ม่านบังใจ
ตอนที่ 15
ทัฬห์ขับรถมาอย่างลืมตาย พึมพำแค้น
“ไอ้เสี่ยนภ ถ้าแกแตะต้องเฟื่องลดาแม้แต่ปลายเล็บ ฉันจะฆ่าแก”
ooooooo
ฝ่ายเสี่ยนภกำลังเคลิ้มกับการปรนนิบัติของเฟื่องลดาที่ถูหลังให้ในห้องน้ำที่ห้องนอน หลับตาพร่ำเพ้อ “เสี่ยคิดไม่ถึงเลยจริงๆว่าหนูจะน่ารัก ช่างอ้อน ช่างเอาอกเอาใจแบบนี้”
“แล้วเสี่ยชอบไหมคะ”
“ชอบสิจ๊ะ เชื่อไหม พอผ่านคืนนี้ไปแล้ว เสี่ยต้องหลงหนูหัวปักหัวปําแน่ๆ ว่าแต่หนูจะมาอาบกับเสี่ยได้หรือยัง เสี่ยจะได้ถูหลังให้หนูไง ผลัดกันนะ เสี่ยถูบ้าง หนูถูบ้าง”
เฟื่องลดาพยายามถ่วงเวลาว่าตนอาย แต่ทำเป็นยอมค่อยๆปลดกระดุมเสื้อ เสี่ยจ้องตาเป็นมัน เฟื่องลดาอ้างว่าตนอาย ขอให้เสี่ยหลับตาก่อน
พอเสี่ยหลับตา เฟื่องลดาก็ปิดไฟหนีออกจากห้องน้ำ เสี่ยลืมตาขึ้นมองไม่เห็นอะไรเลย เอะใจว่าเฟื่องลดาหนีออกไปแล้ว ลุกพรวดจะไปตาม แต่พื้นลื่นทำให้ล้มครืน แต่ยังคลำไปเปิดไฟจนได้
“นังเด็กเวร คิดว่าจะหนีฉันพ้นเหรอ” เสี่ยคำรามทั้งเจ็บตัวและเจ็บใจ
เฟื่องลดาวิ่งลงข้างล่างเจอลูกน้องเสี่ยสองคนที่เฝ้าอยู่ คนหนึ่งวิ่งมาไล่จับเฟื่องลดา แต่ถูกเฟื่องลดาเตะผ่าหมากจนทรุดตัวงอลงไปนั่งกุมเป้าร้องโอดโอย อีกคนเห็นเพื่อนเสียท่าก็วิ่งทะเล่อทะล่าเข้ามาถูกเฟื่องลดาเอานิ้วจิ้มตาจนร้องเสียงหลง
พอดีเสี่ยวิ่งลงมาเห็นก็ตะโกนด่าลูกน้องว่าเลี้ยงเสียข้าวสุก เด็กผู้หญิงคนเดียวก็จับไว้ไม่ได้ ตะโกนสั่ง “ใครอยู่ข้างนอก จับตัวนังเฟื่องลดาไว้”
เสี่ยวิ่งลงบันไดมา ก้าวพลาดตกบันไดไม่เป็นท่า ล้มจุกลุกไม่ขึ้น ลูกน้องที่ถูกเฟื่องลดาเตะผ่าหมากลุกกะเผลกๆมาช่วยดึงขึ้น แต่ถูกเสี่ยถีบกระเด็นด่าเปิง
“ไอ้พวกโง่...โอ๊ย...”
เฟื่องลดาวิ่งหนีออกมาถึงสนามหน้าบ้าน
ก็ต้องผงะชะงักเมื่อถูกลูกน้องเสี่ยสี่คนรุมกันเข้ามาล้อมกรอบ แต่ละคนหน้าตาเหี้ยมเกรียม
เสี่ยตะเกียกตะกายตามออกมาเห็นลูกน้องล็อกตัวเฟื่องลดาไว้ก็ยิ้มสะใจ พูดเหี้ยม
“จะเลี้ยงดีๆไม่ชอบใช่ไหม ชอบแบบนี้ ก็ได้ จัดให้...เฮ้ย เอาตัวมันมา” แล้วเดินนำขึ้นชั้นบนเลย ลูกน้องช่วยกันหิ้วปีกเฟื่องลดาตามขึ้นไปทันที
ooooooo
เฟื่องลดาถูกหิ้วปีกเข้าห้องนอนของเสี่ย พอลูกน้องออกไป เสี่ยก็ล็อกประตูเดินเข้าหาเฟื่องลดาทันที เฟื่องดาทั้งด่าทั้งพยายามตะกายหนี เสี่ยพูดอย่างย่ามใจว่า มีแรงเท่าไหร่ด่าได้ก็ด่าไปเลย
พอเสี่ยซุกไซ้อย่างเมามัน ก็ถูกเฟื่องลดากัดหูอย่างแรง เสี่ยร้องจ๊ากด่า “อีเด็กนรกนี่...มึง” เสี่ยเงื้อมือจะตบ แต่มีเสียงเคาะประตูรัวๆขัดจังหวะพลางลูกน้องก็ร้องเรียก “เสี่ยครับเสี่ย”
เสี่ยตะโกนด่าแล้วบอกว่ามีเรื่องอะไรไว้ทีหลัง ลูกน้องยังเคาะประตูรัวขอให้เสี่ยเปิดประตูก่อน
“โว้ย...อะไรวะ ถีบยอดอกแม่งสักทีดีไหม” เสี่ยหัวเสียหนัก กระชากประตูเปิด ก็โดนทัฬห์ถีบเข้าที่ยอดอกจนกระเด็น ไทว์ที่ใช้ปืนจี้ลูกน้องเสี่ยอยู่ ใช้สันแขนทุบหลังมันจนทรุด
ทัฬห์กวาดตามองเข้าไปในห้องเห็นเฟื่องลดานอนกุมท้องอยู่ พอเฟื่องลดาเห็นทัฬห์ก็ดีใจ ร้องขออย่างอ่อนแรง “คุณทัฬห์...ช่วยด้วย...”
ทัฬห์มองทีเดียวก็รู้ว่าเฟื่องลดาถูกทำร้าย เขาพุ่งเข้าหาเสี่ยด้วยความแค้น เสี่ยรีบยกมือไหว้บอกว่าตนยังไม่ได้ทำอะไรเฟื่องลดาเลย ทัฬห์กระหน่ำทั้งหมัดเท้าเข่าศอกใส่เสี่ยจนสะบักสะบอม ไทว์เข้าไปห้าม “ใจเย็นๆครับพี่ทัฬห์ เดี๋ยวมันตาย”
