สะใภ้อิมพอร์ต
ตอนที่ 14
เจริญสีหน้าจริงจัง ดลขอโทษที่ปกป้องลิซ่าไม่ได้ ให้สัญญาว่าจะไม่มีเหตุการณ์แบบนี้ขึ้นมาอีก เจริญเชื่อดลแต่ไม่ไว้ใจวิชัยกลัวเหตุการณ์จะซ้ำรอยอีก ยืนกรานจะพาลิซ่ากลับไปด้วย เธอไม่ยอมกลับจะขออยู่กับดลที่นี่ แล้วเกาะแขนเขาแน่น อรรีบยื่นข้อเสนอ
“ฉันว่าพวกเรามาช่วยกันคิดหาทางออกกันดีกว่านะคะ ทางที่จะพอใจกันทั้งสองฝ่าย”
“สำหรับผมนี่เป็นทางที่ผมพอใจที่สุด ลิซ่า...พ่อ มีลูกสาวคนเดียว ลูกเป็นแก้วตาดวงใจของพ่อ...พ่อไม่เคยทำให้ลูกเป็นแผล แค่ยุงกัดที่แขนลูกพ่อก็ทนไม่ไหวแล้ว แต่นี่ลูกถูกยิงจนเกือบตาย ลูกคิดว่าพ่อยังจะให้ลูกอยู่ห่างจากสายตาได้อีกเหรอ”
เจริญไม่พูดเปล่าเข้ามาคว้าแขนลูก ดลรีบจับแขนท่านไว้
“คุณพ่อครับ ผมยอมรับผิดทุกอย่าง คุณพ่อจะให้ผมทำอะไรก็ได้ แต่อย่าพาคุณลิซ่าไปจากผมเลยนะครับ”
อรช่วยขอร้องเจริญกับวิยะดาอีกแรง ได้โปรดให้โอกาสลูกชายของตนอีกสักครั้ง วิยะดาขอร้องเธออย่าทำให้เรื่องยุ่งยากไปกว่านี้เลย เราปล่อยให้ลูกอยู่ในที่ที่อันตรายแบบนี้ไม่ได้ ลิซ่าก้าวออกมายืนตรงหน้าพ่อกับแม่
“ถ้าคุณพ่อคุณแม่จะหาว่าลิซเป็นลูกอกตัญญูลิซก็ยอมค่ะ แต่ลิซทิ้งคุณดลและทุกคนที่นี่ไปไม่ได้จริงๆ เพราะทุกคนที่นี่เป็นครอบครัวของลิซไปแล้ว”
วิยะดาบอกกับเจริญว่าถึงเวลาที่เราต้องบอกความจริงให้ลูกได้รู้ อรสงสัยความจริงเรื่องอะไร
“เสี่ยวิชัยคือคนที่โกงผม เขาเป็นคนทำให้ครอบครัวเราหมดตัว และคนคนนี้ก็ทำได้ทุกอย่างเพื่อให้ได้สิ่งที่ต้องการ การเป็นศัตรูกับเขาปลายทางคือความตาย ฉะนั้นแม่กับพ่อจะไม่ยอมให้ลูกอยู่ที่นี่อีก ถ้าเสี่ยวิชัยยังไม่ถูกจับ เราก็ไม่สามารถไว้ใจอะไรได้ทั้งสิ้น วันที่ลูกออกจากโรงพยาบาล คือวันที่ลูกต้องกลับบ้าน”
ooooooo
เมื่อกลับมาถึงฟาร์มไพรรักษา เจริญบอกกับอรว่าเขากับวิยะดาจะอยู่ที่นี่จนกว่าลิซ่าออกจากโรงพยาบาล อรพยายามกล่อมให้ทั้งคู่เปลี่ยนใจแต่ไม่ได้ผล ทั้งคู่ยืนยันคำเดิมจะพาลิซ่ากลับบ้าน
“ส่วนเรื่องหนี้ที่คุณช่วยผมเอาไว้ ผมจะรีบหาทางมาคืนให้เร็วที่สุด”
“เรื่องนั้นสำหรับฉันมันไม่สำคัญ”
“แต่สำหรับผมมันเป็นเรื่องสำคัญมากครับ” พูดจบเจริญพาวิยะดาออกไป รินหันมาบ่นกับอร
“ท่าจะยากแล้วล่ะค่ะคุณแม่ สงสัยเราจะเปลี่ยนใจคุณพ่อคุณแม่พี่ลิซ่าไม่ได้แน่ๆ”...
ที่ห้องเช่าเก่าๆโทรมๆแห่งหนึ่ง วิชัยซึ่งหนีมากบดานที่นี่กำลังอ่านข่าวตัวเองทางมือถือ ข่าวของเขาเป็นข่าวฮอตประเด็นร้อนของวันโดยพาดหัวว่าเสี่ยวิชัยนักธุรกิจชื่อดังถูกทางการประกาศจับ และถูกตั้งข้อหาค้ายาเสพติด ยักยอกทรัพย์และฆ่าคน ถ้าใครเจอเบาะแสให้แจ้งมาที่ 191 ด่วน วิชัยโมโหมากแทบขว้างมือถือทิ้ง
มีเสียงเคาะประตูห้องดังขึ้น วิชัยชักปืนออกมาเตรียมพร้อม ครั้นสมคิดส่งเสียงว่าเป็นตัวเอง เขาเก็บปืนรีบเปิดประตูรับแล้วปิดล็อกไว้อย่างเดิม ถามว่าสืบได้หรือยังว่าใครเป็นคนเอาหลักฐานไปให้ตำรวจ
“ไอ้เจดครับ”
“มันตายไปแล้วไม่ใช่เหรอ”
“มันแกล้งตายเพื่อหลอกเราครับเสี่ย มันมีหลักฐานทุกอย่างที่เสี่ยทำผิดกฎหมายเอาไว้ และตอนนี้มันถูกกันตัวไว้เป็นพยาน ตำรวจคุ้มกะลาหัวมันอยู่ครับ”
วิชัยระเบิดอารมณ์เตะเก้าอี้โครม “โว้ย...คิดว่าแค่นี้จะเล่นงานฉันได้เหรอวะ ไอ้พวกหน้าโง่ แกไม่มีทางเอาชนะฉันได้หรอกเว้ย ยิ่งพวกแกบีบฉันกดดันฉัน ฉันก็จะเอาคืนพวกแกเป็นร้อยเป็นพันเท่าเอาให้พวกแกไม่มีวันสงบสุขอีกเลยตลอดชีวิต”...
