หัวใจลูกผู้ชาย

เปลวยังไม่ตายอย่างที่ธนูคาดหวัง แม้หมอซึ่งเป็นเพื่อนของแม็คผ่ากระสุนออกให้แล้ว แต่เขายังนอนซมไม่รู้สึกตัว แม็คเห็นเขารักษาตัวมาสองสามวันแล้วอาการยังไม่ดีขึ้นก็เลยตามหมอมาดูอีกรอบ

“นายแกมีอาการติดเชื้อ แกน่าจะพาไปโรงพยาบาล”

“ฉันพาไปไหนไม่ได้ ท่านไม่ปลอดภัย ฉันรบกวนแกมาช่วยรักษาจนกว่าท่านจะดีขึ้น”

หมอพยักหน้าแทนคำตอบ

ooooooo

นพที่ได้รับบาดเจ็บจากถูกธนูกับพวกรุมทำร้าย ค่อยๆรู้สึกตัวตื่นขึ้น ขยับจะลุกแต่เจ็บแผลถึงกับร้องโอ๊ยออกมา จ่าเฉื่อยรีบเดินเข้ามาหาพร้อมกับถ้วยยาสมุนไพรจีนต้มเสร็จใหม่ๆ

“แกอย่าเพิ่งขยับ ดื่มยาจีนต้มช่วยสมานแผลแก้ช้ำใน”

กิ๊บเดินนำนิคกี้เข้ามาบ่นอุบว่าเตือนนพแล้วอย่าออกไปก็ไม่เชื่อ ดีที่พวกตนไปช่วยทันไม่อย่างนั้นเป็นศพไปแล้ว นิคกี้เดินไปเตะข้าวของแถวนั้นระบายอารมณ์ กิ๊บรำคาญหันไปโวยเป็นบ้าอะไรถ่ายไม่ออกหรือ

“ฉันเจ็บใจเว้ย ไม่คิดว่าคุณปิ่นจะหักหลังไอ้นพ คนรักกันแต่ทำกันได้ลงคอ มันจุกอก”

“แกอย่าว่าคุณปิ่นเลย” นพแก้ตัวแทน

“แกไม่โกรธเหรอวะ เขาลวงแกไปฆ่า”

“ฉันทำให้เขาเสียใจ สมควรแล้วที่เขาต้องทำอย่างนั้น”

“ฉันรู้ว่าคุณปิ่นเข้าใจผิด แต่ถึงกับสั่งให้ไอ้ธนูยกพวกรุมฆ่าแก โหดไปว่ะ ทำอย่างนี้เท่ากับไม่รักกันแล้ว” คำพูดของนิคกี้ทำเอานพเจ็บจี๊ด จ่าเฉื่อยไม่อยากให้เขาคิดมากรีบตัดบท สั่งกิ๊บกับนิคกี้พอได้แล้ว ให้นพได้พักผ่อนบ้าง นิคกี้ไม่ยอมหยุดอ้าปากจะพูดอีก จ่าเฉื่อยขู่ถ้ายังปากเก่งจะเอากำปั้นยัดปาก นิคกี้รีบหลบ

“นพเอ็งกินยาให้หมด แล้วนอนเยอะๆ ร่างกายดีขึ้นแล้วค่อยว่ากัน” จ่าเฉื่อยเห็นนพดื่มยาจีนหมดถ้วยหันไปไล่สองหนุ่มอีกครั้ง “ไป...พวกเอ็งลงไปเฝ้าข้างล่าง อยู่นี่กวน...” ไม่พูดเปล่าจ่าเฉื่อยยกเท้าขึ้นมาประกอบคำพูด นิคกี้กับกิ๊บกลัวถูกเตะ วิ่งปรู๊ดลงไปทันที ขณะที่นพล้มตัวลงนอนแต่ไม่วายเป็นห่วงปิ่นปัก...

เม้งใส่ชุดสูทเท่เดินอวดใครต่อใครไปทั่วคฤหาสน์เปลว ครั้นเจอหน้าเฮียถามว่าหล่อไหม เฮียชมเปาะว่าหล่อกว่าน้องหมาใส่แล้วหัวเราะชอบใจ

“อิจฉาดิ ฉันหล่อกว่าเฮีย ไม่คิดเลยว่าชาตินี้จะได้ใส่สูท”

“พี่ธนูเขาเลี้ยงพวกเราดี เอ็งก็ทำงานให้ดี”

“ฉันเต็มที่อยู่แล้วพี่ คนอย่างฉันเงินซื้อไม่ได้ถ้าไม่มากพอ” เม้งหัวเราะขำ ธนูเดินเข้ามาเรียกเฮียให้ออกไปข้างนอกกับตนเอง ส่วนเม้งให้อยู่เฝ้าปิ่นปักกับธาราที่นี่อย่าให้ออกไปข้างนอกเด็ดขาด

“ให้ฉันเฝ้าถึงในห้องเลยไหมพี่ เอาแบบประชิดติดตาติดตัว”

“เอ็งอย่ารุ่มร่ามให้พวกมันสงสัย อดทนไว้ก่อนเดี๋ยวข้าหาของอร่อยให้กิน...ไปไอ้เฮีย” ธนูเดินนำไปที่รถ เฮียตบบ่าเม้ง เตือนให้ทำตัวแพงเหมือนชุดอย่าถ่อยให้มากนัก