นางทิพย์
ตอนที่ 10
ผีร้ายเล่นงานปริตตาเสร็จหันมาเล่นงานรวิปรียาเป็นรายต่อมา แค่ใช้สายตาจ้อง ร่างของอีกฝ่ายปลิวใส่เสาบ้านหมดสติ ภาธรกลับมาเห็นพอดีเข้าไปประคองรวิปรียาไว้พลางต่อว่าผีเจ้าฟ้าทิพฉายที่ทำร้ายเธอ ผีร้ายไม่พอใจสั่งให้เขาปล่อยผู้หญิงคนนั้น เขาไม่ยอมปล่อย
“ชาวบ้านกำลังตามมาช่วยกันพาทินเทพส่งโรงพยาบาล ผมจะพารวิปรียาไปพร้อมทินเทพ” ภาธรว่าแล้วอุ้มรวิปรียาจะไป ผีเจ้าฟ้าทิพฉายพยายามขัดขวางแต่เขาไม่สนใจอุ้มเธอลงจากเรือนไป
“ภาธรอย่าไป...ออกญากลับมา อย่าทิ้งข้าไว้แบบนี้ออกญา ข้ารักท่าน ท่านต้องรักข้าคนเดียว” ผีเจ้าฟ้าทิพฉายตะโกนไล่หลังก่อนจะทรุดลงร้องไห้
ooooooo
ที่ห้องพักฟื้นคนไข้ ทินเทพที่ยังหลับไม่ได้สติฝันเห็นวิญญาณปริตตายืนร้องไห้อยู่ รีบวิ่งไปหา เธอไล่เขากลับไป เขาไม่ยอมกลับถ้าไม่มีเธอไปด้วย เธอไปกับเขาไม่ได้ให้เขากลับไปคนเดียว ทินเทพคว้ามือเธอแต่เธอสะบัดหนีและยังผลักเขาออกห่าง
“กลับไปพี่ทิน รีบไป อย่าลืมน้องหนูนะพี่ทิน อย่าลืมน้องหนู”
ทินเทพเห็นหมอกทึบลอยมาบดบังร่างปริตตาไว้จนมองไม่เห็นก็ร้องเรียกเสียงลั่น สัญญาจะต้องช่วยเธอกลับมาให้ได้...
ไม่ได้มีแค่ทินเทพที่เจ็บหนัก คุณหลวงไพรัช
ถูกนำตัวส่งโรงพยาบาลเช่นกัน หมอต้องเอาตัวเข้าห้อง
ไอซียูเนื่องจากอาการไม่น่าไว้ใจ ภาธรกับรวิปรียาเยี่ยมท่านเสร็จออกมาหาผกาที่นั่งเฝ้าอยู่หน้าห้อง ผกาแจ้งกับเขาว่าท่านพูดถึงเขาก่อนหมดสติ ท่านเป็นห่วงเขามาก ภาธรสะเทือนใจเข้าไปกอดผกาไว้ร้องไห้ไปด้วยกัน
“คุณหลวงท่านมีเมตตาจิตกับทุกคน ทำไม...ทำไมถึงเกิดแต่เรื่องร้ายๆกับท่าน”
“พ่อต้องไม่เป็นอะไรครับ” ภาธรปลอบ
รวิปรียาทนดูต่อไปไม่ไหว ลุกหนีออกมายังมุมปลอดคน โทษตัวเองที่มาวุ่นวายกับผีเจ้าฟ้าทิพฉาย แถมยังส่งปริตตากับทินเทพมาโลกมนุษย์ ทุกคนเดือดร้อนถึงชีวิตก็เพราะเธอคนเดียว สินีวาลีปรากฏตัวขึ้นด้านหลัง ขอร้องให้เธอกลับสวรรค์ไปกับตนเอง นี่คือสิ่งที่ตนจะช่วยเธอได้และจะเป็นครั้งสุดท้าย ภาธรเดินตามมาจากอีกด้าน รวิปรียาหันไปขอโทษเขาที่เป็นต้นเหตุให้เดือดร้อน เธอคงต้องกลับไปแล้ว
“ไปไหนรวิปรียา...คุณจะกลับไปไหน” ภาธรจับมือรวิปรียามากุมไว้
“ฉันอยู่ที่นี่ ทิพฉายก็ยิ่งโกรธ ทุกอย่างจะแก้ไขไม่ได้ ฉัน...ฉันต้องไป”
ภาธรทั้งอ้อนวอนทั้งขอร้องให้เธออยู่ต่อ ถ้าเธอ
ไปแล้วเขาจะอยู่กับใคร สินีวาลีเห็นสายตาที่รวิปรียามองเขาก็รู้ทันทีว่าเธอแยกจากเขาไม่ได้จึงหายตัวกลับไป ภาธรขยับเข้ามาใกล้ๆขอร้องเธออย่าทิ้งเขาไป
