ม่านบังใจ
ตอนที่ 11
แล้วคืนนี้สร้อยทองก็เล่นจนเสียหมดอีก กลับบ้านก็โวยวายว่านี่มันวันบ้าอะไร มีแต่เสียกับเสีย แล้วหยิบเอกสารกู้เงินจากซองมาดู บ่นกลุ้มๆว่า
คืนเดียวเสียไปเป็นแสนเลยเหรอเนี่ย...ไม่น่าเอาเครดิตมาเล่นเลย หยิบกระเป๋าเงินมาเทไม่มีเงินเหลือเลย ถามตัวเองมึนๆ
“เอาไงดี ฉันจะทำยังไงดี จะเอาเงินที่ไหนคืนพวกมัน”
สร้อยทองคิดหนัก เดินขึ้นชั้นบนสีหน้าเจ้าเล่ห์ ไปเคาะประตูห้องสร้อยสนร้องบอกว่าไม่สบาย ทำเสียงโอดโอยน่าเวทนาหวังจะยืมเงิน แต่เงียบไม่มี เสียงอะไรจากข้างในเลย จึงเปิดประตูแล้วเปิดไฟดู ปรากฏว่าห้องว่างเปล่า
“ดึกป่านนี้ไปไหนของมัน ลูกสมัยนี้มันเหลือเกินจริงๆ ไม่เคยห่วงแม่ห่วงเชื้อ...โอยกลุ้มโว้ย...”
สร้อยทองทั้งด่าทั้งบ่นแล้วปิดไฟปิดประตูกลับไปห้องตัวเอง ไม่ได้ห่วงสร้อยสนแม้แต่นิดเดียว
สร้อยสนยังอยู่ที่ห้องพักไทว์ที่โรงแรมพฤทธา–นนท์ เธอดูแลเช็ดหน้าให้เขาอย่างอ่อนโยน ถูกไทว์ที่เมาหนักปัดมืออย่างรำคาญ สร้อยสนพูดอ่อนโยนห่วงใย “เช็ดหน้าหน่อยนะ คุณจะได้หายเมาเร็วๆ”
ไทว์ปัดป้องฉุนเฉียวบอกว่ารำคาญ ตนไม่เมา ม่ายมาว...แล้วพยายามจะลุกให้ดู แต่พอลุกก็เซ สร้อยสนรีบเข้าพยุงแต่รับร่างเขาไม่ไหวเลยล้มบนเตียงไปด้วยกัน
สร้อยสนตกใจพยายามลุกขึ้นแต่ถูกไทว์กอดไว้อย่างไม่ตั้งใจมองสร้อยสนในระยะใกล้ชิดมาก ไทว์ ลืมตัวจูบอย่างแรงจนสร้อยสนตะลึง พยายามปัดป้อง แต่สู้แรงไทว์ไม่ได้กอปรกับตัวเองก็มีใจให้เขาอยู่แล้ว ในที่สุดก็เผลอใจปล่อยไปตามความปรารถนาของกัน และกัน
ooooooo
เฟื่องลดากลับเข้าห้องนอนแล้วยังคิดถึงการโต้เถียงกับทัฬห์ แต่แล้วก็ใจละลายเมื่อเห็นสายตาที่ทัฬห์มองตน
ขณะกำลังเคลิ้มกับบรรยากาศและความรู้สึกใหม่ที่มีต่อทัฬห์จนยิ้มออกมานั้น เสียงโทรศัพท์ก็ทำให้สะดุ้งจากภวังค์
เป็นสายจากสร้อยทอง ถามอย่างร้อนใจว่าทำอย่างที่น้าสอนหรือยัง พอบอกว่ายังก็โวยวาย
“เอ๊ะยังไง ลดาจะรออะไร นี่มันก็นานแล้วนะ เมื่อไหร่จะได้แก้แค้น อย่าลืมสิว่าคุณทัฬห์เขาทำให้พ่อลดาตาย ไหนว่าเกลียดเขา อยากแก้แค้น น้าก็คิดแผนให้แล้ว ทำไมไม่ลงมือซักทีล่ะ”
เฟื่องลดาอึดอัด เลยตัดบทว่าพอดีมีสายเข้า แค่นี้ก่อนแล้วตนจะโทร.กลับ แล้วตัดการติดต่อเลย
“อะไรวะ หวังจากทางไหนก็ไม่ได้ ลดาทำตัวแปลกๆ ท่าทางไม่เหมือนก่อนจะเข้าไปอยู่บ้าน
คุณทัฬห์เลย ไม่ใช่เป็นเมียเขาแล้วเกิดติดใจเลยไม่คิดแก้แค้นแล้ว แต่ไม่กล้าบอกเรา โอ๊ย...ถ้าเป็นแบบนี้แผนกอบโกยสมบัติของฉันก็พังหมดน่ะสิ”
สร้อยทองหงุดหงิดงุ่นง่าน คิดทางที่จะหาเงิน แต่คิดไม่ออก
ooooooo
ตัดสายจากสร้อยทองแล้ว เฟื่องลดาลงบันไดมาที่ห้องโถง เจอทัฬห์พอดีเขาถามว่าจะไปไหน เธอบอกว่าจะไปอุ่นนมทาน ทัฬห์ถามล้อๆว่านอนไม่หลับอีกหรือ ถ้าไม่รบกวนตนขอนมสักแก้วได้ไหม
เฟื่องลดาถามงงๆว่าเขาจะทานนมหรือ ทัฬห์ย้อนถามเหมือนจะร้อนตัวว่าทำไม หรือตนแก่เกินกว่าจะทานนมแล้ว
“ฉันไม่ได้หมายความอย่างนั้นค่ะ ก็ทุกทีเห็นคุณทานแต่กาแฟ”
“ฉันไปรอหน้าตึกนะ” ทัฬห์บอกแล้วเดินไปนั่งที่โต๊ะสนามหน้าตึก
อุ่นนมแล้วเฟื่องลดาเอาไปวางตรงหน้าเขา ทัฬห์ถามว่าแล้วของเธอล่ะ เธอบอกว่าตนดื่มแล้วและจะกลับเข้าไป ทัฬห์รีบเรียกไว้ บอกว่าถ้ายังไม่ง่วงก็นั่งคุยกันก่อน อากาศดีและดาวก็เต็มท้องฟ้าเลย เฟื่องลดาเลยต้องนั่ง แหงนมองดาวที่เต็มท้องฟ้าแล้วถอนใจเบาๆ ไม่ได้มีอารมณ์สุนทรีอะไรเลย
