มธุรสโลกันตร์
ตอนที่ 4
“แต่ฉันไม่เชื่ออย่างนั้น...คนเราเกิดมาเป็นแบบใดได้รับการสั่งสอนแบบใดก็ย่อมเป็นอย่างนั้น ฉันเชื่อในความดีและทองเนื้อแท้ของคน ไม่ว่าเสือผันจะฉุดคร่าผู้หญิงหรือเอาเด็กมาเลี้ยง ตราบใดที่เนื้อในของคนเป็นทองเนื้อแท้ไม่ว่าจะถูกเผาเล่นแร่แปรธาตุก็ยังเป็นทอง”
คำพูดของเพชรน้ำผึ้งสะเทือนใจใครหลายคน ภูผายอกแสยงใจมากเพราะคิดถึงเรื่องตัวเอง เช่นเดียวกับลำเจียกที่เลี้ยงดูภูผาตั้งแต่แบเบาะและรู้ดีว่าเนื้อแท้ของลูกชายเป็นคนแบบไหน
เสือผันเสียอีกเสียหน้าเพราะถูกลูกสะใภ้ค่อนแคะต่อหน้าพวกชาวบ้านจนต้องกู้ศักดิ์ศรีคืน
“วันนี้เป็นวันมงคลของเอ็ง ข้าจะไม่ขัดคอ เอ็งรออีกหน่อยแล้วเอ็งจะต้องกราบตีนขอโทษ
ข้าว่าสำคัญผิด ทองที่ตกอยู่ในโคลนพอมันโดนเคลือบเราก็เห็นแค่โคลน!”
ooooooo
เสือผันผลุนผลันกลับบ้านทิ้งลำเจียกให้ทำพิธีต่อตามลำพัง ภูผายิ้มบางๆให้แม่หมอประจำหมู่บ้าน คนที่เขานับถือเหมือนเป็นแม่แท้ๆเพราะเลี้ยงดูเขาตั้งแต่เด็ก
“แม่...ช่วยอวยพรให้เมียฉันด้วย”
ลำเจียกถอนใจยาว คว้าสายสิญจน์มาผูกข้อมือเพชรน้ำผึ้ง
“เอ็งอยู่ที่นี่ขอให้สงบปากสงบคำ ขอให้รักลูกข้า ถ้าเอ็งเชื่อในคำพูดของเอ็งก็ขอให้รักภูผา ลูกข้าคือทองแท้”
พูดจบก็ผละกลับบ้านตามเสือผัน เพชรน้ำผึ้งนิ่วหน้าและอดไม่ได้จะถามผัวหมาดๆ
“พี่ผา...แม่พูดเมื่อกี้หมายถึงอะไร”
“อย่าใส่ใจเลย แม่คงปลอบใจให้เธอสงบใจเย็นลง ไปกันได้แล้ว”
ภูผาไม่อยากให้เมียหมาดๆคิดมากทำท่ากรุ้มกริ่มจะพาไปเต้นรำแต่เพชรน้ำผึ้งเข้าใจผิด
คิดว่าเขาจะเข้าหอ
“เดี๋ยวพี่...เข้าตอนนี้เลยเหรอ”
“ผูกข้อมือแล้วก็ต้องเอาเลย”
“พูดจาน่าเกลียด...คือฉัน...”
“ไป! พวกมันรออยู่ เราไม่เริ่มพวกมันก็เริ่มไม่ได้”
“ต่อหน้าพวกชาวบ้าน เอากันหมดเลยเหรอ”
“เป็นวิถีพวกเราให้คู่บ่าวสาวเอาก่อน แล้วที่เหลือเอาตาม”
เพชรน้ำผึ้งหน้าซีด พยายามบิดมือหนี อ้อนวอนขอความเห็นใจจากเขาแต่ภูผาก็ลากเธอมากลางลานหมู่บ้านจนได้ เสียงเพลงพื้นบ้านดังขึ้นหลังจากนั้นหม่อมหลวงสาวถึงรู้สึกตัวว่าถูกผัวหมาดๆอำ!
ภูผาเห็นท่าทางเมียหมาดๆก็ขำแต่ไม่อยากแกล้งให้อายกว่านี้ เปิดฉากชวนเต้น
เพชรน้ำผึ้งเขินมากรีบบอก “ฉันเต้นไม่เป็น”
“อย่าคิดเยอะ รู้สึกยังไงก็เต้นออกมา”
ภูผาอยากให้เธอสนุกกับงานเลยชวนกินเหล้าผ่อนคลาย เพชรน้ำผึ้งจะปฏิเสธแต่แล้วก็คิดได้ถึงแผนสลับตัวของตนกับพิกุลจึงคว้าไหเหล้ามากรอกปากจนภูผาต้องร้องห้าม
“พอแล้วเดี๋ยวก็เมาหรอก”
“ยิ่งเมาก็ดีสิ ฉันอยากเมา!”
ooooooo
ผจงเป็นอีกคนที่ไม่พอใจงานแต่งระหว่างภูผากับเพชรน้ำผึ้ง ทั้งแค้นทั้งอิจฉาที่น้องชายได้เมียสวย เสือหนุ่มใจโฉดกินเหล้าย้อมใจจนเมาพลันสายตาก็เหลือบเห็นกระเช้าเดินกระฟัด กระเฟียดกลับบ้าน
