มธุรสโลกันตร์
ตอนที่ 4
เสือผันยอมให้โอกาสภูผาเพราะเห็นความเป็นไปได้ ผจงโมโหมากเพราะเสียโอกาสเอาคืนเพชรน้ำผึ้ง หวิดอาละวาดหากเสือผันจะไม่ประกาศให้ภูผาเอาตัวเพชรน้ำผึ้งไปด้วย
“ถ้าอีนังนี่ไม่ได้มีเลือดสีน้ำเงินจริงอย่างที่มันว่า เอ็งนั่นแหละที่ต้องลงมือฆ่ามันต่อหน้านังคู่หมั้นตัวจริงที่เอ็งต้องเอาตัวมาให้ได้ ตอกย้ำความไม่มีน้ำยาของพวกตำรวจไพรวารี!”
ooooooo
ผจงเสียหน้าที่ภูผากับเพชรน้ำผึ้งรอดตัวบุกไปโวยกับพ่อถึงบ้านพัก
“พ่อไปให้โอกาสมันทำไม พ่อไม่เชื่อฉันเลยเหรอ ทำแบบนี้ฉันไม่กลายเป็นไอ้หน้าโง่ไปเลยเหรอไง”
“หุบปากแล้วใช้หัวคิดบ้างไอ้ผจง ถ้าข้าต้องเชื่อทุกข่าวที่ลือกัน ป่านนี้ข้าคงมีชีวิตอยู่ไม่ได้ถึงทุกวันนี้หรอก”
เสือผันตวาดลูกชายคนโตเสียงเข้มก่อนบอกภารกิจสำคัญที่อยากให้ทำโดยต้องร่วมเดินทางไปพร้อมภูผาด้วย
“งานนี้ข้าอยากสั่งสอนไอ้พวกตำรวจไพรวารี เอามันให้หนัก เอาให้พวกมันเข็ดขยาดไม่กล้าออกมาเดินถนนแม้แต่ยามกลางวันแสกๆได้ยิ่งดี”
ผจงดีใจเนื้อเต้น ดวงตาเป็นประกายเมื่อเห็นพ่อหยิบมีดอาคมจากแท่นบูชามาให้
“มีดอาคมเหล็กน้ำพี้ของข้าจะช่วยให้เอ็งจัดการสั่งสอนตำรวจพวกนั้นได้ทั้งโรงพัก ข้าจะสอนอาคมให้เอ็งใช้กำกับมีดนี่ เอ็งทำได้ไหมไอ้ผจง”
“ได้อยู่แล้วพ่อ...ไว้ใจฉันได้เลย”
ภูผาไม่รู้แผนลับของพ่อกับพี่ชาย มัวห่วงเพชรน้ำผึ้งที่ถูกสมุนของผจงคุมตัวแจ กระทั่งเดินทางมาถึงหมู่บ้านไพรวารี ผจงก็สั่งให้น้องชายไปลักพาตัวคู่หมั้นอีกคนของเผ่าเทพด้วยกัน
เพชรน้ำผึ้งมองตามภูผาหน้าเครียด ในหัวตีกันยุ่งว่าใครที่สวมรอยเป็นคู่หมั้นของเผ่าเทพแทนเธอ ไม่รู้เลยว่าเวลาเดียวกันนั่นเองพลอยน้ำค้างญาติสาวที่รับบทเป็นเธอกำลังเตรียมตัวขึ้นร้องเพลงบนเวทีงานบุญของพวกชาวบ้านตามแผนของดนูโดยมีเผ่าเทพเฝ้าระวังไม่ห่าง
ดนูมองบรรยากาศรอบตัวหน้านิ่ง ตื่นตัวเต็มที่เพราะงานนี้ไม่ใช่แค่พลอยน้ำค้างที่ต้องเฝ้าระวังแต่มีวราพรภรรยาคู่บุญของเขาด้วยที่เพิ่งเดินทางมาถึงไพรวารีเพื่อดูแลเขา
เสียงร้องเพลงของพลอยน้ำค้างสะกดทุกคนให้เคลิ้ม เว้นแต่ผจงซึ่งเตรียมพร้อมเต็มที่เพื่อภารกิจของเสือผัน ส่วนภูผามองสาวสวยบนเวทีหน้าเครียด ไม่ทันเห็นผจงยิ้มร้ายและลอบส่งสัญญาณเหล่าสมุนที่แฝงตัวในงานให้นำระเบิดไปวางรอบเวที!
สมุนของผจงปลอมตัวเป็นคนงานหลังเวทีและนำระเบิดไปซ่อนตามคำสั่ง พวกตำรวจไม่รู้เรื่องและถึงกับเบิกตาโพลงเมื่อเกิดระเบิดข้างเวที ดนูรู้ตัวก่อนใครตะโกนบอกลูกน้อง
“พวกเสือผันบุก จับพวกมันให้ได้ และช่วยคุ้มกันคุณพลอยน้ำค้าง!”
ooooooo
