หัวใจลูกผู้ชาย

“คุณหนูหลบไป ผมจะไปจับมัน” ธนูว่าแล้วไล่ยิงนพไปกับพวกบอดี้การ์ด ขณะที่ปิ่นปักวิ่งไปดูที่แม่น้ำมองหาร่างพ่อ แต่ไม่เห็นแม้เงา...

เสี่ยวันชัยอยู่บนเรืออีกลำหนึ่งที่แล่นอยู่กลางแม่น้ำ มองไปที่จุดที่เปลวถูกยิงตกน้ำ ยิ้มสะใจที่สังหารมันได้ก่อนที่จะเปิดปากบอกความจริงกับนพ เขาเก็บปืนใส่กระเป๋า สั่งให้ลูกน้องรีบขับเรือออกไป...

ทางด้านนพหนีการไล่ล่าของธนูกับพวกไปพลางหันมายิงต่อสู้ไปด้วย ทำให้พวกธนูเข้าไปไม่ติด จังหวะหนึ่งเขาวิ่งหนีมาที่มุมหนึ่งของท่าน้ำ เจอปิ่นปักที่กำลังจ้างวานเรือแถวนั้นเพื่อตามหาร่างของพ่อ

“ปิ่น...เธอฟังฉันนะ”

“นายฆ่าพ่อฉัน...นายฆ่าพ่อฉัน” ปิ่นปักต่อว่าเขาทั้งน้ำตา นพจะเข้าไปอธิบาย แต่ธนูกับพวกตามมาทันเสียก่อน ยิงใส่เขาจนต้องวิ่งหนีอีกครั้ง เธอ

ได้แต่มองตามทั้งเสียใจและแค้นใจที่เขาฆ่าพ่อของเธอ นพวิ่งหนีมาที่ท่าน้ำ เจอคนเพิ่งขึ้นจากเรือหางยาวรับจ้างรีบโดดลงเรือ ตะโกนสั่งคนขับเรือ

“พี่ไปฝั่งโน้น”

คนขับเรือขับเรือออกไป ธนูกับพวกเห็นหลังนพไวๆแต่ไม่กล้ายิงเพราะคนเยอะ เขาจึงหนีรอด ไปได้...

ปิ่นปักหาเรือไม่ได้ ทำได้แค่ยืนตะโกนเรียกพ่อไปตามริมแม่น้ำ ธนูเข้ามาปลอบ

“พวกมันช่วยงมหาร่างท่าน...ท่านต้องปลอดภัยครับ”

เหล่าบอดี้การ์ดกำลังดำผุดดำว่ายอยู่ในแม่น้ำค้นหาร่างเปลว ปิ่นปักมัวแต่สนใจการหาร่างของพ่อจึงไม่เห็นเสี่ยวันชัยกับลูกน้องลงจากเรือลำหนึ่ง เสี่ยมองสบตากับธนูอย่างรู้กัน ต่างยิ้มพอใจที่ทุกอย่างเป็นไปตามแผน ก่อนเสี่ยจะเดินแยกไปอีกทางหนึ่ง

ooooooo

ค่ำวันเดียวกัน นพหนีมากบดานที่ตึกร้าง เป็นกังวลกับเหตุการณ์ที่ท่าเรือ มีเสียงฝีเท้าคนเดิน ขึ้นบันไดดังขึ้น เขาคิดว่าเป็นพวกศัตรู รีบไปดักรอ หวังจะจัดการให้สิ้นซาก พอเห็นคนที่

ขึ้นมาเป็นกิ๊บกับนิคกี้ เขาถึงกับถอนใจโล่งอก

“พวกแกมาที่นี่ได้ไง”

“พวกฉันรู้เรื่องของแกหมดแล้ว ข่าวออกว่าแกเป็นผู้ต้องหาพยายามฆ่าเปลว”

“ฉันไม่ได้ยิง”

“แล้วใครยิงวะ” กิ๊บนิ่วหน้าด้วยความฉงน

“ฉันกำลังเคลียร์กับมัน...มันจะบอกว่าใครเป็นคนฆ่าพ่อฉัน แล้วก็ถูกยิงตกน้ำ”

นิคกี้ตั้งข้อสังเกตอาจเป็นโจทก์เก่าของเปลวซึ่งมีศัตรูเยอะ ทั้งค้ายา ทั้งค้ามนุษย์ นพคิดว่าธนู

อาจรู้เรื่องนี้เพราะมันหักหลังเปลวและคิดจะฆ่าเปลวเช่นกัน

“ฉันอยากเจอปิ่น”

“แกออกไปไม่ได้ ยิ่งเราไม่รู้ว่าใครเป็นคนยิงเปลว แกกำลังตกเป็นเป้า แกต้องซ่อนตัวอยู่ที่นี่”

นพอดเครียดกับเรื่องที่เกิดขึ้นไม่ได้ทั้งเรื่องที่ตัวเองตกเป็นผู้ต้องหาในความผิดที่ไม่ได้กระทำ ทั้งเป็นกังวลที่ปิ่นปักเข้าใจผิดว่าเขาฆ่าพ่อของเธอ...