หัวใจลูกผู้ชาย

“อาหารมาแล้วค่ะคุณหนู...คุณหนูแดนเจ้าคะ” กระเจี๊ยบเอากับข้าวจัดวางบนโต๊ะอาหาร แต่ไม่เห็นแดนแม้เงา เดินไปดูที่ห้องนอนก็ไม่เจอ เริ่มเป็นกังวล

ooooooo

เดินหาแดนทั่วบ้านไม่เจอ กระเจี๊ยบจึงเดินไปดูที่สวน พร้อมกับตะโกนเรียกเขาไปด้วย เงียบไม่มีเสียงขานตอบ กระทั่งเธอเดินมาถึงร่องสวนเจอรองเท้าของเขาข้างหนึ่งตกอยู่ ถัดไปตรงร่องน้ำเห็นไม้เท้าค้ำยันของเขาถูกทิ้งไว้ เริ่มใจคอไม่ดีคิดว่าเขาตกลงไปในน้ำแล้วจมหายไป รีบกระโดดลงไปควานหา

“แดนนายอยู่ไหน นายอย่าเป็นอะไรนะ” กระเจี๊ยบดำผุดดำว่ายควานหาแดนไปทั่วร่องน้ำ แต่ไม่เจอยิ่งเป็นห่วงยิ่งใจเสีย ทันใดนั้นมีเสียงแดนหัวเราะชอบใจดังขึ้นด้านหลัง เธอหันมองตามเสียงเห็นเขายืนให้เศษไม้ท่อนยาวค้ำยันอยู่

“ไม้ค้ำนายตกอยู่ในท้องร่อง”

“ไม่ได้ตก ฉันแค่โยนลงไปแช่น้ำเย็นๆ เธอก็คงร้อนสินะถึงลงไปแช่น้ำเล่น”

กระเจี๊ยบรู้ว่าถูกแดนแกล้งก็ไม่พอใจ

ปีนจากร่องน้ำขึ้นมา พลางต่อว่าเขา “รู้ไหมว่าฉันตกใจแค่ไหน นายทำอย่างนี้ได้อย่างไร”

“แล้วทีเธอล่ะ ปล่อยให้ฉันเข้าใจผิดคิดว่าทิ้งฉันไป”

“นายก็เลยคิดแกล้งฉัน เอาคืนฉัน เพราะนายเป็นคนแบบนี้ไงถึงไม่มีใครรัก ใครๆก็อยากทิ้ง”

“ฉันเป็นคนอย่างไร”

“ก็เอาแต่ใจ เป็นศูนย์กลางจักรวาล ทุกคนต้องเอาใจนาย ตามใจนาย จะทำอะไรก็คิดถึงคนอื่นบ้าง”

“ใช่ ฉันมันคิดแย่ๆ แล้วก็ต้องมาพิการเดินไม่ได้อีก ฉันไม่มีดีสักอย่าง”

“เอ้างอน...ประชดประชันยังกะผู้หญิง ไม่มีผู้ชายคนไหนเป็นอย่างนายหรอกเป็นตุ๊ดหรือเปล่าเนี่ย” กระเจี๊ยบแซวเล่นสนุกปาก แดนพุ่งมาจูบปากเธอด้วยความโกรธที่ถูกหยาม เธออึ้งไปชั่วขณะ ครั้น

ตั้งสติได้ผลักเขาออก ต่อว่าว่าทำบ้าอะไร

“ฉันแค่อยากบอกให้รู้ว่าฉันเป็นผู้ชายทั้งแท่ง หรือไม่เชื่อ” แดนขยับจะเข้าไปจูบกระเจี๊ยบอีก เธอชี้หน้าขู่

“เข้ามาฉันตบคว่ำตกท้องร่อง”

“ต่อไปก็อย่าว่าฉันเป็นตุ๊ดอีก เอาไม้ค้ำมาให้ฉัน...ฉันหิว” แดนชี้นิ้วสั่ง กระเจี๊ยบหยิบไม้เท้าค้ำยันที่วางอยู่โยนทิ้งลงไปในร่องน้ำเป็นการทำโทษฐานที่เขาสร้างเรื่องว่าตัวเองตกน้ำ

“งั้นก็ลงไปเลย ตกน้ำให้ตายไปเลย” แช่งเสร็จ กระเจี๊ยบเดินหน้าหงิกจากไป แดนตะโกนไล่หลัง

“เธอมาช่วยหยิบไม้ค้ำให้ฉัน ยัยกระเจี๊ยบเน่า”

“ไอ้แดน...แดนนรก” กระเจี๊ยบหันมาด่าคืน แล้วเดินต่อไปไม่สนใจ แดนมองไม้ค้ำที่ลงไปนอนนิ่งอยู่ในน้ำด้วยความเซ็ง ก่อนจะเอาเศษไม้ท่อนยาว ค่อยๆเขี่ยไม้ค้ำขึ้นจากน้ำพลางบ่นว่า

ไม่น่าเลย ไม่นานนักแดนเขี่ยไม้ค้ำขึ้นจากน้ำสำเร็จ อดนึกถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นไม่ได้ ตอนนั้นกระเจี๊ยบโดดลงไปในร่องน้ำด้วยความเป็นห่วงเขา ควานหาตัวเขาไปทั่ว เขาถึงกับยิ้มออกมาที่รับรู้ว่ามีคนเป็นห่วง