หัวใจลูกผู้ชาย

“พ่อเขาก็ภูมิใจในตัวลูกมาก ลูกต้องเรียนให้จบ ออกมาเป็นหมอ มาช่วยคน” คำพูดของแม่ทำเอาแดนจุกในอกเพราะขาที่หักทำให้เขาต้องพักการเรียน นพทนอยู่เฉยไม่ได้เข้าไปขอโทษน้อง

“แกออกไป แล้วไม่ต้องมายุ่งกับเราอีก”

“แดนทำไมลูกพูดอย่างนั้น” แม่เล็กปราม

“เพราะมัน พวกเราถึงลำบาก มันสร้างเรื่องไว้ พวกไอ้เม้งถึงมาเผาบ้าน พ่อเข้าไปช่วยฉัน  พ่อต้องตายก็เพราะมัน...ไอ้นพ ถ้าไม่มีแกสักคนพวกเราก็อยู่กันพร้อมหน้า...ไป” แดนไล่ตะเพิดเสียงลั่นศาลา

“ฉันขอโทษ ฉันจะรับผิดชอบ ฉันจะดูแลแม่ดูแลแกให้เรียนจบ”

“แกดูขาฉัน ฉันต้องหยุดเรียนอีกกี่ปีไม่รู้จะเดินได้เหมือนเดิมไหม ชีวิตฉันพังเพราะแก เลิกยุ่งกับเราได้แล้ว”

“แดนพอเถอะ อย่าว่าพี่เขาเลย พี่เขาไม่ได้ตั้งใจให้เกิดขึ้น”

แดนขอร้องแม่ให้เลิกปกป้องนพสักที มันไม่ใช่ลูกของแม่ ไม่ใช่พี่ของเขา ครอบครัวของเราเหลือกันแค่สองคนแล้วไล่ตะเพิดนพจะไปตายที่ไหนก็ไป นพยินดีจะไปขอแค่วางดอกไม้จันทน์เผาศพพ่อก่อน

“ไม่ต้อง ตัวซวยอย่างแกไม่ต้องมาส่งวิญญาณพ่อ...

พ่อไม่อยากเจอหน้าแก” แดนตวาดอย่างไม่ไว้หน้านพไม่อยากทำให้น้องโกรธและไม่สบายใจ เข้าไปกราบลาแม่เล็ก ถ้าบุญยังมีคงได้กลับมาทดแทนพระคุณท่านและดูแลน้อง แล้วลุกออกไป แม่เล็กจำใจปล่อยเขาไปไม่กล้ารั้งตัวเขาไว้กลัวแดนจะไม่พอใจ...

นพหลบมานั่งเศร้าอยู่ที่ท่าน้ำของวัด เปรี้ยวตามมานั่งข้างๆไม่พูดอะไรทั้งนั้นแค่อยู่เป็นกำลังใจให้เขา

ooooooo

ณ คฤหาสน์เปลว ปิ่นปักสวมชุดดำจะไปงานศพเห็นเมย์มองมาด้วยสีหน้าไม่สบายใจ 

รีบออกตัวว่าเธอรักและเคารพแม่เล็ก ก็เลยจะไปส่งดวงวิญญาณพ่อดวง เมย์ทักท้วงขืนไปนพคงไม่ต้อนรับ

“ฉันไปด้วยเจตนาดี ฉันอยากไปกราบอโหสิกรรม อย่างน้อยฉันขอไปทำหน้าที่แทนคุณแม่ ถ้าท่านรู้เรื่องนี้ท่านก็คงอยากไปแสดงความเสียใจ”

จังหวะนั้นแม่บ้านเดินเข้ามาถามปิ่นปักว่าเห็นคุณผู้หญิงไหม เธอส่ายหน้ายังไม่เจอหน้าท่านเลย แล้วนี่ท่านไปไหนหรือ เด็กรับใช้เห็นคุณผู้หญิงออกไปข้างนอกพักหนึ่งแล้วไม่ทราบว่าไปไหน ท่านสวมชุดดำคล้ายจะไปงานศพ เมย์กับปิ่นปักต่างตกใจมองหน้ากัน

“เป็นไปได้ไหมว่าคุณแม่แกรู้เรื่องแล้ว”

ปิ่นปักไม่รอช้ารีบชวนเมย์ออกไปทันที...

เป็นอย่างที่ปิ่นปักหวั่นใจ ธาราไปที่วัดเพื่อร่วมงานเผาศพดวง จ่าเฉื่อยกำลังเตรียมงานอยู่ที่เมรุกับแม่เล็กเห็นเธอเดินเข้ามา ปรี่ไปขวาง เธอแจ้งความจำนงว่าจะมาร่วมแสดงความเสียใจ และอยากเจอแม่เล็ก จ่าเฉื่อยขอร้องให้เธอกลับไป ไม่อย่างนั้นเรื่องไม่จบแน่ ธาราไม่อยากให้มีปัญหาจึงหยิบซองใส่เช็คเงินสดส่งให้เขา