ตอนที่ 12
“น้องหนูตอบพี่สิ น้องหนูไม่ได้รักอาภาธร”
ทินเทพพูดยังไม่ทันขาดคำ ผีเจ้าฟ้าทิพฉายในร่างปริตตาตบเขาหน้าหัน นะโม หว่าหวาและวิวรรณที่ตามมาเห็นเต็มสองตาพากันตกใจ
“รู้ไว้ด้วยฉันรักอาภาธร แล้วอาภาธรก็รักฉันเรารักกัน อาภาธรบอกแล้วว่าจะแต่งงานกับฉัน ได้ยินแล้วก็อย่ามายุ่งอย่ามาให้ฉันเห็นหน้า” พูดจบผีเจ้าฟ้าทิพฉายเดินลิ่วออกไป
“น้องหนูพี่ไม่เชื่อ คุณหญิงย่าบังคับน้องหนูใช่ไหม น้องหนูกลับมาคุยกันก่อน” ทินเทพรับไม่ได้จะวิ่งตาม วิวรรณปราดมาขวางไว้ ถามว่าตบเมื่อครู่นี้ยังเจ็บไม่พออีกหรือ เขายินดีให้ตบตามอำเภอใจหากทำให้น้องหนูล้มเลิกการแต่งงานกับอาภาธร วิวรรณขอร้องเขาให้ใจเย็นๆก่อน ทินเทพเย็นไม่ไหวจะต้องไปถามอาภาธรให้รู้เรื่องว่าทำไมถึงคิดจะแต่งงานกับน้องหนูแล้วจ้ำพรวดๆกลับไป
ooooooo
คนที่ทินเทพอยากเจอมาเยี่ยมชาดาที่ห้องพักเห็นอาการของเธอดีขึ้นก็เบาใจ ชาดาสบโอกาสเหมาะฟ้องเขาว่าปริตตาขู่ฆ่าตนเพราะตนเห็นเธอผลักแสงจันทร์ตกตึกกับตาตัวเอง ภาธรไม่เชื่อ ชาดายืนยันว่าเห็นจริงๆไม่ได้ใส่ร้ายไม่ได้อิจฉาผู้หญิงคนนั้น
“ภาธร ฉันบอกความจริงแล้ว คุณต้องจัดการอะไรสักอย่างนะ ฉันกลัวปริตตาจะทำร้ายคนอื่นอีก”
“ไม่ใช่ปริตตา คนที่ผลักแสงจันทร์ตกตึกไม่ใช่ปริตตา...ชาดาคุณอย่าพูดเรื่องปริตตาผลักแสงจันทร์ได้ไหม ผมขอจัดการเรื่องนี้เอง เห็นแก่ผมสักครั้งเถอะนะ” ภาธรมองชาดาด้วยสายตาอ้อนวอน...
ทางฝ่ายผีเจ้าฟ้าทิพฉายแม้อาการบาดเจ็บจากการสัมผัสแก้วสุริยกานต์จะบรรเทา แต่แหวนพญานาคที่เธอห้อยคอไว้กลับไม่ส่องพลังใดๆออกมาให้เห็น ทันใดนั้น ผีสมชายปรากฏตัวขึ้น เธอหันไปเล่นงานทำไมไม่ตามไปเฝ้ารวิปรียา เขาหาเธอไม่เจอไม่เห็นว่าเธออยู่ไหน ผีร้ายสีหน้าเป็นกังวล
“พลังของฉันมันกำลังลดลงเพราะจิตปริตตาแข็งกล้าขึ้น แกต้องช่วยฉัน ช่วยให้ทุกคนที่ขวางทางฉันกับภาธรหายไปทั้งหมด แล้วฉันจะปล่อยแก”
ผีสมชายรับคำสีหน้ามีความหวังจะได้ไปผุดไปเกิดสักที...
ระหว่างที่ผีเจ้าฟ้าทิพฉายยังไม่หยุดสร้างบาปสร้างกรรม คุณหญิงพันฉวีนัดผกามาพบที่ร้านอาหารแห่งหนึ่งเพื่อสอบถามความคืบหน้าเรื่องห้ามปรามชาลีกับทรงศิริไม่ให้เอาที่ดินไปให้ต่างชาติทำโรงงานกำจัดขยะ ผกาขอโทษท่านด้วยที่ช่วยอะไรไม่ได้ พอดีทางบ้านมีเรื่องยุ่งๆ คุณหญิงพันฉวีผิดหวังที่เธอไม่ยอมช่วย
“ยังไงดิฉันก็ปล่อยเรื่องคุณหญิงทรงศิริไปไม่ได้จริงๆค่ะ เราต้องช่วยกันให้พวกโกงกินทำลายบ้านเมือง หมดไปสักที เป็นไงก็เป็นกันค่ะ” คุณหญิงพันฉวีพูดจบลุกออกไป...