สะใภ้อิมพอร์ต
ตอนที่ 1
“ใครอยู่ข้างนอกช่วยด้วยค่ะ ช่วยด้วย” ลิซ่าตะโกนอย่างตื่นตระหนก รินที่รอท่าอยู่พรวดพราดเข้ามา
“คุณแม่เป็นอะไรคะพี่ลิซ่า” รินมองลิซ่าหน้าเสีย ดลตามเข้ามาเห็นสภาพแม่ตะโกนเรียกพนมให้เอารถออกจะพาแม่ไปโรงพยาบาล อรจับมือลูกชายมากุมไว้ขอร้องไม่ให้พาไปที่นั่น กลัวเข้าไปแล้วไม่ได้ออก ขอให้ตามหมอมารักษาท่านที่นี่ รินรับคำรีบไปทำตามคำสั่ง
ooooooo
ที่ห้องนอนของอร หลังจากหมอตรวจอาการอรเสร็จก็ถอนหายใจเฮือกใหญ่ ดลที่ยืนรออยู่กับลิซ่าและรินถามหมอว่าแม่ของเขาเป็นอะไรโดยไม่รู้เลยว่าหมอคนนี้เป็นหมอปลอมที่แม่จ้างมา หมอหันไปทางอร
“หมอว่ามันถึงเวลาที่คุณอรควรจะบอกให้คนในครอบครัวทราบได้แล้วนะครับ”
“บอกไม่ได้นะหมอ” อรตีหน้าเศร้า
“คุณอรครับ คุณเหลือเวลาอีกไม่มากแล้ว
คุณอย่าดื้ออีกเลย ผมอยากให้คุณมีความสุขในอีกหกเดือนข้างหน้านับจากวันนี้” คำพูดของหมอทำเอา ดล ลิซ่าและรินต่างตกใจโดยเฉพาะดลคาดคั้นหมอตกลงแม่ของเขาเป็นอะไรกันแน่ แล้วที่ว่าอีกหกเดือน หมายความว่าอย่างไร อรมองหมอแล้วพยักหน้า หมอจึงเฉลยให้ฟังว่าเธอเป็นมะเร็งตับระยะสุดท้าย ทุกคนช็อกมาก รินถึงกับปล่อยโฮ ดลถามหมอว่าท่านเป็นตั้งแต่เมื่อไหร่
“เมื่อสามเดือนที่แล้ว คุณอรปวดท้องก็เลยมาตรวจกับผมแต่อาการที่คุณอรเป็นมันเข้าข่ายว่าอาจจะเป็นมะเร็งตับ ผมก็เลยสั่งตรวจร่างกายโดยละเอียด แล้วก็เป็นอย่างที่คาดไว้ แต่ว่า...เรามาพบตอนที่สายไปแล้ว คุณอรไม่มีทางรักษาหาย” หมอกลัวดลกับลิซ่าจะไม่เชื่อจึงเอาผลตรวจต่างๆให้ดู อรเสริมว่าอีกหกเดือนทุกคนจะไม่เจอตนอีกแล้ว ดังนั้นในเมื่อตนจะตายจึงอยากขอร้องดลกับลิซ่าให้แต่งงานกัน ดลนิ่งเงียบ
“ดล...นี่ดลจะไม่ยอมทำตามคำขอร้องครั้งสุดท้ายของแม่จริงๆเหรอ...ได้ ดลไม่ต้องทำหรอกแม่คงจะขอมากเกินไป แม่เข้าใจ ไม่เป็นไร...ไม่เป็นไร”
ลิซ่าหลงเชื่อว่าอรป่วยจริง ตัดสินใจแต่งงานกับดลตามที่อรต้องการ แล้วหันไปบอกเขาในเมื่อเธอยอมแต่งกับเขาแล้ว เขาก็ควรจะยอมแต่งงานกับเธอเหมือนกัน ดลเห็นว่านี่เป็นเรื่องใหญ่จะให้ตัดสินใจง่ายๆได้อย่างไร ลิซ่าทนไม่ไหวต่อว่าเขายกใหญ่ว่าเขาควรสละความสุขส่วนตัวเพื่อแม่ของเขาเอง ดลยังเงียบไม่ยอมตกลง อรแกล้งร้องโอดโอยกุมท้องข้างขวา หมอรีบเข้าไปดูอาการ แล้วสั่งให้พาไปโรงพยาบาล
“ไม่...ฉันไม่ไปนะหมอ ฉันไม่อยากไป ฉันอยากอยู่กับลูก”
หมอจะนำตัวอรไปรักษาตัวที่โรงพยาบาลให้ได้ แต่เธอทั้งดิ้นรนร้องไห้ไม่ยอมไป ดลเห็นแม่เจ็บปวดทรมานต่อไปไม่ไหว ตัดสินใจแต่งงานกับลิซ่าเพื่อท่าน อรหยุดกึกมองลูกชายก่อนเป็นลมหมดสติ เขาตกใจถลาเข้ามาเกาะเตียง รินจับมือแม่ร้องไห้เป็นเผาเต่า
“ทุกคนออกไปก่อนครับ ยกเว้นคุณริน อยู่ช่วยผมในนี้” หมอสั่งเสียงเครียด
รินรับคำ ขณะที่ดลกับลิซ่าพากันออกจากห้อง ทันทีที่รินปิดประตูห้อง อรลุกพรวดขึ้นนั่ง มองหน้าหมอตัวปลอมกับริน ต่างยิ้มดีใจที่แผนหลอกล่อให้ดลกับลิซ่ายอมแต่งงานกันสำเร็จด้วยดี หมออดชมอรไม่ได้ว่าแสดงได้เก่งสุดๆ นักแสดงตัวจริงอย่างเขายังสู้เธอไม่ได้เลย อรยิ้มภูมิใจแก้มแทบปริ
ooooooo
ดลกับลิซ่าเดินออกไปที่สวนข้างบ้านด้วยความว้าวุ่นใจ สองคนที่ไม่ชอบขี้หน้ากันอย่างแรง แต่ต้องมาแต่งงานกัน หลังจากปะทะคารมกันหอมปากหอมคอ เขาชวนเธอมาทำข้อตกลงกันก่อนแต่งงาน
“ผมจะแต่งงานกับคุณแค่หกเดือน เราจะแต่งงานกันแต่ในนามเท่านั้น ถึงแม้ว่าสักวันหนึ่งคุณอาจจะเกิดอยากได้ตัวผมขึ้นมา แต่กรุณาจำไว้ด้วยว่าคุณไม่มีสิทธิ์”
“แหวะ หลงตัวเอง” ลิซ่าเบ้ปากใส่
“มันก็ไม่แน่ไม่ใช่เหรอ” ดลเห็นลิซ่าอ้าปากจะเถียงรีบยกมือห้าม “หยุด ผมยังพูดไม่จบ หลังจากหกเดือนที่เราหย่ากัน คุณไม่มีสิทธิ์ได้สมบัติสักชิ้นของตระกูลรักษาไพร คุณห้ามเรียกร้อง ห้ามขอ ห้ามทำอะไรทั้งนั้น”
“พูดจบแล้วใช่ไหม คราวนี้ถึงตาฉันบ้าง ข้อหนึ่ง คุณห้ามแตะเนื้อต้องตัวฉันยกเว้นการปรากฏตัว ต่อหน้าสาธารณชนเท่านั้น ข้อสอง เราต้องแยกห้องนอน”
“ไม่ได้ แม่ผมไม่มีทางยอมให้เกิดขึ้นแน่”
“งั้นนอนห้องเดียวกันแต่คนละที่ ข้อสาม คุณห้ามทำร้ายฉันด้วยคำพูด ถ้าคุณผิดกฎทั้งสามข้อนี้ คุณต้องเสียค่าปรับให้ฉันครั้งละแปดหมื่นบาท”
ดลโวยไม่มากไปหรือ ลิซ่ายืนยันไม่มากไปถ้าเทียบกับการที่เธอต้องกลายเป็นหญิงม่ายผัวหย่า ไม่บริสุทธิ์ในสายตาคนอื่น ค่าตัวเธอก็จะลดลง ความจริงแล้วเธอควรจะเรียกร้องมากกว่านี้ด้วยซ้ำ ดลแดกดันตกลงที่เธอแต่งงานกับเขาเพราะต้องการช่วยแม่ของเขาหรือเพราะเงินกันแน่ เธอไม่พอใจที่เขาดูถูก ขอให้เขาจำไว้ว่าผู้หญิงอย่างเธอเงินซื้อไม่ได้ เขาเบ้ปากเหยียดๆยิ่งทำให้เธอฉุนขาด
“คุณพูดแล้วนะ อย่าให้ผมเห็นว่าคุณกลืนน้ำลายตัวเองก็แล้วกัน”
“แน่นอน คนอย่างฉันพูดคำไหนคำนั้น”
พูดจบลิซ่ายื่นมือให้ดลจับ เขาไม่วายแขวะนี่คิดจะแต๊ะอั๋งกันหรือ เธอไม่เคยคิดแบบนั้นแค่อยากทำให้คุณน้าเห็นว่าเราสองคนเข้ากันได้ดี ท่านจะได้สบายใจ ดลฟังเหตุผลของเธอแล้ว ตัดสินใจจับมือเดินไปด้วยกัน...
