หัวใจลูกผู้ชาย
ตอนที่ 11
ปิ่นปักตัดสินใจแล้วว่าต้องเดินหน้าอย่างเดียว สั่งให้เอ๋รีบไปสนามบิน สองเพื่อนซี้ผิดหวังที่ปิ่นปักเลือกจะทิ้งทุกอย่างไว้ที่กรุงเทพฯ
ooooooo
เปลวไม่เป็นอันทำงานเฝ้าครุ่นคิดถึงคำพูดของลูกเมียที่พยายามซักถึงเรื่องความผิดพลาดในอดีต ตัดสินใจจะบอกความจริงให้ทั้งคู่รู้ จังหวะนั้น ธนูเปิดประตูห้องทำงานเข้ามา
“ฉันไม่เรียก ไม่ต้องเข้ามา”
“ผมมีเรื่องสำคัญต้องแจ้งท่าน คุณปิ่นเดินทางไปเมืองนอกแล้วครับ”
ประมุขของบ้านตกใจมาก ผลุนผลันออกจากห้องทำงานจะไปตามลูก เจอธาราเดินสวนมาก็ตำหนิทันที เรื่องสำคัญขนาดนี้น่าจะบอกกันบ้าง
“ฉันเคารพการตัดสินใจของลูก คุณปล่อยลูกไปเถอะ”
เขาไม่สนใจคำร้องขอของธารา เร่งฝีเท้าจะไปตามตัวปิ่นปักกลับ แต่ธาราขวางไว้
“คุณอย่ามาห้ามผมเลย ผมยอมรับผิดทุกอย่าง ผมจะพาลูกกลับมา ผมจะเล่าความจริงที่เกิดขึ้น ทุกเรื่อง”
“ฉันจะไปกับคุณ”
“คุณอย่าไปเลย ผมเกรงจะไม่ปลอดภัย ผมจะรีบพาลูกกลับมา”
เข้าทางธนูทันที ปรี่เข้าไปเสนอตัวจะอารักขาเปลวให้เอง จากนั้นทั้งคู่พากันไปที่รถ ธนูเปิดประตูให้เจ้านายขึ้นนั่งเบาะหลัง ส่วนเขานั่งเบาะหน้าคู่กับคนขับโดยแอบส่งข้อความบางอย่างไปให้เสี่ยวันชัยโดยที่เปลวไม่ทันสังเกต ธารายืนมองส่งเปลวจนลับสายตา ดีใจที่จะได้เคลียร์ปัญหาคาใจกัน...
ฝ่ายเสี่ยวันชัยอ่านข้อความที่ธนูส่งมาให้ก็ยิ้มพอใจที่จะได้กำจัดเปลว หันไปบอกลูกน้อง
“วันนี้ได้ปิดจ๊อบสักที”...
สามเพื่อนซี้นั่งมาในรถกันอย่างเงียบกริบมาพักหนึ่ง เมย์เอ่ยปากถามปิ่นปักทำลายความเงียบว่าจะไปนานแค่ไหน เธอยังไม่รู้เหมือนกัน อาจจะหนึ่งหรือสองปีไม่ก็อยู่ยาวไปเลย ฝากเอ๋ดูแลร้านเวดดิ้งให้ด้วย เอ๋รับคำแล้วนึกขึ้นได้นี่เธอบอกลานพแล้วหรือยัง เมย์ตีแขนเอ๋ดังเพี้ยะฐานปากเสียถามเรื่องที่ไม่ควรถาม
“ก็คนรักกัน เขาก็ห่วงใยกันป่ะ” เอ๋เถียง
ไม่ยอมแพ้ ปิ่นปักเอาแต่นั่งนิ่งไม่พูดอะไร มีมอเตอร์ไซค์คันหนึ่งพุ่งมาขวางหน้ารถ เอ๋ตกใจเบรกตัวโก่ง ครั้นคนขี่ลงจากรถ ถอดหมวกกันน็อกออกถึงได้รู้ว่าเขาคือนพนั่นเอง
ooooooo
เมย์ถามปิ่นปักจะเอาอย่างไร นพคงอยากเจอเธอ ปิ่นปักสั่งให้ถอยรถ เปลี่ยนไปใช้เส้นทางอื่น เมย์เชื่อว่าถ้าพูดจากันดีๆเขาคงยอมเปิดทางให้ เดี๋ยวตนจะเคลียร์ให้เอง แล้วชวนเอ๋ลงจากรถไปหานพด้วยกัน เขามองทั้งคู่แล้วมองเลยมาที่รถ ชักสีหน้าไม่พอใจที่ปิ่นปักไม่ลงมา
“คุณนพคะ ฉันต้องรีบพาปิ่นไปส่งสนามบิน ปิ่นจะไปเรียนต่อค่ะ”
