มธุรสโลกันตร์
ตอนที่ 4
“ฉันขอร้องล่ะ ฉันยังเป็นสาว ฉันไม่เคยมีแฟน ฉันยังบริสุทธิ์ ฉันอยากรักษาความบริสุทธิ์เพื่อคนที่ฉันรัก”
ภูผานิ่วหน้า “เธอพูดอะไร ฉันไม่เข้าใจ”
“เอาเป็นว่าฉันยังไม่อยากเป็นเมียพี่ ฉันอยากแต่งงานกับคนที่ฉันรัก”
เพราะความเมาแท้ๆทำให้เพชรน้ำผึ้งหลุดความในใจแถมร้องไห้สะอึกสะอื้นจนภูผาตกใจมาก
“เธอร้องไห้ทำไม”
“น้ำตามันไหลเอง เหมือนถูกข่มเขาโคขืนให้กินหญ้า...ถูกคลุมถุงชน ฉันร้องไห้ครั้งแรกตอนคุณแม่บังคับ...”
เพชรน้ำผึ้งไม่ทันเล่าเรื่องถูกแม่จับคู่กับเผ่าเทพ ก้องก็โผล่มาถามหาพิกุลเสียก่อน
ชื่อของพิกุลทำให้เพชรน้ำผึ้งได้สติคว้าไหเหล้ามากรอกปากตัวเองและภูผาก่อนผลุนผลันกลับบ้าน ภูผามองตามด้วยความเป็นห่วงรีบตามไปรั้งตัว
“เธอจะไปไหน”
“ฉันเป็นเมีย ฉันต้องไปปูที่นอนให้พี่...ให้ผัว พี่ดื่มกินกับก้องให้หมดสองไหนั่นฉันก็จัดเสร็จพอดี”
“ไม่ต้องหรอก ปูไปเดี๋ยวมันก็ยับยู่ยี่”
“เข้าหอทั้งทีขอโรแมนติกหน่อย”
พูดจบก็จูบแก้มผัวประจบแล้วแยกกลับบ้าน สภาพเหมือนจะล้มพับได้ทุกขณะเพราะฤทธิ์น้ำเมา ภูผามองตามขำๆก่อนฉุกใจคิดเมื่อได้ยินคำพูดลอยๆของก้อง
“เมียพี่โคตรน่ารัก เมาก็น่ารัก แต่แปลก...ปกติไม่ยอมอยู่ใกล้ ไล่พี่ยังกะหมูกะหมา แต่วันนี้กลับกอดหอมจูบ”
ooooooo
เพชรน้ำผึ้งประคองตัวถึงบ้านภูผาจนได้ กระชากเปิดประตูห้องนอนจนพิกุลที่รออยู่ตกใจ
“ว้าย! น้ำผึ้ง...ฉันนึกว่าพี่ผา”
“พี่ผาจะเข้ามาแล้ว เธอรีบเข้าไปซุกนอนรอเลย”
พูดพลางช่วยจัดที่ทางบนที่นอน พิกุลมองมานิ่งๆก่อนความรู้สึกผิดชอบชั่วดีจะผุด โพล่งลั่น
“ไม่เอาแล้ว ฉันไม่อยากได้ชื่อว่าอยากได้ผัวเลยทำตัวไร้ศักดิ์ศรี ฉันไม่ยอมทำตัวแบบพี่กระเช้าวิ่งเร่หาพี่ผา”
“มันไม่เหมือนกัน เธอเป็นคนดี จิตใจดี พี่ผาก็ต้องรักเธอ”
“พี่ผาเขารักเธอ”
“ไม่ใช่ ฉันเป็นแค่เชลยที่เขาเอามาแก้แค้น ถ้าไม่มีฉัน พี่ผาต้องรักคนดีอย่างเธอ”
พิกุลลังเล เพชรน้ำผึ้งเห็นดังนั้นก็จับมืออีกฝ่ายย้ำให้มั่นใจ
“เธอต้องทำตามแผนตามที่เราร่วมสนธิสัญญากันไว้ ฉันปลอดภัย เธอก็สุขใจ”
ขณะที่เพชรน้ำผึ้งกับพิกุลสลับตัวตามแผน ภูผาก็ตัดสินใจตลบหลังแผนของเมียหมาดๆด้วยการส่งก้องเข้าหอกับพิกุลแทนตน ก้องตื่นเต้นมากเอื้อมมือลูบไล้ จูบซุกไซ้และโอบกอดพิกุลด้วยความรักและหลงใหล พิกุลเกือบเคลิ้มหากไม่เอะใจน้ำเสียงคุ้นหูที่เธอจำได้ว่าไม่ใช่เสียงของภูผา
“ไอ้ก้อง! เอ็งเข้ามาได้ไง นี่มันเรือนหอพี่ผา”
“แล้วเอ็งเข้ามาทำอะไร เจ้าสาวที่ควรนอนอยู่ตรงนี้ควรเป็นคุณน้ำผึ้งไม่ใช่เอ็ง”
