ม่านบังใจ
ตอนที่ 15
มณฑิราบอกว่าพอดีตนมีธุระที่อื่นต่อ เห็นเฟื่องลดาอึกอักเลยถามตรงๆ
“เธอยังโกรธฉันอยู่ใช่ไหม จริงสิ ฉันไปขอโทษทัฬห์แล้วแต่ยังไม่ได้ขอโทษเธอเลย เธอคงไม่รู้ว่าฉันกับทัฬห์ปรับความเข้าใจกันแล้วนะ”
“ฉันรู้ค่ะ คุณทัฬห์เขาไม่มีวันโกรธคุณหรอก เขารักคุณจะตาย” เฟื่องลดาเสียงกระด้างไม่รู้ตัว
“นั่นสิ...ฉันก็เพิ่งรู้นะว่า ความรักแบบเพื่อนมิตรภาพมันจะยั่งยืนกว่า แล้วฉันก็พอใจแล้วที่ทัฬห์เขาให้สถานะนั้นกับฉัน”
“อะไรนะคะ คุณกับคุณทัฬห์...”
“จ้ะ...เราตกลงจะเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน แล้วฉันก็จะเป็นน้ามณที่รักลูกแก้วเหมือนเดิม”
เฟื่องลดาอึ้งไปอย่างคาดไม่ถึง...เมื่อสองพี่น้องไปนั่งทานไอศกรีมกัน เฟื่องลดาก็นั่งเหม่อคิดเรื่องราวต่างๆที่ตนเข้าใจผิดทัฬห์มาตลอดจนสร้อยสนเตือนว่าไอศกรีมละลายหมดแล้วจึงรู้สึกตัว
สร้อยสนถามว่าคิดเรื่องมณฑิรากับทัฬห์อยู่ใช่ไหม เธอคงเข้าใจอะไรผิด เฟื่องลดาจึงยอมรับว่าก็เห็นเขากอดกันที่หน้าบ้าน ใครจะไปรู้ว่าเป็นการกอดกันแบบเพื่อน แม้สร้อยสนจะพยายามสะกิดถามว่าเธอนอยด์ทัฬห์เพราะเหตุนี้ใช่ไหม เฟื่องลดาก็ยังปากแข็งว่าตนไม่นอยด์ แต่ถ้าเขาสนใจไยดีกับตนจริงแล้วจะให้อิสรภาพตนทำไม
“เธอยังเข้าใจผิดคุณทัฬห์ได้ พี่ว่าคุณทัฬห์เขาก็คงเข้าใจอะไรลดาผิดเหมือนกันแหละ” กระนั้นเฟื่องลดายืนยันว่าตนไม่มีอะไรที่จะทำให้เขาเข้าใจผิดเลย “มีสิ กวินไงล่ะ คุณทัฬห์เคยถามพี่ถึงกวินนะ”
“พี่วินเกี่ยวอะไรด้วยคะ พี่วินกับลดาเป็นแค่พี่น้องกัน แล้วเราก็ไม่เคยกอดกันอย่างคุณทัฬห์กับคุณมณซักหน่อย”
เมื่อเฟื่องลดายืนยันเช่นนั้น สร้อยสนไม่คาดคั้นแต่บอกให้เธอกลับไปคิดดูดีๆ แล้วทานไอศกรีมต่ออย่างอร่อย เฟื่องลดาพยายามคิดอย่างที่สร้อยสนบอก แต่ก็คิดไม่ออก
จนกลับไปห้องนอนแล้วก็ยังคิดไม่ออก กระทั่งนึกถึงตอนที่กวินจะปรับความเข้าใจกับทัฬห์เรื่องเฟื่องลดา เธอเป็นคนบอกเองว่า “เรื่องนี้ไว้ลดาคุยกับคุณทัฬห์เองดีกว่านะคะ”
คืนนั้นเมื่อเธอยกกาแฟไปให้เขาที่ห้องทำงาน บอกเขาว่า “ฉันเอากาแฟมาให้ค่ะ” ก็ถูกทัฬห์พูดดักว่า “แล้วก็คงจะมาคุยเรื่องกวินด้วยใช่ไหม”
แล้วเฟื่องลดาก็มาได้คำตอบเมื่อเธอขอกลับไปอยู่บ้านและทัฬห์จะให้เปี๊ยกไปส่ง เธอบอกเขาว่าไม่เป็นไรเพราะเดี๋ยวพี่วินกับกานดาจะมารับ ทัฬห์ข่มความรู้สึกเสียใจฝืนยิ้มบอกว่า
“อ๋อ ฉันลืมไปว่าเธอมีพี่วินคอยดูแลอยู่ทั้งคน งั้นฉันไปก่อนนะ ขอให้เธอโชคดีเฟื่องลดา”
คิดถึงคำพูดและน้ำเสียงที่ข่มความน้อยใจของทัฬห์วันนั้นแล้ว เฟื่องลดาจึงเข้าใจ พึมพำ...
“นี่เขาคิดว่าเรากับพี่วินเป็นแฟนกันเหรอ จอมมโนจริงๆ อายุตั้งเยอะยังดูผู้หญิงไม่ออกอีก ตามใจ อยากจะคิดก็คิดไปเลย”
เฟื่องลดางอนที่ทัฬห์ไม่เข้าใจความรู้สึกของตน ดึงผ้าห่มคลุมโปงนอนเลย
ooooooo
ทัฬห์พาลูกแก้วไปเที่ยวทะเล ให้ลูกแก้วเล่นน้ำที่ชายหาด ตัวเองก็ไปเล่นไคต์เซิร์ฟ ทัฬห์เล่นอย่างคล่องแคล่วชำนาญกอปรกับระบายความอัดอั้นเรื่องเฟื่องลดาทำให้ดูทั้งสวยงามและน่าหวาดเสียว
พอทัฬห์เข้าฝั่งลูกแก้ววิ่งไปโดดกอดพ่อ ทัฬห์อุ้มลอยขึ้นมาในอ้อมอก ลูกแก้วชมว่าพ่อเล่นได้เท่มากๆเหมือนนกบินเลย บอกว่าลูกแก้วอยากเล่นบ้าง ทัฬห์บอกว่าไว้ลูกแก้วโตแล้วพ่อจะสอนให้ ลูกแก้วจึงชวนไปขุดทรายสร้างปราสาทเล่นกัน
ทัฬห์ขุดทรายให้ลูกแก้วก่อปราสาท เสร็จแล้วลูกแก้ววิ่งไปหาเปลือกหอยมาตบแต่งปราสาท
