นางทิพย์

ผีร้ายไม่พอใจคุณหลวงพุ่งเข้าไปบีบคอ สินีวาลีที่มองลงมาจากสวรรค์ถึงกับร้องเอะอะ รวิปรียากำลังเศร้าเรื่องภาธรพลอยตกใจไปด้วย รีบมองลงไปยังโลกมนุษย์เห็นผีเจ้าฟ้าทิพฉายบีบคอคุณหลวงลุกพรวดจะลงไปช่วย สินีวาลีสะบัดมือเบาๆร่างของรวิปรียาเหมือนถูกดึงไว้ สั่งห้ามไม่ให้สหายรักลงไปที่นั่น

ooooooo

คุณหลวงพยายามกล่อมให้ผีเจ้าฟ้าทิพฉายละเลิกทำกรรมชั่วล้างผลาญชีวิตคนอื่นทั้งที่ตัวเองถูกบีบคอ เธอไม่สนใจยังคงบีบคอต่อไปแถมออกแรงมากขึ้น ก่อนที่ท่านจะหายใจไม่ออก ผกาเข้ามาขัดจังหวะเสียก่อน

ผีเจ้าฟ้าทิพฉายรีบปล่อยมือถอยห่าง คุณหลวงกุมคอตัวเองพร้อมกับไอออกมา ผกาตกใจหันไปถามหลานสาวทำไมท่านถึงเป็นอย่างนี้ เธอเสียงเขียวใส่ว่าไม่รู้ไม่ได้ทำอะไรสักหน่อย คุณหลวงรีบบอกผกา

“ผมยังไม่ค่อยสบายรู้สึกอาการยังไม่ดี อยากอยู่โรงพยาบาลก่อน ผมยังไม่กลับบ้าน ผมยังป่วย”

ผีเจ้าฟ้าทิพฉายมองหน้าคุณหลวงไม่พอใจที่แกล้งว่ายังป่วยอยู่เดินหนีไปเลย ผการีบประคองท่านให้ลงนอนแล้วขอตามไปคุยกับหลานก่อน เดี๋ยวจะเรียกพยาบาลมาอยู่เป็นเพื่อน คุณหลวงพยายามคว้ามือไม่ให้ไปแต่ไม่ทันเธอพรวดพราดตามผีเจ้าฟ้าทิพฉายในร่างปริตตาไปเสียก่อน

“ทิพฉายอย่าทำอะไรคุณผกา” คุณหลวงพึมพำสีหน้าเป็นกังวล...

ผกาเร่งฝีเท้าเดินตามหลานสาวจนทัน สอบถามว่าเรื่องที่ภาธรยกบ้านที่หนองพรายให้เป็นเรื่องจริงหรือเปล่า เธอยอมรับว่าจริง เขาให้เป็นของขวัญแต่งงาน ท่านไม่เคยเห็นเธอสนิทสนมกับภาธรถึงขั้นนั้นสักหน่อยแล้วเตือนว่าชีวิตคู่ไม่ใช่เรื่องที่จะตัดสินใจปุบปับ เธอย้อนถามแล้วต้องตัดสินใจด้วยอะไร ในเมื่อผกาเองยังยอมแต่งงานกับคุณตาทั้งๆที่ไม่ได้รักกัน ทั้งๆที่เมียเก่าของคุณตาเพิ่งตายไป

“ปริตตา ทำไมถึงก้าวร้าวผู้ใหญ่ ความอ่อนโยนน่ารักของหนูหายไปไหนหมด”

“นี่คือตัวหนูค่ะ ถ้าคุณยายยอมรับไม่ได้ คุณยายก็ไม่ต้องสนใจเรื่องของหนูอีกเลยจะได้ไม่ต้องเครียด” พูดจบปริตตาที่ถูกผีเจ้าฟ้าทิพฉายสิงร่างผละจากไป ผกาถึงกับพูดอะไรไม่ออก ครู่ต่อมาเธอกลับไปที่ห้องพักฟื้นด้วยสีหน้าหม่นหมอง บ่นกับคุณหลวงว่าหลานสาวของเราเปลี่ยนไปมาก ไม่ใช่ปริตตาที่เราเคยเลี้ยงดูมา เขาอยากรู้ว่าหลานพูดอะไรด้วย เธอเล่าว่าหลานสาวยืนยันจะแต่งงานกับภาธร

“ปริตตาแต่งงานกับภาธรไม่ได้ หัวเด็ดตีนขาดผมก็ไม่ยอม” คุณหลวงเสียงเข้ม...