หัวใจลูกผู้ชาย

“ฉันเคยบอกนายแล้ว อย่าทำให้ฉันเกลียดนาย”

นพอยากเคลียร์กับปิ่นปักให้เข้าใจ แต่ธนูกับพวกวิ่งใกล้เข้ามา จึงจำใจวิ่งหนี เธอหันไปเห็นธนูกับสมุนวิ่งไล่เขาไปติดๆ ก็นิ่วหน้าแปลกใจทำไมถึงไม่ประสานให้ตำรวจเป็นฝ่ายมาจับกุมตัวเขา...

สมุนกับธนูวิ่งไล่นพจนทัน ล้อมหน้าล้อมหลังไม่ให้หนีไปได้อีก นพฝีมือเหนือกว่าอัดสมุนสองคนลงไปกองกับพื้นแล้วจะวิ่งหนี เม้งคว้าท่อนไม้ขวางทางไว้

“ไอ้เม้ง มึงฆ่าพ่อดวง” นพคว้าท่อนเหล็กแถวนั้นขึ้นมาต่อสู้กับเม้ง แต่คนของธนูมากกว่ารุมอัดเขาลงไปกอง เขารู้ดีไม่มีทางสู้พวกมันได้ หันหลังวิ่งหนี แต่ไปได้แค่สามก้าว เฮียกับสมุนขวางทางไว้อีก เขาจะหนีไปอีกทางก็ถูกเม้งกับพวกตามมาทัน เฮียย่างสามขุมเข้าหานพ

“แกไม่ร่วมงานกับพวกข้า เท่ากับเป็นศัตรู” เฮียนำพวกเข้ารุมทำร้ายนพ แม้จะต่อสู้สุดกำลัง แต่น้ำน้อยย่อมแพ้ไฟ ถูกอัดลงไปกองกับพื้น ธนูเห็นเขาสิ้นท่าเดินมายืนคร่อม

“ฉันเปิดโอกาสให้แกมาทำงานวินๆด้วยกัน แต่แกทิ้งฉัน โอกาสดีๆมีได้แค่ครั้งเดียว” ธนูเตะนพเข้าที่ตัวกระเด็น เม้งจะเข้าไปซ้ำ ธนูร้องห้ามไว้

“ไม่ต้อง...เปลืองแรง” ธนูชักปืนขึ้นมาจะยิงนพ แต่ยังไม่ทันเหนี่ยวไก ถูกจ่าเฉื่อยที่ยืนอยู่ท้ายมอเตอร์ไซค์ซึ่งกิ๊บเป็นคนขับยิงถูกมือปืนกระเด็น พวกคนชั่วหน้าตาตื่นพากันหนีตายหลบเข้าที่กำบัง จ่าเฉื่อยสาดกระสุนใส่ไม่ยั้งจนพวกมันโงหัวไม่ขึ้น

นิคกี้ขี่มอเตอร์ไซค์อีกคันเข้าไปรับนพขึ้นซ้อนท้ายก่อนเร่งเครื่องออกไป ธนูกับพวกโผล่หัวขึ้นมามองอีกที นพกับพวกหายไปแล้ว ธนูเจ็บใจที่เขาหนีรอดเงื้อมมือไปได้แถมมือยังโดนยิงได้รับบาดเจ็บ

ooooooo

ทันทีที่ธนูกลับถึงคฤหาสน์เปลว ปิ่นปักเรียกตัวไปพบ ตำหนิเขาที่ไม่แจ้งตำรวจมาจับนพทำให้หนีรอดไปได้ เขาขอโทษเธอด้วย ประสานกับตำรวจไปแล้ว แต่ตำรวจยังมาไม่ถึง เขาเกรงมันจะหนีไปก่อนเลยเข้าไปล้อมไว้ แต่มันไหวตัวทัน

“ต่อไปคุณอย่าทำอย่างนี้อีก เรื่องสำคัญให้ทางตำรวจจัดการ คุณเองก็ไม่ต้องเจ็บตัว”

“ครับ...คุณปิ่นครับ นพคงโกรธที่คุณปิ่นวางแผนจับมัน ผมเป็นห่วงความปลอดภัย ช่วงนี้คุณปิ่นอย่าออกไปข้างนอกและคอยดูแลคุณธาราอย่างใกล้ชิดครับ”

ปิ่นปักพยักหน้ารับคำ แล้วเดินขึ้นไปที่ห้องนอนตัวเอง...

ธนูมองขึ้นไปยังบันไดขึ้นชั้นบนของคฤหาสน์เปลวอย่างกระหยิ่มยิ้มย่อง ค่อยๆเดินขึ้นไปทีละก้าวกระทั่งถึงโถงบันไดชั้นบน แล้วมองลงมาข้างล่าง

“กูรอเวลานี้มานานแล้ว สมบัติของมึง เป็นของกู” ธนูมองไปรอบๆ พอใจที่จะได้เป็นใหญ่ที่นี่...