นางทิพย์

“ร้องเถิด ร้องไห้บนบ่านี้ ให้บ่าข้าพระพุทธเจ้ารับความทุกข์ใจของพระองค์” เขาแตะไหล่เจ้าฟ้าทิพฉายเบาๆให้หน้าพระองค์ซบที่บ่าตัวเอง “ที่นี่และทุกแห่งต่อจากนี้ พระองค์จะมีข้าพระพุทธเจ้าข้างกายเสมอ”

“ออกญา ท่านยอมตายเพื่อข้า”

“ร่างกายนี้ หัวใจนี้ เป็นของเจ้าฟ้าทิพฉาย...

ตราบลมหายใจสุดท้าย” ออกญาพิชิตแสนพลมองเจ้าฟ้าทิพฉายด้วยสายตาเปี่ยมรัก พระองค์ได้แต่ยิ้มอายๆแล้วซบหน้ากับอกอบอุ่นของเขา...

ผีเจ้าฟ้าทิพฉายตื่นจากภวังค์มองท้องฟ้าแปลบปลาบเบื้องนอกตาวาวน่ากลัว พึมพำกับตัวเอง ที่นี่เคยเป็นที่แห่งคำสัญญา ที่ที่ร่างของเธอล้มลงเพื่อให้ลมหายใจของออกญาพิชิตแสนพลคงอยู่ เพื่อกอบกู้แผ่นดิน

“ข้ายังอยู่ที่นี่กับคำสัญญาของท่านออกญาพิชิตแสนพล ใครที่พรากท่านไปจากข้าอีก มันก็ไม่ควรมี

ลมหายใจ” ผีเจ้าฟ้าทิพฉายประกาศกร้าว...

รวิปรียากำลังหลับสนิทตอนที่ถูกผีเจ้าฟ้าทิพฉายบุกเข้ามาบีบคอ เธอพยายามดิ้นหนีสุดกำลังแต่สู้แรงผีร้ายไม่ได้ ผีเจ้าฟ้าทิพฉายไล่ให้เธอกลับยามาภูมิ เธอไม่ยอมไปจนกว่าผีเจ้าฟ้าทิพฉายจะปล่อยร่างปริตตาก่อน

“ร่างนี้คือของข้า ภาธรคือคนของข้า” ผีเจ้าฟ้าทิพฉายออกแรงบีบหนักมือขึ้นจนรวิปรียาหายใจไม่ออก ก่อนเธอจะขาดอากาศหายใจ ฟ้าผ่าเปรี้ยงดังสนั่นหวั่นไหว รวิปรียาสะดุ้งเฮือกลุกขึ้นจากเตียงมองไปรอบๆไม่เห็นใครคิดว่าตัวเองฝันไปโดยไม่รู้เลยว่าผีเจ้าฟ้าทิพฉาย

ยืนจ้องมองจากนอกหน้าต่าง

ooooooo

รวิปรียานำเรื่องฝันประหลาดเมื่อคืนมาเล่าให้คุณหลวงไพรัชฟังถึงที่บ้าน ท่านกลับบอกว่าไม่ใช่ความฝันเนื่องจากที่คอของเธอมีร่องรอยนิ้วมือปรากฏชัดเจน และนี่แสดงให้เห็นว่าผีเจ้าฟ้าทิพฉายกลับมามีอำนาจเหมือนเดิม รวิปรียาร้อนใจถ้าเป็นอย่างนั้นเราต้องหยุดผีร้ายให้ได้ก่อนจะไปทำร้ายคนอื่น

“เขาไม่ยอมออกจากร่างปริตตาจนกว่าจะได้ตัวภาธร”

“มีทางไหนบ้างคะคุณตาที่จะหยุดยั้งอำนาจทิพฉาย”

คุณหลวงสีหน้าหนักใจออกปากว่าครั้งนี้คงยาก...

ด้านผีเจ้าฟ้าทิพฉายรอจนทินเทพลงไปซื้อกาแฟดื่ม เข้ามาเยี่ยมภาธรที่ห้องพักฟื้น เห็นเขาขยับจะลุกขึ้น รีบเข้าไปช่วยประคอง เตือนให้ค่อยๆเดี๋ยวจะเจ็บแผล เขายังคาใจไม่หาย เธอมาอยู่ในร่างปริตตาได้อย่างไร เธอโกหกหน้าตาเฉยว่าไม่รู้ และไม่รู้ด้วยว่าจะไปจากร่างนี้ได้อย่างไร ขอให้เขาช่วยเธอด้วย ถ้าเขารับปากจะช่วยบางทีเธออาจจะเป็นอิสระ ภาธรตั้งข้อสังเกตถ้าเธอไปจากร่างนี้จริงเธอก็จะเป็นแค่วิญญาณเร่ร่อน

“ฉันเป็นอะไรก็ได้ค่ะอย่างที่คุณอยากให้เป็น ขอแค่ให้เรื่องนี้เป็นความลับของเรา”