ระบำมาร

“แต่เขาไม่รู้ว่าจะตกเป็นเหยื่อฉัน” คำพูดของถวิกาทำให้รัชดากังวลว่าเธอจะทำอะไร

ศุภวาทเข้ามาต้อนรับอัสดมกับชลิตา อัสดมออกตัวว่า ที่มาเพราะไม่อยากให้ชลิตาขับรถมาเอง ชลิตาเห็นว่า

เขาโทร.ไปชวนทั้งที จะปฏิเสธก็เสียมารยาท ถวิกาเข้ามายืนข้างศุภวาท ยิ้มแย้มอย่างเป็นมิตร ชลิตาจิกตาใส่ต่อว่าศุภวาทไม่บอกว่ามีแขกไม่พึงประสงค์มาด้วยเธอจะกลับ

“อย่าเพิ่งกลับครับ ผมมีเรื่องสำคัญมาก อยากคุยกับคุณสองคน เชิญในบ้านครับ”

ถวิกากระซิบกับอัสดมว่า เรามีปัญหาต้องสะสาง... เขาอยากลงโทษเธออยู่แล้ว จึงบอกชลิตาว่าเดี๋ยวจะ

ตามเข้าไป พอชลิตาเดินไปกับศุภวาท อัสดมก็ต่อว่าถวิกาเรื่องงัดโต๊ะทำงานเอาหนังสือฟ้องหย่าไปให้ชลิตา ถวิกายิ้มยั่วท้าทายให้ไปลงโทษที่ลับตาคน สาทินีถามจะทำอะไร ถวิกากระซิบห้ามใครตามไป รัชดาเห็นท่าทีรู้ว่าถวิกามีแผนไม่ดีแน่

สาทินีกันรัชดาไม่ให้ตาม บอกว่าถวิกาอยากเคลียร์ปัญหากับอัสดมให้จบก่อนปีใหม่ รัชดาไม่เชื่อ...ทางศุภวาทก็บอกชลิตาเช่นกันว่า ถวิกาอยากจบปัญหา

“ถวิกาเนี่ยนะคะอยากจบ! คุณโดนเด็กหลอก”

“ผมรู้ครับ รู้ตั้งแต่ตอนที่เขามาขอให้ผมเป็นคนกลางไกล่เกลี่ยปัญหาระหว่างพวกคุณ”

“รู้ว่าเด็กหลอกแล้วทำไมถึงยอมคะ”

“ผมเองก็อยากให้จบครับ เหตุผลแรก ผมเห็นแก่พ่อคุณ ท่านมีบุญคุณกับผมมากครั้งนึงท่านเคยฝากฝังผมให้ดูแลลูกสาว”

“ค่ะ คุณพ่อเคยจับคู่เรา แต่เราไม่ได้ชอบกัน คนไม่ได้เป็นอะไรกันก็ไม่ควรก้าวก่ายกัน!”

“เหตุผลที่สอง ผมห่วงคุณถวิกา”

“นี่คุณติดบ่วงถวิกาเหรอเนี่ย! หลงรักเด็ก!”

“เลิกแล้วต่อกันซะครับ ห้ามส่งคนไปทำร้ายคุณถวิกาอีก” ศุภวาทเสียงเข้มขึ้น

ชลิตาไม่รู้เรื่อง หาว่าถวิกาใส่ร้าย...ระหว่างนั้นถวิกาเดินนำอัสดมเข้ามาในบ้านขึ้นไปห้องพักแขกชั้นบน รัชดาชะเง้อมอง อยากรู้ว่าถวิกาจะทำอะไรกับอัสดม กลัวเธอก่อเรื่อง แต่สาทินีรั้งไว้บอกเธอคงไม่กล้าทำอะไรเพราะที่นี่บ้านศุภวาท