สะใภ้อิมพอร์ต
ตอนที่ 1
ระหว่างนั้นพนมเดินเข้ามา อรหันไปสั่งเขาให้ขับรถพาคุณลิซ่าไปส่งให้ถึงบ้านด้วย เธอรีบบอกว่าไม่ต้องเธอขับรถกลับเองได้ อรไม่ยอมให้ทำอย่างนั้นยืนกรานจะให้คนรถของตัวเองขับไปส่ง สระบุรีกับกรุงเทพฯไม่ไกลกันก็จริง แต่อย่าขับรถกลับคนเดียวจะดีกว่ามันอันตราย
“เออ...ก็ได้ค่ะ”
“เรามีเบอร์กันแล้ว ว่างๆก็โทร.มาเม้าท์มอยบ้าง”
“ได้เลยค่ะ งานเผือกงานเม้าท์หนูถนัด งั้นหนูกลับนะคะ” ลิซ่ายกมือไหว้อรแล้วหันไปลาริน จากนั้นเดินนำออกไป พนมมองสบตากับอรอย่างรู้กันก่อนเดินตามลิซ่าไปที่รถ รินรอจนเธอลับสายตาจึงหันมาถามแม่ทำไมต้องให้พนมไปส่งพี่ลิซ่าด้วย อรฉีกยิ้มกว้าง
“ก็อย่างที่บอกไงจ๊ะว่าแม่ไม่อยากให้หนูลิซ่าขับรถกลับคนเดียวมันอันตราย”
“โกหก...บอกรินมาเถอะค่ะ รินอยู่ทีมเดียวกับคุณแม่อยู่แล้ว นะๆ”
“ลูกว่าหนูลิซ่าน่าสนใจไหม”
“อย่าบอกนะคะว่าคุณแม่จะจับคู่พี่ดลกับ
พี่ลิซ่า” รินดักคอ อรรีบจุ๊ปากให้ลูกเบาเสียงลงหน่อย เดี๋ยวมีคนได้ยินจะยุ่งไปกันใหญ่ แล้วยอมรับว่าเล็งๆลิซ่าเอาไว้ รินว่าแม่ตัวเองว่าร้ายไม่ใช่เล่น
“ไม่ร้ายแล้วจะปราบพยศพี่ชายเราได้ไหมล่ะ” อรพูดจบเดินกลับเข้าตัวบ้าน รินตามไปติดๆ จีจี้ที่แอบฟังอยู่หลังพุ่มไม้โผล่หน้ามองตามสองแม่ลูก ด้วยความที่ชอบยุ่งเรื่องของเจ้านายเป็นทุนเดิม จีจี้นำเรื่องนี้ไปฟ้องลดาว่าอรสนใจผู้หญิงคนหนึ่งอยากให้ตกล่องปล่องชิ้นกับดล
“พี่อรนี่เจ้าเล่ห์จริงๆ ฉันไม่ยอมให้พี่ทำสำเร็จหรอก ยังไงฟาร์มรักษาก็ต้องตกเป็นของตาพิคนเดียว”
ooooooo
หลายวันถัดมา ลิซ่าเอาเงินหนึ่งแสนบาทที่ได้จากน้ำพักน้ำแรงมามอบให้พ่อกับแม่เพื่อสมทบทุนเอาไว้ชำระหนี้ วิยะดาถอนใจเฮือก เงินแค่นี้ยังไม่พอค่าดอกเบี้ยด้วยซ้ำ
“หนูรู้ แต่สมัยนี้งานมันหายาก หนูพยายามแล้วมันได้เท่านี้”
“พ่อเข้าใจไม่เป็นไรนะลูก พ่อกับแม่เอาทองเอาของมีค่าไปขาย เอามารวมกับของลูกก็น่าจะได้สักสองล้านเอาให้มันไปก่อน” เจริญปลอบ วิยะดาไม่คิดว่าคนทวงหนี้จะยอม เห็นว่าวันนี้มันจะมาเอาเงินทั้งหมดคืน พูดไม่ทันขาดคำ คนทวงหนี้เดินเข้ามา เจริญรวบรวมเงินทั้งหมดสองล้านบาทเอามาวางให้ตรงหน้า มันไม่พอใจตบโต๊ะดังปัง ไหนว่าจะคืนเงินทั้งหมดให้ แล้วทำไมถึงมีแค่นี้ ลิซ่าโวยกลับ
“ใครมันจะไปหาเงินทันกัน ได้เท่านี้ก็ดีมากแล้ว”
“ดีมาก...ดีไงวะ เป็นหนี้สิบล้านให้มาสองล้าน”
เจริญถึงกับอึ้ง สิบล้านบาทที่ไหน ตนเป็นหนี้แค่ห้าล้านบาทเท่านั้น คนทวงหนี้อ้างว่าห้าล้านคือเงินต้น ส่วนอีกห้าล้านบาทที่เหลือเป็นดอกเบี้ย ลิซ่าด่าลั่นแบบนี้มันโกงกันชัดๆ คนทวงหนี้ลอยหน้าถามว่าโกงตรงไหนในเมื่อสัญญาเขียนไว้ชัดเจนไม่ถ่างตาดูกันหรืออย่างไรแล้วหยิบสัญญาเงินกู้มหาโหดมาให้เธอดู
“ดอกเบี้ยร้อยละ 50 ถ้าไม่คืนเงินภายในหนึ่งอาทิตย์ดอกเบี้ยจะพุ่งขึ้นเป็นสองเท่าทุกวัน นี่มันสัญญาทาสชัดๆ” ลิซ่าเสียงเขียว คนทวงหนี้ไม่สนใจ ถ้าหาเงินมาคืนตอนนี้ไม่ได้ก็จะเอาเธอไปขายตัวใช้หนี้แล้วกระชากแขนลิซ่าจะพาตัวไป เธอไม่ยอมไปด้วยจับมันทุ่มลงพื้น เจริญกับวิยะดาเห็นท่าไม่ดีรีบดึงลูกมาไว้ข้างหลัง คนทวงหนี้จอมโหดไม่พอใจชักปืนออกมาขู่ ถ้าเธอไม่ยอมไปดีๆจะฆ่าพ่อกับแม่ของเธอทิ้ง
“แน่จริงก็ยิงเลย พวกเราไม่กลัวหรอกเว้ย” เจริญกางแขนปกป้องลูก
วิยะดาประกาศกร้าวพวกเรายอมตายแต่
ไม่ยอมให้มันเอาตัวลูกของเราไป คนทวงหนี้ง้างนกปืน ก่อนจะลั่นไกมีเสียงสั่งให้หยุดดังขึ้น ทุกคนหันมองตามเสียงเห็นอรเดินนำพนม โก้กับพอลล่าซึ่งสวมสูทดำกับแว่นกันแดดราวกับบอดี้การ์ดอาชีพ คนทวงหนี้ถึงกับชะงัก
“ใครวะ”...
อรยืนประจันหน้ากับคนทวงหนี้ ประกาศเสียงกร้าวจะใช้หนี้แทนครอบครัวนี้เอง ลิซ่าอ้าปากจะทักท้วงแต่อรยกมือห้ามไม่ให้เธอพูดอะไรทั้งนั้น แล้วหันไปทางคนทวงหนี้หยิบแบงก์พันบาทสี่ปึกจากในกระเป๋ามาวางลงบนโต๊ะถามว่าสี่ล้านบาทพอไหม
“คุณนาย สี่ล้านนี่ยังไม่ได้ค่าดอกเบี้ยเลย บ้านนี้เป็นหนี้ผมสิบล้าน คุณนายมีปัญญาคืนหรือเปล่า” คนทวงหนี้แค่นยิ้ม อรหยิบเงินออกมาวางให้อีกหกปึกครบสิบล้านบาท เขาถึงกับอ้าปากค้างครั้นได้สติคว้าเงินมากรีดดูเห็นไม่มีสอดไส้ก็ยิ้มพอใจโกยเงินใส่กระเป๋ากลับไป เจริญกับวิยะดาขอบคุณอรไม่หยุด ถ้าไม่ได้เธอมาช่วยเอาไว้ลูกสาวของพวกเราคงถูกมันจับไปขายซ่อง
“ไม่ต้องขอบคุณฉันหรอกนะคะ ลูกสาวคุณมีบุญคุณกับฉันมาก่อน ฉันก็แค่ตอบแทน”
“ตอบแทนด้วยการใช้หนี้สิบล้านแทนพวกเรา ดิฉันว่ามันมากเกินไปนะคะ” วิยะดาติง อรยืนยันไม่มากเกินไป เงินแค่นี้แลกกับสิ่งที่ลูกสาวของทั้งคู่ทำให้ตนถือว่าเล็กน้อยมาก แล้วหันไปทางลิซ่าขอคุยเป็นการส่วนตัว จากนั้นพากันเดินเลี่ยงออกมา เมื่อได้อยู่กันตามลำพัง อรบอกอย่างไม่อ้อมค้อมว่าต้องการให้ลิซ่าแต่งงานกับลูกชายของตัวเอง หญิงสาวตกใจมากถามย้ำว่าจะให้เธอแต่งงานกับลูกชายของคุณน้าหรือ
“ใช่จ้ะ หนูได้ยินถูกต้องแล้ว”
“แต่ลิซ่าไม่ได้รักเขา แล้วลิซ่าจะแต่งงานกับเขาได้อย่างไร”
“แต่งได้สิจ๊ะ ทำไมจะแต่งไม่ได้ อยู่ๆกันไปก็รักกันเอง”
