สะใภ้อิมพอร์ต
ตอนที่ 1
ดลพยักหน้ายอมรับว่าใช่ ทุกอย่างต้องเป็นไปตามคำสั่งเสียของคุณตา รินสรุปทันทีนั่นแสดงว่าพี่ดลต้องหาเมียให้ได้จริงๆ ดลถอนใจอย่างหนักใจอีกครั้งรู้ดีว่านี่เป็นจุดอ่อนของเขาที่อาจทำให้พิธานได้ฟาร์มรักษาไปดูแล รินแนะจะหนักใจให้ลำบากทำไม แค่เขาหลับหูหลับตาคว้าใครสักคนมาแต่งงานด้วยก็จบ
“มันไม่ง่ายอย่างนั้น”
“เพราะพี่นัทใช่ไหม” รินเห็นพี่ชายหน้าหมองก็ขอโทษเขาด้วยที่พูดเรื่องนี้ เขารีบเปลี่ยนเรื่องพูดถามถึงแม่หายไปไหนไม่เห็นตั้งแต่เช้าแล้ว รินพูดทีเล่นทีจริงว่าท่านไปหาเมียให้เขา ครั้นเห็นสีหน้าตกใจของเขารีบบอกว่าพูดเล่น เขาถอนใจเฮือกใหญ่เป็นครั้งที่สาม...
ด้วยปัญหาหนักอกที่ยังหาทางออกไม่ได้ ดลจึงนำเรื่องนี้ไปปรึกษากับหมอหมี สัตวแพทย์ของฟาร์มและเป็นเพื่อนสนิทของตัวเอง ครั้นฟังเรื่องราวจบหมอหมีตบไหล่ดลเบาๆบอกว่าคิดถูกแล้วที่มาปรึกษากูรูด้านความรักอย่างตน แล้วเปิดรูปสาวๆที่ตัวเองเก็บไว้ในมือถือให้เขาดู สนใจคนไหนให้เลือกมาได้เลย ดลดันมือถือออกห่าง จะให้สักแต่เลือกๆได้อย่างไร หาเมียไม่ได้หาขนมให้ตัดสินใจง่ายๆคงเป็นไปไม่ได้
“นี่ไอ้ดล ตอนนี้สิ่งที่แกต้องทำคือทำให้ได้ตามคำที่คุณตาบอก ข้ามสเต็ปเรื่องความรักและเลือกคนที่เหมาะสมที่จะเป็นเมียและแม่ของลูก”
“อันแรกยังพอกล้อมแกล้มไปได้ แต่อย่างหลัง... มีลูกนะเว้ย”
“มันจะไปยากอะไร สมัยนี้เขาทำกิฟต์กัน เยอะแยะ มาผสมพันธุ์กันข้างนอกอ่ะ”
ไม่ว่าจะพูดอย่างไรดลก็ไม่ยอมแต่งงานโดยไม่มีความรัก หมอหมีจึงแนะให้เขารักใครสักคนจริงๆ
จะได้ตกล่องปล่องชิ้นด้วย ดลยืนกรานชาตินี้จะให้รักใครคงทำไม่ได้อีกแล้ว หมอหมีรำคาญไอ้นั่นก็ไม่ดีไอ้นี่ก็ไม่ได้แล้วเขาจะทำอย่างไรต่อไป ดลได้แต่นิ่งเงียบไม่รู้จะตอบอย่างไร จังหวะนั้นแหวนโทร.มาหาเขา
“ครับป้าแหวน...คุณยายให้ไปหาที่บ้านตอนนี้เหรอครับ”
ooooooo
ไม่ได้มีแค่อรเท่านั้นที่พยายามหาเมียให้ดล ทับทิมเองก็ร่วมวงด้วย โดยชวนรตีซึ่งชมชอบในตัวดลตั้งแต่สมัยเรียนหนังสือด้วยกันให้มาเจอกับเขาที่บ้านของท่าน ทันทีที่เจอหน้าดล รตีโผกอดด้วยความดีใจ
ทับทิมกับแหวนยิ้มให้กันแบบสมใจ รตีนึกได้รีบผละออกห่างจากเขา ขอโทษทับทิมด้วยที่ดีใจมากไปหน่อยเลยแสดงกิริยาไม่เหมาะสม หวังว่าท่านคงไม่โกรธ
“โอ๊ย ไม่หรอกลูก ยายเข้าใจยายไม่โกรธ คนไม่ได้เจอกันนานหลายปี เอ้า ตาดลเงียบกริบเชียว ดีใจเหมือนกันใช่ไหมที่ได้เจอเพื่อนเก่า”
“อ้า...เอ่อ ครับ คุณเพิ่งกลับมาจากเมืองนอกเหรอ”
“ใช่ค่ะ รตีเพิ่งกลับมาถึงเมื่อวาน คิดถึงคุณยายก็เลยรีบมาหา ดลสบายดีนะคะ”
“ครับ” ดลรับคำแล้วมองรตีอย่างไม่ค่อย
จะวางใจนัก ทับทิมต้องการให้ทั้งคู่ได้อยู่กันตามลำพัง ทำเป็นหาวง่วงนอนวานให้แหวนพาขึ้นห้องไปนอนพัก แหวนประคองท่านออกไปจนพ้นระยะจึงทักท้วงว่าปล่อยให้ทั้งคู่อยู่กันแค่สองคนจะดีหรือ ทับทิมยืนยันหนักแน่นว่าดี พร้อมกับรับรองว่ารตีไม่เป็นอย่างเมื่อก่อนอีกแล้วไม่ต้องกลัวประวัติศาสตร์จะซ้ำรอย...
ดลมองรตีแล้วอดคิดถึงภาพในอดีตไม่ได้ ตอนนั้นเขาเป็นเพียงนักเรียนชั้นมัธยมปลาย ระหว่างที่เขาเดินถือลูกบอลจะไปที่สนามฟุตบอล นักเรียนรุ่นน้องอยู่มัธยมต้นถือดอกไม้ช่อหนึ่งมายื่นให้บอกว่า
ชอบเขามาก
“ขอบคุณนะที่รู้สึกดีๆกับพี่ แต่พี่อยากให้น้องตั้งใจเรียนหนังสือและสอบเข้ามหาวิทยาลัยให้ได้ก่อน อย่าเพิ่งคิดเรื่องอื่นเลยนะครับ”
“นี่พี่ดลปฏิเสธหนูแล้วใช่ไหม” รุ่นน้องหน้าเสีย ดลไม่ได้ปฏิเสธ ไว้เธอเรียนจบเราค่อยมาคุยกันอีกทีแล้วขอตัวไปซ้อมบอลก่อน ส่วนดอกไม้ช่อนี้เขาฝากเธอเอาไปวางที่โต๊ะเขาให้ด้วย แล้วยิ้มให้อย่างจริงใจก่อนวิ่งออกไป เธอมองตามมีความสุข พอหันกลับมาอีกทีต้องตกใจที่เห็นรตีในชุดนักเรียนมัธยมปลายยืนตีหน้ายักษ์มองอยู่ รุ่นน้องไม่อยากยุ่งด้วยจะเดินเลี่ยงไปทางอื่น รตีกระชากช่อดอกไม้ในมือเธอปาทิ้งตามไปกระทืบซ้ำ
“พี่ทำลายดอกไม้หนูทำไม”
“แกจะได้รู้ไงว่าอย่าคิดมายุ่งกับดลของฉันอีก”
สองสาวมีปากเสียงกัน รตีเถียงสู้ไม่ได้ไล่ตบตีรุ่นน้องอุตลุดจนล้มลง แล้วตามขึ้นคร่อมตบซ้าย
ตบขวา รุ่นน้องสู้ไม่ได้ร้องกรี๊ดๆด้วยความหวาดกลัว เสียงร้องของเธอดังไปถึงหูดลที่กำลังซ้อมบอลรีบวิ่งมาดึงรตีออกห่าง สั่งให้หยุดทำร้ายรุ่นน้อง เธอไม่ยอมหยุด ต้องสั่งสอนมันให้รู้ว่าเขาเป็นของเธอ
“ผมไม่ได้เป็นของคุณ ผมไม่เคยชอบคุณ หยุดมโนได้แล้ว”
รตีผงะมองดลก่อนจะร้องกรี๊ดเสียงดังสนั่น รุ่นน้องตกใจวิ่งหนี รตีต่อว่าดลว่าพูดแบบนี้กับเธอได้อย่างไร เขาสั่งให้เธอหยุดบ้าได้แล้ว ยิ่งห้ามเหมือนยิ่งยุ เธอพุ่งเข้าไปทุบอกเขาเต็มแรง ดลไม่ทันตั้งตัวหงายหลังหัวฟาดหมดสติ รตีหายบ้าเป็นปลิดทิ้ง ได้แต่ยืนตะลึง
ooooooo
ดลนึกถึงความหลังครั้งนั้นแล้วยังขยาดไม่หาย ถอยหลังรักษาระยะห่างจากรตีเพื่อความปลอดภัยของตัวเอง เธอมองเขาอย่างรู้ทัน ออกตัวว่าเธอไม่เหมือนเดิมอีกแล้วตอนนั้นเธอยังเด็กมากแล้วจับมือเขามากุมไว้
“ดลต้องเชื่อรตีนะคะ”
