ตอนที่ 12
ในเวลาต่อมา นิคกี้กับกิ๊บแวะไปขอให้เมย์และเอ๋ช่วยโทร.หาปิ่นปักกับธารา ทั้งคู่พยายามโทร.อยู่หลายครั้ง ติดต่อไม่ได้สักเบอร์ กิ๊บตั้งข้อสังเกตว่ามีบางอย่างไม่ปกติ อาจเป็นเหมือนที่นพคิดก็ได้ว่าธนูกับพวกมีแผนร้าย เมย์ไม่สบายใจกับเรื่องนี้ ชวนเอ๋บุกไปคฤหาสน์เปลวเพื่อดูให้เห็นกับตาตัวเอง
ooooooo
ไม่นานนักเมย์กับเอ๋ก็มาถึงที่หมาย กำลังจะเดินเข้าไปข้างในตัวคฤหาสน์ สมุนของธนูมาขวางไว้ แม้ทั้งคู่จะบอกว่าเป็นเพื่อนสนิทของ
ปิ่นปัก สมุนก็ไม่สนใจยืนกรานว่าเจ้านายไม่อนุญาตให้ใครเข้าไป
“เจ้านายคนไหน” เมย์ซัก จังหวะนั้นเม้งเดินตรงเข้ามาหาเธอกับเอ๋
“ผมรับคำสั่งจากคุณธนูครับ เพื่อความปลอดภัยของคุณหนู”
“แต่ฉันเป็นเพื่อนสนิท ฉันมีเรื่องอยากคุยกับปิ่นปัก”
เม้งให้เมย์ฝากเรื่องไว้กับเขา เธอไม่พอใจจะไปหาปิ่นปักให้ได้ เม้งตามไปดักหน้าไว้อีก ขอโทษเธอจริงๆที่ให้เข้าไม่ได้ ยิ่งเป็นเพื่อนสนิทยิ่งไม่
น่าไว้ใจ เธอไม่พอใจพูดแบบนี้หมายความว่าอย่างไร
“พวกคุณสนิทกับไอ้นพ คนที่ฆ่าพ่อคุณปิ่นปัก และครั้งที่แล้วพวกคุณก็ส่งข่าวช่วยมัน เอาเป็นว่าถ้าคุณมีเรื่องด่วน ฝากเรื่องไว้กับผม”
“ฉันฝากบอกปิ่นด้วยว่าพวกฉันมาเยี่ยมให้โทร.หาพวกฉันด้วย”
“ยินดีครับ...ส่งแขก” ประโยคหลังเม้งสั่งสมุน เมย์และเอ๋รู้ว่าดึงดันไปก็ไม่มีประโยชน์จำใจกลับ...
คล้อยหลังเมย์กับเอ๋กลับไปสักพัก ปิ่นปักลงบันไดมาเจอเม้งที่เพิ่งเดินเข้ามา ถามว่าใครมาหรือ เขารายงานว่าเพื่อนของเธอแวะมาเยี่ยม พอรู้ว่าเธอพักผ่อนอยู่ก็เลยไม่อยากรบกวน ตอนนี้กลับไปแล้ว
“คุณรู้ไหมทำไมโทรศัพท์ไม่มีสัญญาณเลย”
“เจ้าหน้าที่มาซ่อมเสาอากาศหน้าหมู่บ้าน โทรศัพท์พวกผมก็ใช้งานไม่ได้เหมือนกันครับ”
เม้งแต่งเรื่อง
ปิ่นปักไม่ได้เอะใจอะไรสักนิดเดินกลับขึ้นข้างบน เม้งมองตามพอใจที่ควบคุมทุกอย่างไว้ได้...
หลังรู้เรื่องที่เกิดขึ้นจากเมย์และเอ๋ กิ๊บกับนิคกี้กลับมาที่ตึกร้าง รายงานให้นพฟังว่าเป็นอย่างที่เขาคาดไว้ไม่มีผิด พวกธนูบล็อกไม่ให้ใครเข้าหาปิ่นปัก ไม่รู้ว่ามันต้องการอะไร จ่าเฉื่อยหันมองนพ
“สถานการณ์เป็นอย่างนี้ เอ็งไม่ยอมทิ้งคุณปิ่นไปบ้านเพิ่มแน่ เอ็งจะเอาอย่างไร”
“ฉันต้องหาทางช่วยคุณปิ่นออกจากบ้านหลังนั้น”
“เอ็งไม่มีทางเข้าไปในเขตบ้านได้ พวกมันตั้งรับไว้แน่นหนา”...
ในระหว่างที่นพตั้งใจมั่นต่อให้ลุยไฟก็ต้องช่วยปิ่นปักกับธาราออกมาให้ได้ กระเจี๊ยบทำกับข้าวเสร็จ ใส่ถาดยกมาเสิร์ฟแดนบนเรือน