ม่านบังใจ

สร้อยสนตกใจที่ทัฬห์พูดถึงไทว์ ทัฬห์จึงชวนไปคุยกันที่หน้าบ้านดีกว่าแล้วเดินนำออกไปเลย

คุยกันไม่นานสร้อยสนก็หน้าซีดมือสั่นพูดตะกุกตะกักว่า

“คุณทัฬห์คงเข้าใจผิดแล้วล่ะค่ะ ฉันไม่ได้อยู่ในห้องกับหมวด เมื่อคืนหมวดเมามากจนจำอะไรไม่ได้ คงคิดไปเองมากกว่า”

ทัฬห์บอกว่าตนไม่ได้รู้จากไทว์ ไทว์เองก็ท่าทีมีพิรุธอย่างเธอนี่แหละตนถึงสงสัย สร้อยสนถามว่าถ้าไม่ใช่หมวดแล้วเขารู้ได้ยังไง

ทัฬห์จึงเล่าความจริงว่าตนรู้จากกล้องวงจรปิด เห็นเธอเดินออกจากห้องพักไทว์ที่โรงแรมตอนตีห้า สร้อยสนจำนนด้วยหลักฐานถึงกับอึ้งน้ำตาไหลเอ่ยขอโทษเสียงสั่น ทัฬห์ถามทันทีว่า

“ทำไมต้องขอโทษ คนที่ต้องขอโทษก็คือนายไทว์และก็ต้องรับผิดชอบ ผมรู้จักนิสัยคุณดี คุณไม่ใช่ผู้หญิงที่จะไปยั่วหรือจับนายไทว์ ผมถึงต้องมาคุยกับคุณด้วยตัวเองเพื่อให้คุณสบายใจ เดี๋ยวผมจะกลับไปคุยกับนายไทว์”

สร้อยสนตกใจรีบบอกว่าอย่าบอกหมวดเด็ดขาด ให้เขาคิดว่าเขาฝันไปเถิด ทัฬห์ถามว่าพูดอะไรออกมารู้ตัวหรือเปล่าเพราะเธอเป็นผู้เสียหาย

“ในความรักไม่มีใครได้หรือเสียหรอกค่ะ ฉันขอบอกคุณทัฬห์ตามตรงเลยว่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น หมวดไม่ได้บังคับขืนใจฉันแม้แต่นิดเดียว”

“คุณรักนายไทว์ใช่ไหม” ทัฬห์จ้องหน้าถาม สร้อยสนพยักหน้ารับน้ำตาไหลออกมาอีก

“ฉันขอร้องนะคะ อย่าบอกหมวด อย่าให้เรื่องเมื่อคืนมาทำให้การแต่งงานของหมวดกับคุณสิต้องมีปัญหา แค่นี้ฉันก็เลวมากแล้ว นะคะคุณทัฬห์ คุณรับปากฉันนะคะ”

พอดีเฟื่องลดาเอาข้าวต้มมาให้เร่งให้ทานเสียจะได้ทานยา สร้อยสนพูดร่าเริงว่าจะทานให้เกลี้ยงชามเลย แล้วก้มหน้าก้มตาทานจริงจัง ทัฬห์มองสร้อยสนที่เปลี่ยนอารมณ์ได้ฉับพลันอึ้งๆ

ขณะนั่งรถถกลับเป็นเวลาช่วงบ่ายที่ถนนค่อนข้างโล่ง แต่ทัฬห์ก็ขับรถมาเรื่อยๆ สีหน้าครุ่นคิดจนเฟื่องลดาถามว่ามีอะไรหรือเปล่า ตั้งแต่ออกจากบ้านไม่เห็นพูดอะไรเลยท่าทางเหมือนกังวลอะไรอยู่ ทัฬห์ปดว่าคิดเรื่องงาน เฟื่องลดาจึงเป็นฝ่ายพูดว่านึกว่าคิดเรื่องมณฑิราเสียอีก ความจริงตนก็ไม่ค่อยสบายใจ

ทัฬห์ถามว่าทำไม เธอบอกว่าคุณมณรักลูกแก้วช่วยดูแลมาตลอดเกรงว่าถ้ามณฑิราโกรธไม่มาหาลูกแก้วอีก ลูกแก้วจะเสียใจ ทัฬห์จึงพูดด้วยน้ำเสียงจริงจังเหมือนตัดสินใจเด็ดขาดแล้วว่า

“ให้เสียใจตอนนี้ดีกว่าไปเสียใจทีหลังนะ ถ้าคุณมณเขาเป็นคนแบบนี้ ฉันก็ไม่อยากให้มายุ่งกับลูกแก้วอีก จบไปเลยน่ะดีแล้ว”

ฟังทัฬห์แล้วเฟื่องลดาเหลือบมองเขาอย่างพอใจโดยไม่รู้ตัว...

ฝ่ายมณฑิราทั้งเสียหน้าและแค้นใจมากที่ถูกทัฬห์ฉีกหน้าต่อหน้าเฟื่องลดา บอกจีน่าขณะไปนั่งดื่มกันในผับว่า ตนจะไม่ยอมจบง่ายๆแบบนี้หรอก จีน่าถามว่าแล้วเธอจะทำอะไร

“ทำตัวเขาไม่ได้ ทำลูกก็ได้นี่ คนอย่างฉันไม่ยอมเจ็บฝ่ายเดียวแน่” จีน่าถามว่าจะทำยังไง มณฑิราจิกตาร้าย “แกคอยดูไปก็แล้วกัน” ว่าแล้วเทเหล้าเข้าปากจนหมดแก้วแล้วกระแทกแก้วลงอย่างแรง

สิริโสภาสืบจากทัฬห์จนรู้ว่าไทว์มีส่วนในสมบัติของพฤทธานนท์ครึ่งหนึ่งและไทว์ก็ขอแต่งงานแล้ว เธอมั่นใจว่าจับไทว์ได้อยู่หมัด คืนนี้จึงรับนัดกายเพื่อคุยกันครั้งสุดท้าย

กายดื่มจนเมาบอกว่าตนอยากตาย ตัดใจจากเธอไม่ได้เพราะเธอเคยเป็นของตนมาก่อน สิริโสภา ปรามว่าอย่าพูดอย่างนี้อีกใครได้ยินเข้าตนจะเสียหาย ขู่ว่าถ้าพูดแบบนี้อีกตนกลับ