มธุรสโลกันตร์
ตอนที่ 4
“ฉันยินดีรับภารกิจนี้ค่ะ”
“ผมเกรงว่ามันจะเสี่ยงเกินไป”
“คุณหญิงน้าและท่านทูตอุปถัมภ์ฉันมา ฉันยินดีแม้ต้องสละชีวิตเพื่อน้องน้ำผึ้งค่ะ”
การตัดสินใจอย่างเด็ดเดี่ยวของเธอทำให้เผ่าเทพประทับใจ เอ่ยชมจากใจจริง
“ภายนอกคุณเป็นสตรีแม่ศรีเรือน แต่ภายใน ของคุณช่างกล้าหาญและเสียสละ ผมขอชื่นชมด้วยใจครับ”
พลอยน้ำค้างหัวใจพองโต ชื่นใจกับประโยคของเขา กระนั้นก็ตระหนักดีว่าความรักและความรู้สึกของเธอคงไม่มีวันได้รับการตอบรับเพราะเผ่าเทพเป็นคู่หมั้นของเพชรน้ำผึ้งญาติสาวที่เธอรักมาก
ooooooo
สุดท้ายภูผาก็ทนไม่ไหวไปตามเพชรน้ำผึ้งกลับบ้าน หม่อมหลวงสาวท่าทางไม่ยินดียินร้าย สีหน้าเฉยชาและทำทุกอย่างแกนๆจนเขาเหลืออด
“น้ำผึ้ง...ฉันถามทำไมไม่ตอบ”
“คนตายแล้วพูดไม่ได้ ไอ้ที่ยืนอยู่ตรงนี้เป็นผีไม่มีหัวจิตหัวใจ”
“อย่าสำบัดสำนวนกับฉัน ไม่รู้รึไงว่าฉันเป็นห่วง”
“คนที่หวังดีจริงไม่ทำอย่างที่พี่ทำหรอก”
ภูผาสะเทือนใจแต่ไม่ยอมแพ้จะลากเธอไปกินข้าวให้ได้ เพชรน้ำผึ้งสะบัดตัวออก
“ฉันไม่กิน ฉันไม่หิว ฉันจะนอน!”
“เธอไม่มีสิทธิ์ประชดประชันฉัน เธอต้องทำตามคำสั่งฉัน!”
“ขอโทษค่ะ ฉันลืมไปจริงๆว่าฉันตกเป็นเมียโจรต้องทำตามคำสั่ง”
เพชรน้ำผึ้งกลั้นน้ำตาฝืนยิ้มประชดกลับ “ได้! ฉันจะออกไปกิน กินเสร็จพี่จะให้ทำอะไร ขึ้นเตียง... ทำหน้าที่เมียไหม ถ้าพี่อยากให้ฉันปรนเปรอความใคร่ก็ไม่ต้องเสียเวลาไปนั่งกินข้าวหรอก ถอดเสื้อผ้าแล้วก็เอาๆกันให้เสร็จ”
“นี่เธอไปเอาคำพูดคำจาแบบนี้มาจากไหน”
“ก็ตกเป็นเมียโจรแล้วนี่ ไม่ต้องมาสุภาพคะขา ไม่ต้องดัดจริต เอากันตรงๆ พี่อยากเอาฉันก็จะแก้ผ้าให้เอา! แต่บอกไว้ก่อนสิ่งที่พี่ได้จากฉันมันแค่ร่างกายที่ตายซาก ฉันตายแล้ว ฉันตายแล้ว!”
แหวจบก็ทำท่าจะถอดเสื้อผ้า ภูผาทำใจไม่ได้ผลุนผลันออกจากห้อง
กระเช้ามาดักรออยู่แล้ว เห็นภูผาหน้าบูดออกจากบ้านก็ปรี่ไปคลอเคลีย
“ฉันเห็นแล้วว่าเมียพี่งอแง พี่ก็ต้องทำใจนะ ไปขโมยคู่หมั้นเขามา เขาไม่ได้รักพี่ เขารักไอ้ตำรวจนั่น”
“ไม่ใช่เรื่องของเธอ กลับไปซะ!”
“ถึงวันที่พี่ทำภารกิจตามพ่อผันสั่ง...มันท้องได้ลูกโจร ฉันจะรอคอยพี่”
“ไม่ต้องรอ”
“พี่ผา...ฉันโตมากับพี่ ฉันเป็นผู้หญิงคนแรกของพี่ ฉันรู้ใจพี่ดีว่าพี่ยังรักฉัน”
ภูผาสับสนมากเดินหนี ทิ้งกระเช้าให้มองตามด้วยแววตาเว้าวอน...อยากได้เขาคืนเหลือเกิน
ooooooo
เผ่าเทพทำตามแผนของดนู ควงพลอยน้ำค้างที่สวมรอยเป็นเพชรน้ำผึ้งคู่หมั้นของเขาทั่วตลาด สมุนของผจงที่ออกมาสอดส่องและดูลาดเลาเห็นเข้าก็รีบไปรายงานเสือผัน
