หัวใจลูกผู้ชาย

แดนเดินไปดูยังต้นเสียงเห็นกระเจี๊ยบกำลังทำกับข้าวอยู่บนเตาในครัว ต่อว่าว่าเรียกตั้งนานทำไมไม่ตอบ ไม่ไปหา เธออ้างกำลังทำกับข้าวค้างอยู่ขืนทิ้งไปอาหารไหม้หมดอดกินกันพอดี เขายังคงต่อว่าเธอไม่หยุด กระเจี๊ยบขี้เกียจฟังก็เลย

ตัดบทว่าเป็นอะไรเรียกเสียงลั่นบ้านไปหมดทำราวกับเด็กถูกแม่ทิ้ง แล้วเงยหน้าจากเตามองเขา เห็นสีหน้าไม่สู้ดีพอเดาได้ว่าเขากำลังเสียขวัญ

“อย่าบอกนะว่านี่คิดอย่างนั้นจริงๆ...โถน่าสงสาร ไม่มีใครทิ้งคุณหนูหรอกค่ะ ไปนั่งรอก่อนนะอีกประเดี๋ยวอีกระเจี๊ยบจะยกสำรับไปให้เจ้าค่ะ”

ชายหนุ่มไม่พอใจเดินออกจากครัว วางแผนเอาคืนกระเจี๊ยบ

ooooooo

ขณะแดนเตรียมการเพื่อแก้เผ็ดกระเจี๊ยบอยู่ที่บ้านสวนของเพิ่ม นพเดินไปหาจ่าเฉื่อยที่กำลังต้มยาสมุนไพรจีนอยู่มุมหนึ่งของตึกร้าง

จ่าหันมาเห็นเขาก็เอ็ดเสียงเข้มบอกให้นอนพักยังจะดื้อลุกขึ้นมาอีก

“มันรู้สึกตัวตื่นแล้ว ฝืนยังไงก็ไม่หลับ ไอ้กิ๊บกับนิคกี้ล่ะ”

“ข้าให้มันไปดูค่ายมวย แล้วคอยอยู่เป็นเพื่อนเปรี้ยวด้วย”

“น้าจ่าพลอยมาลำบากเพราะฉัน ไม่ได้พาเด็กขึ้นชกรายได้หายจะเอาอะไรกิน”

“เอ็งไม่ต้องคิดมาก ข้าไม่อดตายหรอก ชีวิตเอ็งสำคัญกว่าเงินทอง เรามันครอบครัวเดียวกัน”

“น้าจ่า ฉันขอบคุณน้าจากใจ น้าเหมือนพ่อของฉันอีกคน” ไม่พูดเปล่านพยกมือไหว้อีกด้วย

จ่าเฉื่อยขอให้เขาไปอยู่กับแม่เล็กและแดนที่บ้านเพิ่มจะดีกว่า อยู่ที่นี่ไม่ปลอดภัย เขาเงียบไม่พูดอะไร

จ่าจึงต้องเปลี่ยนหัวข้อสนทนาไปพูดเรื่องที่เปลวบอกว่าไม่ได้เป็นคนฆ่าพ่อของเขา อาจจะจริงก็ได้

“น้าเชื่อคำพูดมันเหรอ”

“เอ็งก็ต้องยอมรับว่าข้าหรือเล็กไม่มีใครเห็นกับตาว่ามันเป็นคนยิง แล้วอีกอย่างถ้ามันทำจริง

ข้าว่ามันก็รับกรรมของมันแล้ว มันถูกยิงตกน้ำ เป็นตายร้ายดีก็ไม่รู้ สิ่งที่เกิดขึ้นกับมันข้าว่าสาสมแล้ว เอ็งวางทุกอย่างเถอะ”

“ฉันจะยอมหยุดทุกอย่าง ถ้าฉันได้เคลียร์กับคุณปิ่น ฉันอยากให้คุณปิ่นได้รู้ความจริงทั้งหมด

ฉันทนอยู่ต่อไปไม่ได้ ถ้าคุณปิ่นยังเกลียดฉัน”

“คนที่ให้คำตอบได้ดีที่สุดคือเปลว ข้ากับพวกไอ้นิคกี้จะช่วยตามหา”

“น้าจ่า...เรียกกิ๊บกับนิคกี้มาหาฉัน”

จ่าเฉื่อยนิ่วหน้าสงสัยว่านพคิดจะทำอะไรกันแน่ จากนั้นไม่นาน นิคกี้กับกิ๊บมายืนอยู่ตรงหน้านพ ถามว่ามีอะไร จะให้พวกเราขับรถไปส่งบ้านอาเพิ่มหรือ เขาไปที่นั่นแน่แต่ต้องมั่นใจเสียก่อนว่าปิ่นปักกับธาราปลอดภัย ทั้งจ่าเฉื่อย นิคกี้และกิ๊บต่างแปลกใจ

“ธนูมันหักหลังเปลว ฉันไม่ไว้ใจมันฉันกลัว

มันจะคิดร้ายกับคุณปิ่นและคุณธารา”

“แกจะให้พวกฉันช่วยอย่างไร” นิคกี้มองนพอย่างรอคำตอบ...