มธุรสโลกันตร์
ตอนที่ 6
“ครับ...หลายปีที่ผมตามล่าพวกนี้ เสือผาต่างจากโจรพวกนั้นอยู่จริงๆ ในความโชคร้ายอาจมีโชคดีอยู่บ้างที่คุณน้ำผึ้งอยู่ในความดูแลของเสือผา...ผมลาล่ะครับ”
สมยศขอตัวกลับหลังจากนั้น พลอยน้ำค้างมองตามหน้านิ่ง แม้จะโล่งใจที่ได้อยู่ต่อแต่ลึกๆ
ก็อดห่วงเพชรน้ำผึ้งไม่ได้ ไม่รู้จะต้องเจอกับอะไรบ้างในชุมโจรเสือผัน
ooooooo
เพชรน้ำผึ้งไม่ได้ตกระกำลำบากอย่างที่พลอยน้ำค้างนึกห่วง หม่อมหลวงสาวมีสัญชาตญาณเอาตัวรอดดีกว่าที่คิด หาทางตีสนิทพวกแม่บ้านเพื่อขอให้สอนงานบ้านและสืบข้อมูลในชุมโจร
ภูผารู้ทันเมียกำมะลอ ไปลากตัวกลับบ้านและเอ็ดลั่นเพราะห่วง อยากให้เธอระวังตัวมากกว่านี้ เพชรน้ำผึ้งโมโหที่เขาวุ่นวายเลยเอาคืนด้วยการ
ซักเสื้อผ้าของเขาจนพังหลายตัว เสือหนุ่มไม่โกรธแถมเกลียดตัวเองมากที่ใจอ่อน ยอมอดทนสอนเธอซักผ้าทุกขั้นตอน
เพชรน้ำผึ้งชอบใจที่หลอกเขาให้ช่วยซักผ้าได้ ภูผาไม่เอะใจหรือรู้ตัว กระทั่งซักไปเกือบหมดตะกร้า
“เหลืออีกสองตัว เป็นเสื้อผ้าเธอ มาซักเองได้แล้ว”
“อีกแค่สองตัวเอง พี่ก็ซักให้เสร็จไปเลยสิ”
“นี่ฉันเป็นผัวเธอนะ”
“แล้วไง...เมื่อคืนพี่เอาเปรียบฉันตอนเมาหลับไม่รู้ตัว พี่ได้สมใจพี่ แล้วทำไมฉันจะขอให้สมใจฉันบ้างไม่ได้!”
ภูผาไม่ถือสาอาการกระเง้ากระงอดของเธอ เอ็นดูด้วยซ้ำ พลันก็สะดุ้งเมื่อเมียกำมะลอร้องโวยวายเพราะคันคะเยอทั้งตัว เสือหนุ่มคว้าตัวมาสำรวจ
เห็นเป็นผื่นแดงตามแขนขาก็คิดว่าเธอน่าจะแพ้
อะไรสักอย่าง
เพชรน้ำผึ้งเบือนหน้าหนีทันทีที่ภูผานำ
สมุนไพรไทยที่ตำผสมกันมาให้ทาแก้คัน เสือหนุ่มไม่สนสั่งให้มานั่งใกล้ๆและช่วยพอกยาให้อย่างเบามือ
“เท่าที่ดู...ฉันว่าเธอน่าจะแพ้ผงซักฟอก
เพราะเธอไม่เคยซักผ้ามาก่อนใช่ไหม”
“นั่นสิ คงเป็นผงซักฟอกจริงๆ”
“เกิดในรั้วในวังก็อย่างนี้นี่แหละ ฝึกลำบากเอาไว้บ้างก็ดีนะ เพราะชีวิตคนเราจะเกิดอะไร
ขึ้นบ้างก็ไม่รู้”
“อย่างอยู่ๆก็ดวงซวยถูกโจรลักพาตัวมา
ปู้ยี่ปู้ยำแบบนี้ใช่ไหม”
ภูผาไม่สะทกสะท้านคำพูดค่อนแคะของ
เมียกำมะลอ จับขาเธอวางพาดหน้าตักแล้วพอกยาให้ เพชรน้ำผึ้งอายมากจะชักขาหนีเลยถูกเขาดุ
“เป็นเมียฉันแล้วถึงสองครั้ง เห็นไปถึงไหนต่อไหนแล้ว เลือกเอา...จะทนอายหรือทนคัน”
เพชรน้ำผึ้งหน้าแดงก่ำ ยอมให้พอกยา แต่โดยดี ภูผาลอบยิ้ม เอ็นดูความดื้อของเมียกำมะลอมาก
ooooooo
ภูผาช่วยพอกยาและดูแลเมียกำมะลออย่างดี เพชรน้ำผึ้งซึ้งใจแต่ยังปั้นหน้านิ่ง ไม่รู้เลยว่า
