ม่านบังใจ

ระหว่างลูกแก้วไปหาเปลือกหอยนั้น ทัฬห์นั่งรออยู่ก็อดคิดถึงบรรยากาศตอนที่เฟื่องลดามาด้วยไม่ได้ เธอเล่นทรายกับกับลูกแก้วอย่างสนุกสนานเหมือนวัยเดียวกันจนเขามองอย่างเอ็นดูโดยไม่รู้ตัว...

ทัฬห์สะบัดหัวไล่ความทรงจำที่เจ็บปวด พอลูกแก้วกลับมาเอาเปลือกหอยแต่งปราสาททัฬห์จึงขอไปว่ายน้ำเล่น

เมื่อกลับโรงแรม ลูกแก้วอาบน้ำเสร็จมาปลุกคุณพ่อให้ไปอาบน้ำจะได้ไปทานข้าวเย็นกัน ปรากฏว่าปลุกอย่างไรคุณพ่อก็ไม่ตื่น พอจับตัวเขย่าตัวจึงรู้ว่าไข้สูงมาก พอดีไทว์โทรศัพท์เข้ามาลูกแก้วรีบบอกว่าคุณพ่อไม่สบายตัวร้อนมาก ลูกแก้วปลุกยังไงก็ไม่ตื่น

ไทว์ปลอบลูกแก้วให้ใจเย็นๆ บอกให้ลูกแก้วเอายาแก้ไข้ที่ปกติคุณพ่อจะมีติดกระเป๋าไว้ประจำให้ทานก่อนเดี๋ยวอาจะรีบไป

ไทว์ไปที่บ้านสร้อยสนเป็นเวลาที่สองสาวทำอาหารเสร็จพอดีชวนทานด้วยกันเลย  ไทว์ขอโทษที่ตนคงทานด้วยไม่ได้แล้วเพราะพี่ทัฬห์ไปทะเลกับลูกแก้วและไม่สบายมาก ไปกับลูกแก้วสองคนเท่านั้นและไม่ได้พักที่โรงแรมเราเสียด้วย พอเฟื่องลดารู้ว่าไทว์จะไปก็ขอไปด้วยอ้างว่าจะไปช่วยดูลูกแก้วให้

“ดีมากเลยครับ งั้นไปกันเลยนะ” ไทว์ยินดี เร่งไปด้วยกันหมดเลย

เมื่อไปถึงปรากฏว่าทัฬห์ไข้ลดแล้วเพราะลูกแก้วให้ทานยาตามที่อาไทว์บอก แต่ยังตัวร้อนอยู่

เฟื่องลดาบอกให้เช็ดตัวไข้จะได้ลดลงเร็วๆ ไทว์บอกให้เฟื่องลดาช่วยเพราะตนทำไม่เป็น พอดีสร้อยสนถามลูกแก้วว่าหิวไหม ลูกแก้วบอกว่าหิวมาก สร้อยสนเลยจะพาไปทานอาหาร ไทว์ถือโอกาสฝากทัฬห์ไว้กับเฟื่องลดาแล้วไปกับสร้อยสนกับลูกแก้วเลย

เฟื่องลดาถูกมัดมือชกไม่ทันตั้งตัว  มองทั้งสามเดินออกไปเหวอๆ สร้อยสนถามไทว์ซื่อๆว่าจะไม่พาทัฬห์ไปหาหมอหรือ ไทว์พูดยิ้มๆว่า

“พี่ทัฬห์ไข้ลดลงมากแล้วครับ คงตากแดดเยอะ แล้วก็ตรอมใจ ยามาถึงแล้วเดี๋ยวก็คงหาย ไม่ต้องไปหาหมอที่ไหนหรอก เชื่อผมสิ อาการแบบนี้ผมดูไม่ผิดหรอก” แล้วชวนไปทานข้าวกันดีกว่า

เฟื่องลดาเช็ดตัวให้ทัฬห์อย่างเป็นห่วง แล้วจู่ๆเขาก็เพ้อ “เฟื่องลดา...ฉันคิดถึงเธอ” เฟื่องลดาตกใจถามว่าอะไรนะ ทัฬห์เพ้อ “ฉัน...รักเธอ...เฟื่องลดา” แล้วหลับผล็อยไปอีก

เฟื่องลดามองทัฬห์ตะลึง ความรู้สึกสับสนว้าวุ่นจนทำอะไรไม่ถูก ครู่ต่อมาเมื่อทัฬห์รู้สึกตัวลืมตาเห็นเฟื่องลดานอนฟุบอยู่ก็อุทานชื่อเธออย่างไม่อยากเชื่อสายตาตัวเอง เขาเรียกหลายครั้งเธอจึงรู้สึกตัวถามว่าตื่นแล้วหรือ ทัฬห์ถามว่า “เธอมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง”

เฟื่องลดาไม่ตอบ อังหน้าผากเขาพูดอย่างดีใจว่าไข้ลดแล้ว ทัฬห์ย้ำถามว่าเธอมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง แล้วลูกแก้วล่ะ เฟื่องลดาบอกว่าลูกแก้วไปนอนกับหมวดกับพี่สน  เล่าว่าหมวด โทร.ไปหาลูกแก้วบอกว่าเขาไม่สบายตนรู้เลยตามมา ทัฬห์ขอบใจแต่ติงว่าเธอมาอยู่กับตนทั้งคืนแบบนี้เดี๋ยวเธอก็เสียหายหรอก

เฟื่องลดาหัวเราะขำๆ เขาถามว่าขำอะไร เธอบอกว่าถ้าตนมาอยู่กับเขาทั้งคืนแล้วเสียหาย แล้วที่ตนอยู่ที่บ้านเขาเป็นปีล่ะจะเป็นยังไง ทัฬห์อ้างว่าแต่ตนไม่เคยทำอะไรเธอ

“ไม่จริง คุณจูบฉัน คุณจูบฉันแล้วก็ต้องรับผิดชอบสิคะ” ทัฬห์อึ้งถามว่าอะไรนะ “ฉันพูดครั้งเดียว ถ้าคุณเซย์โนฉันก็จะได้ไป” เฟื่องลดาจะลุกไป ทัฬห์รีบคว้าตัวไว้ติงว่าเธออย่าล้อเล่น แล้วพี่วินของเธอล่ะ “คุณเข้าใจผิดฉันกับพี่วินจริงๆด้วย”