นางทิพย์

“วิญญาณบาปอย่างเธอไม่ควรจะเอ่ยถึงพ่อเรา รู้จักที่ต่ำที่สูงด้วย ทิพฉาย” รวิปรียาคว้าแขนผีเจ้าฟ้าทิพฉายบีบอย่างไม่พอใจ มีเสียงภาธรดังขัดจังหวะ ขอร้องอย่าทำอะไรผีเจ้าฟ้าทิพฉาย สองสาวหันขวับไปเห็นภาธรฟื้นคืนสติ ผีเจ้าฟ้าทิพฉายปัดมือรวิปรียาออก พุ่งไปหาเขา

“ฉันเป็นห่วงคุณ พอฉันรู้ ฉันก็รีบมา”

“ใครบอกคุณว่าผมถูกยิง” ภาธรมองผีเจ้าฟ้าทิพฉายอย่างจับผิด เธอเปลี่ยนเรื่องพูดหน้าตาเฉยว่าวันนี้เธอไปพบกับพ่อของเขามา รวิปรียามองอย่างไม่เชื่อถือ ผีเจ้าฟ้าทิพฉายขอร้องภาธรอย่าเพิ่งซักอะไรตอนนี้ เขาควรจะพักผ่อนก่อน ตนจะเฝ้าเขาเอง แล้วหันไปไล่รวิปรียาทางอ้อม

“รวิปรียาเขากำลังจะออกไป ให้เขาไปเถอะอย่าอยู่รบกวนเรา”

รวิปรียาถูกไล่ซึ่งหน้าไม่รู้จะหน้าด้านอยู่ทำไม ลุกขึ้นจะไป ภาธรร้องเรียกไว้ พลางขยับจะลุกขึ้น

ผีเจ้าฟ้าทิพฉายจับไหล่เขากดไว้กับที่นอนไม่ให้ลุก เตือนให้ระวังจะเจ็บแผล เขาเหมือนถูกสะกดจิตรู้สึกเจ็บแผลที่ท้องขึ้นมาทันที เธอก้มไปดูจนใบหน้าเกือบจะชนกัน รวิปรียาทนดูไม่ได้เดินหนีออกมา กระทั่งถึงมุมปลอดคน ปล่อยให้น้ำตาไหลอาบแก้ม เสียใจที่เห็นผีเจ้าฟ้าทิพฉายใกล้ชิดกับภาธร

“เธอมีความรักไม่ได้ รวิปรียา ความรัก...ไม่ใช่สิ่งที่เทพต้องมี” รวิปรียาพยายามเตือนตัวเอง ทินเทพเดินเข้ามาจากอีกด้านหนึ่งเห็นเธอนั่งหน้าเศร้าใจคอไม่ดีถามว่าอาตัวเองเป็นอย่างไรบ้าง พอรู้จากเธอว่าเขาปลอดภัยแล้ว กระสุนไม่เข้าจุดสำคัญ ตอนนี้กำลังพักฟื้นอยู่ก็โล่งใจที่เขาไม่เป็นอะไร ทินเทพสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้น อาเคยเล่าให้ฟังว่าถูกยิงขู่ แต่ทำไมคราวนี้ถึงโดนยิงจริง แล้วเธออยู่ด้วยตอนนั้นเห็นหน้าคนร้ายไหม

“ฉันห่วงแต่ภาธร ไม่ทันสนใจคนอื่น”

“คุณนี่เองที่ช่วยอาภาธรไว้ นี่คุณปู่คุณย่าจะมาแต่ผมห้ามท่านไว้ บอกว่าจะมาดูอาการให้ก่อน งั้นผมเข้าไปเยี่ยมอาก่อนนะครับ”

“ภาธร...มีคนดูแลอยู่ด้านในค่ะ” รวิปรียาเลี่ยงที่จะเอ่ยชื่อ ทินเทพสงสัยว่าใครกันที่อยู่กับอาภาธร...

ทางด้านด็อกเตอร์หนุ่มฟื้นคืนสติขึ้นมาอีกครั้ง เห็นผีเจ้าฟ้าทิพฉายในร่างปริตตานั่งซบหน้ากับแขนตัวเองอยู่ข้างเตียง รู้สึกเห็นใจ แต่ไม่ได้ปลื้มอะไรด้วยเนื่องจากในใจเขาคิดถึงแต่รวิปรียาที่ช่วยชีวิตเขาไว้...

ทินเทพเห็นรวิปรียานิ่งเงียบ ถามซ้ำว่าใครอยู่กับอาภาธร เธอยังไม่ทันตอบคำถาม มีตำรวจสองนายเดินเข้ามา ทินเทพตั้งข้อสังเกตตำรวจน่าจะมาสอบปากคำอาของเขา รวิปรียารีบออกตัวว่าไม่รู้เรื่องอะไรด้วยเลย ทินเทพปลอบว่าไม่เป็นไร เดี๋ยวตนจะไปคุยกับตำรวจดูก่อน แล้วเดินไปหา

“มาเรื่องคนที่ถูกยิงหรือเปล่าครับ อาภาธรอาผมเอง”