สะใภ้อิมพอร์ต

พิธานกับดลบุกมาหารตีถึงร้านสเต๊กเฮาส์เพื่อสอบถามเรื่องทับทิมหายตัวไป เธออ้างไม่รู้ ไม่เห็นอะไรด้วยคุณยายหายไปไม่เกี่ยวกับเธอ

“พวกเรารู้แล้วว่าคุณร่วมมือกับเสี่ยวิชัย”

รตีสวนทันที เธอไม่ใช่คนเดียวที่ร่วมมือกับวิชัย พิธานเองก็เป็นพวกวิชัยเหมือนกัน แถมเป็นมาก่อนเธอเสียอีก ดลรู้เรื่องนี้แล้วพิธานเล่าทุกอย่างให้ฟังหมดแล้ว จากนั้นคว้าแขนเธอบีบ สั่งให้สารภาพว่าพาคุณยายของเขาไปไว้ที่ไหน เธอบอกแล้วไม่ใช่หรือว่าไม่รู้

“เลิกตีหน้าซื่อสักที ไม่มีใครเชื่อคนตอแหลอย่างคุณอีกแล้ว”

“มันจะมากไปแล้วนะดล”

“มันไม่มากไปกับคนที่อกตัญญูอย่างคุณ...

คุณยายรักคุณเหมือนหลานแท้ๆ ท่านดูแลคุณเป็นอย่างดี คุณอยากได้อะไรก็หามาให้ทุกอย่างแล้วดูที่คุณทำสิ คุณได้ตกนรกทั้งเป็นแน่”

ยัยตัวแสบไม่พอใจเงื้อมือจะตบ ดลคว้าข้อมือไว้ทัน เธอกระชากมือกลับ “อย่ามาโทษฉัน อีแก่นั่นอยากเริ่มก่อนทำไม ทั้งๆที่มันสัญญากับยายของฉันว่าจะดูแลฉันไปตลอดชีวิต แต่มันกลับทิ้งฉันไปรักนังลิซ่า เรื่องนี้ฉันไม่ผิด คนที่ผิดคืออีแก่ทับทิม”

อรมาทันได้ยินรตีขึ้นไอ้ขึ้นอีกับแม่ของตัวเองก็ไม่พอใจด่าสวนว่านังเนรคุณ รตีขู่ว่าอรกับพวกไม่ตายดีแน่เพราะวิชัยกำลังมาเอาคืนในสิ่งที่เขาต้องสูญเสียไปเมื่อสามสิบกว่าปีที่แล้ว พิธานสงสัยว่าสูญเสียอะไร

“ถ้าอยากรู้ก็ไปถามยายแกสิ แต่ก็ไม่รู้นะว่าจะอยู่รอดกลับมาให้พวกแกถามได้หรือเปล่า ป่านนี้เสี่ยคงเอาอีแก่นั่นไปฆ่าหมกป่าแล้วมั้ง” รตีลอยหน้าน่าตบ อรเจ็บใจวิ่งปรู๊ดออกไปทันที ริน ดลกับพิธานรีบตามไปติดๆ ครู่ต่อมารตีกลับไปที่บ้านทับทิมต้องตกใจเมื่อเห็นเสื้อผ้าของตัวเองกองอยู่กับพื้น

“ใครทำแบบนี้” รตีพูดไม่ทันขาดคำข้าวของของเธอลอยตามลงมาเฉียดหน้าไปนิดเดียว เธอมองตามทิศทางที่ข้าวของถูกโยนลงมาเห็นอรกับรินกำลังช่วยกันโกยของของเธอทิ้ง รตีโวยวายโยนของของเธอออกมาทำไม อรไม่ตอบ เห็นพอลล่ากับโก้วิ่งเข้ามาสั่งให้เอาของทั้งหมดไปเผาทิ้ง ทั้งคู่เข้ามาช่วยกันขนเสื้อผ้า รตีไม่ยอมให้ทำอย่างนั้นเข้าไปยื้อแย่ง แต่สู้แรงทั้งคู่ไม่ได้ จำต้องปล่อยให้พอลล่ากับโก้ขนของออกไป

“พวกแกจะต้องเสียใจที่ทำกับฉันแบบนี้”

“ใครกันแน่ที่จะเสียใจ แกมากกว่ามั้ง ริน...แจ้งตำรวจบอกว่ายัยรตีลักพาตัวคุณยาย”

รินรีบเอามือถือมาโทร.หาตำรวจ รตีกลัวโดนจับจัดแจงจะหนี อรขวางไว้ไม่ยอมให้ไปไหนทั้งนั้น รตีพยายามดันอรพ้นทางแต่ไม่สำเร็จ ดลกับพิธานที่ตามมาสมทบช่วยกันตัวเธอไว้อีกแรง รตีกลัวจัดกรีดร้องดังสนั่นบ้านแทบแตกแล้วล้มฟุบไปเลย ดลเข้าไปเช็กดูว่าเป็นลมจริงหรือแกล้งปรากฏว่าเธอเป็นลมจริงๆ

“แล้วเอาไงต่อดีครับ” พิธานมองอรอย่างรอคำตอบ

ooooooo

พิธานอุ้มรตีมาวางบนเตียงในห้องนอนของเธอ อรฝากเขาช่วยเฝ้ามันทีเผื่อตื่นขึ้นมาแล้วคิดจะหนี

จากนั้นท่านชวนรินกับดลลงไปรอตำรวจข้างล่าง พิธานเดินไปส่งสามแม่ลูกหน้าประตูหันกลับมาอีกทีเห็นรตีละเมอว่าไม่รู้ไม่เห็นอะไรด้วย พิธานหลงกลเข้าไปเขย่าให้เธอรู้สึกตัว ยัยตัวแสบเห็นเขาเผลอเอาเครื่องช็อตไฟฟ้าที่ซ่อนไว้ใต้หมอนจี้เขาทรุดฮวบ วิ่งไปหยิบกุญแจรถแล้วเผ่นแนบออกจากห้อง พิธานจะตามแต่ลุกไม่ไหว กว่าเขาจะตั้งหลักได้และลงไปบอกดลกับคนอื่น รตีหนีไปไกลแล้ว