ม่านบังใจ
ตอนที่ 15
ทัฬห์เข้าห้องนอนเห็นเฟื่องลดานอนมองเพดานอยู่ พอเห็นทัฬห์เข้ามาก็พยายามลุกขึ้นนั่งถามเสียงอ่อนว่าทำไมไม่ให้ตนไปงานศพน้าสร้อย ถึงน้าสร้อยจะไม่ใช่แม่แท้ๆ แต่ก็เลี้ยงตนมาอย่างดี
“ดูสภาพเธอสิ จะยืนยังไม่ค่อยอยู่ เมื่อวานก็ไปเป็นลมในงาน วันนี้ฉันให้เธอพักเธอก็ยังดื้อไม่ยอมทานอะไร แบบนี้จะไปได้ยังไง” เฟื่องลดาบอกว่าตนไม่อยากทาน ทานไม่ลง “ฉันรู้ว่าเธอเสียใจเรื่องคุณสร้อย แต่เธอทำแบบนี้ คุณสร้อยก็ไม่ฟื้นขึ้นมาหรอกนะเฟื่องลดา”
“น้าสร้อยตายเพราะฉัน เพราะน้าสร้อยไปช่วยฉัน”
“อย่าโทษตัวเองว่าเป็นต้นเหตุ มันเป็นเรื่องเวรกรรม กรรมใดใครก่อก็ต้องรับผลกรรม แล้วตอนนี้คุณสร้อยก็หมดกรรมแล้ว” เฟื่องลดาบอกว่าตนอยากไปงานน้าสร้อย “ถ้าเธอไม่ดื้อ ยอมทำตามที่ฉันให้ทำ ฉันก็จะให้เธอไป ตกลงไหม”
เฟื่องลดาพยักหน้าหงอยๆเหมือนเด็กที่เสียขวัญ หมดฤทธิ์ สิ้นพยศ
สิ่งที่ทัฬห์ตั้งเป็นเงื่อนไขให้เฟื่องลดาทำคือเคี่ยวเข็ญให้เธอทานข้าวให้หมดชาม แต่เฟื่องลดาก็ยังทานไม่ลงตักทานทีละไม่กี่เม็ด ทัฬห์เลยลงมือป้อนแกมบังคับว่าถ้าเธอยังดื้อไม่ยอมทานก็ไม่แข็งแรง ตนก็จะไม่ให้เธอไปงานคุณสร้อยแม้จะฝืน แต่เฟื่องลดาก็พยายามทานทุกคำที่ทัฬห์ป้อนให้อย่างว่าง่าย ทัฬห์ป้อนข้าวให้เฟื่องลดาจนหมดชาม เช็ดปากและรอยเปื้อนให้อย่างอ่อนโยน...
ก่อนนอนทัฬห์ยังเอายาคลายเครียดให้ทานเพื่อเธอจะได้หลับสนิท บอกว่าไม่ต้องกลัวติด พอเธอสบายใจหลับได้ปกติแล้วก็ไม่ต้องทานอีก เอายาให้ทานแล้วบอกให้หลับซะ ห่มผ้าให้แล้วนั่งดูห่างๆจนเฟื่อง-ลดาหลับสนิทก็เข้าไปลูบผมอย่างอ่อนโยนมองด้วยสายตาที่เปี่ยมด้วยความรู้สึกจากหัวใจ
เสียงโทรศัพท์ของเฟื่องลดาดังขึ้น ทัฬห์เห็นเป็นสายจากกวินก็ลังเล ปิดเสียงตัดสายเลย แต่พอจะวางโทรศัพท์ลงก็มีข้อความไลน์ขึ้นที่หน้าจอ “เป็นไงบ้างลดา พี่เป็นห่วงมากนะ” ทัฬห์อ่านแล้วอึ้ง หันมองเฟื่องลดาที่หลับสนิทอยู่ เขาวางโทรศัพท์ลง สีหน้าครุ่นคิด...
ooooooo
ที่เมรุเผาศพ...ทุกคนมองควันที่ลอยออกจากปล่องเมรุด้วยความอาลัย สร้อยสนกับเฟื่องลดาร้องไห้หนักมาก ไทว์โอบปลอบสร้อยสน ทัฬห์จึงจะเข้าไปปลอบเฟื่องลดา
แต่แล้วทัฬห์ชะงักเมื่อเห็นกวินกับกานดาเดินเข้าไปหาเฟื่องลดา กวินส่งผ้าเช็ดหน้าให้ เฟื่องลดารับไปเช็ดน้ำตา ทัฬห์ยืนมองอย่างสะเทือนใจแล้วถอยออกไป พอดีกวินเห็น เขามองตามทัฬห์ไปอย่างครุ่นคิด
กวินตามไปเห็นทัฬห์หยุดยืนที่มุมเงียบๆในวัดและถอนใจยาว กวินตัดสินใจเดินเข้าไปขอคุยด้วย ทัฬห์ถามว่าเกี่ยวกับเรื่องเฟื่องลดาใช่ไหม
“ครับ ผมอยากบอกคุณทัฬห์เกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างผมกับเฟื่องลดา”
“เชิญครับ ผมพร้อมที่จะฟังทุกเรื่อง”
“ระหว่างผมกับเฟื่องลดา เรา...”
“พี่วินคะ” เสียงเฟื่องลดาแทรกขึ้น กวินกับ ทัฬห์หันมอง เธอเดินเข้ามาบอกกวินว่า “เรื่องนี้ไว้ให้ลดาคุยกับคุณทัฬห์เองดีกว่านะคะ ยัยกานรออยู่ค่ะ”
กวินพยักหน้า แล้วเฟื่องลดาก็เดินไปกับกวิน ปล่อยให้ทัฬห์มองตามอย่างน้อยใจอยู่ตรงนั้น...
ooooooo
