มธุรสโลกันตร์
ตอนที่ 4
กระเช้าช้ำใจที่เห็นภูผาเข้าพิธีแต่งงานกับคนอื่นแต่ทำอะไรไม่ได้ต้องกลับไปสงบสติอารมณ์ที่บ้าน ไม่รู้เลยว่าผจงแอบตามมากระทั่งเขาตามมายันประตูบ้านเธอไว้
“พี่ขึ้นมาทำไม พี่ลงไปได้แล้ว ฉันจะนอน”
“เมื่อกลางวันถ้าข้าไม่ช่วยเอ็งป่านนี้เอ็ง
เข้าตะรางไปกินข้าวแดงแล้ว”
ผจงทวงบุญคุณที่เขาช่วยเธอไม่ให้โดน
พวกตำรวจจับ กระเช้าเบ้หน้าเอ่ยแบบขอไปที
“ฉันขอบใจ”
“ชีวิตเอ็งมีค่าแค่คำขอบใจเหรอวะ”
“แล้วพี่จะให้ฉันทำยังไง รึกราบตีนพี่”
“เอ็งกราบตีนข้าก็ไม่เสียว”
แววตาหื่นกระหายของอีกฝ่ายทำให้กระเช้าขนลุกซู่
“พี่ผจง...อย่ามายุ่งกับฉัน!”
แหวจบก็จะเข้าบ้านปิดประตูแต่ผจงตามไปดันไว้
“ไม่เอาน่า วัวเคยค้าม้าเคยขี่”
“เพราะพี่มาขืนใจฉัน พี่ผาถึงเลิกกับฉัน”
“มันได้เมียใหม่แล้ว เอ็งยังอาลัยอาวรณ์มันอีก”
“นังนั่นเป็นแค่เชลยที่พ่อผันจะย่ำยีพวกตำรวจ พี่ผายังมีใจให้ฉัน ยังไงพี่ผาก็ต้องกลับมาหาฉัน”
“เอ็งคิดรึว่าเอ็งคนเดียวจะทำให้มันกลับมาหาเอ็งได้ หัวเดียวกระเทียมลีบอย่างเอ็งจะเอาอะไร
ไปสู้ ข้าจะช่วยทำให้เอ็งสมหวังแต่เอ็งก็ต้องช่วยข้า... ข้าเมื่อยตัวเหลือเกิน”
ผจงยื่นข้อเสนอแลกเปลี่ยนด้วยรสสวาท
จากเธอ กระเช้าลังเลแต่เห็นจริงตามเขาว่าคงทำ
ทุกอย่างคนเดียวไม่ได้จำต้องเปิดประตูยอมให้
เสือหนุ่มใจโฉดเข้ามาย่ำยีเรือนร่างอีกครั้ง
ooooooo
พิกุลยอมร่วมมือกับเพชรน้ำผึ้งจะเปลี่ยนตัวเป็นเจ้าสาวเข้าหอกับภูผา หญิงสาวแสร้งทำเป็นสนุกกับงานฉลองและเต้นรำกับก้อง ส่วนเพชรน้ำผึ้งที่เริ่มเมาก็เวียนส่งสายตามาหาเป็นระยะจนภูผาอดถามไม่ได้
“มองหาใคร”
“ฉันอยากดื่มอีก พี่ไปเอามาอีกสองสามไห”
“เธอไม่เคยกินเดี๋ยวก็เมาตาย”
“พี่ก็เห็นว่าฉันดื่มแล้วสนุก ฉันอยากสนุก”
เพชรน้ำผึ้งพยายามเบี่ยงเบนความสนใจภูผาเพื่อปลีกตัวไปหาพิกุล พิกุลก็เช่นกันแกล้งบอกก้อง
“ฉันอยากกินเนื้อย่าง ไปเอาให้หน่อย”
“ไปด้วยกัน ฉันจะป้อนให้เต็มคราบ”
ก้องจะลากพิกุลไปด้วย หวังใช้เวลาด้วยกันตามลำพังและสารภาพความในใจที่แอบรักเธอมานานแต่หญิงสาวไม่เล่นด้วยสวนกลับงอนๆ
“ฉันกำลังเต้นสนุก หยิบมาให้ไม่ได้ก็ไม่ต้อง ฉันไปเอาเอง”
พิกุลทำท่าจะไปจริงๆ ก้องกลัวเสียโอกาส
วิ่งไปดักหน้า
“พิกุลอยากได้อะไรก้องขอน้อมรับบัญชา น้องอยากได้เดือนพี่จะเก็บเดือน น้องอยากได้ดาวพี่จะสาวมันลง...”
“ฉันจะกินเนื้อย่าง!”
ขาดคำก้องก็วิ่งออกนอกลานเต้นรำ พิกุลเห็นดังนั้นก็รีบแยกไปอีกทางที่เพชรน้ำผึ้งรออยู่แล้ว
เพชรน้ำผึ้งเมาแอ๋แทบยืนไม่อยู่ กระนั้นเพื่อแผนสลับตัวจึงพยายามตบหน้าเรียกสติตัวเอง
“พิกุลไปได้แล้ว...ตามแผน”
“จะดีเหรอ”
“ดีสิ พิกุลรักพี่ผา”
