หัวใจลูกผู้ชาย

ปิ่นปักยืนมองภาพถ่ายงานแต่งงานคู่กับนพอยู่พักใหญ่ ก่อนเอาผ้ามาคลุมไว้ คว้ากระเป๋าสะพายเดินนำเด็กรับใช้ที่ลากกระเป๋าเดินทางใบใหญ่ของเธอตามมาด้านหลัง...

ทางฝ่ายเฮียรอคำตอบจากนพทั้งคืนแต่ไม่มีวี่แววว่าจะโทร.หา จึงโทร.รายงานธนูว่านพไม่โทร.ตอบรับคำชวนของพวกเรา จะเอาอย่างไรต่อไป

“มันไม่เล่นด้วยก็ถือว่าเป็นศัตรูกับเรา”

“พี่จะให้พวกฉันทำอย่างไร”

“พวกแกเตรียมให้พร้อม ฉันจะหาทางพาไอ้เปลวออกไปข้างนอก”

เฮียรับคำก่อนจะวางสาย ธนูคุยธุระเสร็จหันไปเห็นเอ๋กับเมย์กำลังจะเข้าไปในคฤหาสน์ ปราดไปถามว่ามาแต่เช้ามีอะไรหรือเปล่า

“คุณธนูยังไม่รู้อีกเหรอวันนี้ปิ่นจะไปเมืองนอก”

เมย์ต้องสะกิดเอ๋ไม่ให้พูดมาก แล้วขอตัวไปหาปิ่นปักก่อน ธนูมองตามทั้งคู่ไปอย่างงุนงงที่เพิ่งรู้ว่าปิ่นปักจะไปเมืองนอกแบบปัจจุบันทันด่วน...

ธาราเห็นปิ่นปักจะไปสนามบินก็อวยพรให้เดินทางปลอดภัย เธอยังย้ำว่าถ้าคุณแม่ไม่สบายใจตามไปอยู่กับเธอที่โน่นได้ ท่านเตือนให้เธอไปลาคุณพ่อก่อน ตอนนี้อยู่ในห้องทำงาน เธอเห็นเอ๋กับเมย์เดินเข้ามาก็สบช่องที่ไม่ต้องบอกลาพ่อ

“เมย์กับเอ๋มาแล้ว ปิ่นไปก่อนค่ะ”

“ลูกยังโกรธคุณพ่อ”

“เปล่าค่ะ ถ้าคุณพ่อรู้คุณพ่อคงไม่ยอมให้ปิ่นไป ปิ่นฝากคุณแม่ดูแลคุณพ่อด้วยนะคะ” ว่าแล้วปิ่นปักหันไปบอกเอ๋กับเมย์ให้ไปกันได้แล้ว จากนั้นทั้งสามคนก็พากันออกไป ธนูที่แอบมองอยู่ผุดแผนชั่วขึ้นมาในหัวก็ยิ้มเจ้าเล่ห์ออกมา...

ในเวลาต่อมาระหว่างทางไปสนามบิน เอ๋ซึ่งทำหน้าที่สารถีมองกระจกส่องหลังสบตากับเมย์ที่นั่งอยู่เบาะหลัง ต่างคาใจเรื่องที่ปิ่นปักจะเดินทางไปเรียนต่อเมืองนอกแต่กลับไม่บอกลาพ่อสักคำ สองคนเกี่ยงกันถามถึงสาเหตุที่เธอทำอย่างนั้น เอ๋อ้างกำลังขับรถช่วงนี้รณรงค์แคมเปญขับไม่คุย ปิ่นปักที่นั่งเบาะหน้าข้างคนขับรู้ทัน บอกทั้งคู่ว่าอยากคุยอะไรก็เชิญพูดได้เลย

“ฉันถามจริงๆเถอะ แกอยากไปเรียนต่อเพราะหนีพ่อแก...”เมย์พูดไม่ทันจบเอ๋พูดแทรกขึ้นเสียก่อน

“หรือหนีคุณนพ”

“ไหนว่าขับไม่คุย” เมย์โวย

“อดเผือกไม่ได้อะ” เอ๋หัวเราะแฮ่ๆ เมย์ถามปิ่นปักแน่ใจแล้วหรือว่าไปอยู่ทางโน้นแล้วจะดีขึ้น เธอเองก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่น่าจะดีกว่าที่เป็นอยู่ตอนนี้ เอ๋เห็นด้วย

“มันก็จริงของแก ไปเจอหิมะเจอความเย็น เผื่อใจจะด้านเป็นเจ้าหญิงน้ำแข็ง”

“เจ้าหญิงน้ำแข็งก็มีหัวใจนะแก ต่อให้เย็นติดลบก็ละลายได้ด้วยรัก ถ้าเปลี่ยนใจก็บอกนะปิ่น ยูเทิร์นหน้าเลี้ยวกลับบ้าน”