ตอนที่ 4
ภูผาไม่ได้สนใจแผนลวงโลกของดนู ตามตอแยเพชรน้ำผึ้ง
“เรามีเรื่องต้องคุยกัน”
“ฉันไม่อยากคุยแล้วก็ไม่อยากเห็นหน้าด้วย!”
“ฉันสั่งให้เปิดประตู! ถ้าไม่เปิดฉันจะพังเข้าไป”
เพชรน้ำผึ้งยอมเปิดแบบเสียไม่ได้ ภูผาขัดใจสั่งเสียงเข้ม
“ออกไปคุยกับฉัน”
“ฉันบอกแล้วไงฉันไม่มีอะไรจะคุย”
“ฉันไม่อยากให้เธอมึนตึงใส่ฉัน ทำเหมือนฉันเป็นสัมภเวสีไม่มีตัวตน!”
“มีอะไรก็ว่ามา พูดมาซะตรงนี้ให้จบๆ”
ภูผาอ้าปากจะพูดแต่สมุนของผจงก็บุกเข้ามาก่อน เสือหนุ่มหงุดหงิดมากจะซัดให้หมอบแต่ต้องยั้งมือไว้เมื่อเสือผันโผล่มาสั่งให้ลากตัวเพชรน้ำผึ้งไปรับโทษ
เพชรน้ำผึ้งกรีดร้องโวยวายแต่เสือผันก็ไม่สนเค้นถามภูผา
“เอ็งบอกข้าว่านังนี่เป็นคู่หมั้นของไอ้เผ่าเทพใช่ไหมไอ้ผา”
“ฉันก็บอกไปแล้ว ทำไมต้องมาถามเรื่องนี้อีก”
“เพราะตอนนี้ข้าเริ่มสงสัยว่าเอ็งกับนังนี่กำลังสุมหัวหลอกข้า!”
“ฉันไปหลอกอะไรพ่อ ปล่อยเมียฉันก่อนเถอะ”
ภูผาจะไปช่วยเพชรน้ำผึ้งที่ถูกสมุนของพ่อกุมตัวไว้ ผจงที่ตามมาด้วยพุ่งไปขวาง
“เอ็งโกหกแน่ไอ้ผาเพราะนังนี่ไม่ใช่คู่หมั้นไอ้เผ่าเทพ!”
“เป็นไปไม่ได้ พี่อย่ามาหาเรื่อง เมียฉันคือคู่หมั้นของไอ้เผ่าเทพจริงๆ พี่มีหลักฐานอะไรถึงขุดคุ้ยเรื่องนี้อีก”
ผจงไม่ทันตอบเสือผันก็ตอบแทน
“หลักฐานก็คือลูกน้องไอ้ผจงมันเข้าไปไพรวารี มันเห็นไอ้เผ่าเทพควงคู่หมั้นในตลาด!”
ooooooo
คำประกาศกร้าวของเสือผันทำให้เพชรน้ำผึ้งกับภูผาชะงัก โดยเฉพาะหม่อมหลวงสาวที่หน้าซีดเผือด ก่อนจะตั้งสติได้ยืนกรานว่าตนคือคู่หมั้นตัวจริงของเผ่าเทพ
“เชื่อฉันเถอะ ฉันนี่แหละหม่อมหลวงเพชรน้ำผึ้ง”
ภูผาพยักหน้าช่วยเสริมคำพูดหม่อมหลวงสาว
“พ่อ...ฉันยืนยันจริงๆ ฉันจะย้อมแมวไปทำไมในเมื่อวันนึงความก็ต้องแตก”
ผจงโพล่งขัด “เอ็งคิดว่าข้าใส่ร้ายเอ็งเหรอไอ้ผา คนเขาเห็นทั้งตลาดโว้ย”
“แล้วถ้าที่พี่เห็นมันเป็นแผนการของพวกตำรวจล่ะ สุดท้ายคนโง่ที่สุดน่ะไม่ใช่ฉันหรอก”
คำพูดของภูผาทำให้ผจงเต้นผาง ตั้งท่าจะวางมวยกับน้องชายถ้าเสือผันไม่ห้ามไว้
“พอได้แล้วไอ้ผา...แผนที่มึงว่าหมายความว่าไง”
“เพราะฉันมั่นใจว่าเมียฉันคือหม่อมหลวงเพชรน้ำผึ้งจริงๆ ฉันเลยคิดเป็นอื่นไม่ได้นอกจากพวกตำรวจคงเสียหน้า สร้างเรื่องขึ้นมากลบข่าวหรือไม่ก็เป็นแผนที่ต้องการล่อให้พวกเราไปติดกับ”
สีหน้าครุ่นคิดของเสือผันทำให้ผจงร้อนรน อยากจับเพชรน้ำผึ้งมาลงโทษให้หายแค้นแต่ก็ทำไม่ได้เพราะภูผาออกโรงปกป้องแถมเสนอตัวไปพิสูจน์ว่าทุกอย่างคือแผนลวงของพวกตำรวจ