สะใภ้อิมพอร์ต

“ถ้าเธอยังเป็นเด็กพี่คงไม่ดุเพราะคิดว่าสมองยังแยกดีชั่วไม่เป็น แต่นี่หัวหงอกจนจะทั้งหัวยังทำพฤติกรรมเป็นเด็ก แถวบ้านพี่เขาเรียกคนประเภทเธอว่าอะไรรู้ไหม เขาเรียกว่าตุ๊กตาเสียกบาล เพราะฉะนั้นพี่จะไม่ถือสา พี่จะคิดว่าเธอป่วย”

ลดาโกรธจัดถึงกับเต้นเร่าๆร้องกรี๊ดๆ ดลกับรินเห็นท่าไม่ดีรีบเข้าไปประกบแม่ พิธานเดินนำพัฒน์เข้ามาเห็นพอดีถามลดาว่าเป็นอะไร เธอฟ้องลูกชายว่าโดนพวกนี้รุม พิธานจะเอาเรื่องสามแม่ลูกที่มารังแกแม่ตัวเอง พัฒน์พยายามพูดเตือนสติพี่ชายกลับถูกหาว่าไปเข้าข้างอีกฝ่าย ก่อนเรื่องราวจะบานปลายใหญ่โต แหวนเข้ามาขัดจังหวะเสียก่อน

“คุณอร คุณลดาอยู่กันตรงนี้นี่เอง คุณท่านรออยู่นานแล้วนะคะ เชิญค่ะเชิญ”

อรชวนดลกับรินไปหาคุณยาย รินทักท้วงแม่ไม่ไปเปลี่ยนเสื้อก่อนหรือ ท่านส่ายหน้า ก่อนกระชากแขนเสื้ออีกข้างออกกลายเป็นชุดแขนกุด เชิดใส่น้องสาวแล้วตรงไปยังบ้านทับทิม ดลกับรินตามไปติดๆ

โดยมีพัฒน์เดินปิดท้าย ลดามองตามลูกชายคนเล็กสีหน้าไม่พอใจ หันไปโวยกับพิธาน

“แกดูน้องชายแกนะ มันน่าให้ฉันโมโหไหม”

“ไม่เป็นไรนะครับแม่ แม่ยังมีผมอยู่อีกทั้งคน  เข้าไปกันเถอะครับ”

ooooooo

วันนี้เป็นวันอ่านพินัยกรรมของ สุเทพ รักษาไพร เจ้าของฟาร์มรักษาที่เสียชีวิตไปไม่นาน ทนายความกับสุชาตินั่งที่หัวโต๊ะ อร ดลและรินนั่งฝั่งหนึ่ง ส่วนลดา พิธานและพัฒน์นั่งอีกฝั่งหนึ่งของโต๊ะ

เมื่อทุกคนนั่งประจำที่เรียบร้อย ทนายความอ่านพินัยกรรมของสุเทพให้ทุกคนฟังว่าเจ้ามรดกแบ่งทรัพย์สมบัติทั้งหมดออกเป็นส่วนๆ โดยยกเงินสดจำนวน 500 ล้านบาทกับทองคำแท่งทั้งหมดให้กับทับทิม ผู้เป็นภรรยา อรกับลดาซึ่งเป็นลูกสาวจะได้รับเงินสดคนละ 300 ล้านบาท

“ข้าพเจ้าขอมอบฟาร์มรักษาให้กับนายดล รักษาไพร เป็นคนดูแลทั้งหมดรวมถึงที่ดินอีก 5,000 ไร่ที่ติดกับฟาร์มและเงินสดอีกจำนวน 300 ล้านบาท นายพิธาน นายพัฒน์และนางสาวริน รักษาไพร จะได้เงินสดคนละ 100 ล้านบาท...” ทนายความอ่านมาถึงตรงนี้ ลดากับพิธานลุกขึ้นโวยวายไม่ยอมรับพินัยกรรมฉบับนี้ สุชาติไม่สนใจว่าทั้งคู่จะรับได้หรือไม่เพราะมันเปลี่ยนแปลงอะไรไม่ได้ในเมื่อเป็นความ ต้องการของพี่สุเทพ

“คุณพ่อน่ะลำเอียงรักลูกไม่เท่ากัน คุณอาก็เหมือนกัน เอะอะก็เรียกหาแต่ตาดลไม่เคยเห็นหัวตาพิเลยสักนิด ลืมไปหรือเปล่าคะว่าตาพิก็เป็นคนในตระกูลรักษาไพรเหมือนกัน” ลดาโวยวายไม่เลิก

อรเหลืออดที่น้องสาวลามปามพ่อที่เสียชีวิตไปแล้วไม่พอยังด่าอาสุชาติอีกด้วยก็เลยตำหนิอย่างแรง

ลดาไม่ยอมแพ้เล่นงานพี่สาวคืนไปบ้าง ทับทิมหมดความอดทน ทุบโต๊ะดังปัง สั่งให้ลดาหุบปาก

“สิ่งที่คุณพ่อต้องการผ่านการคิดมาอย่างรอบคอบที่สุด ถ้าไม่พอใจจะไม่เอาสมบัติก็ได้นะ ฉันจะได้ให้คุณทนายยกในส่วนของเธอกับตาพิให้การกุศลทั้งหมด”

“ไม่ได้นะคะ ถึงได้น้อยก็ยังดีกว่าไม่ได้ แต่ถึงยังไงดาก็อยากให้รู้ไว้นะคะว่าดาไม่โอเคกับพินัยกรรมของคุณพ่อ ตอนที่คุณพ่อทำไม่รู้ว่ามีสติดีหรือเปล่า” คำพูดของลดาทำให้สุชาติไม่พอใจ 

ยืนยันว่าตอนที่พี่สุเทพทำพินัยกรรมฉบับนี้มีสติดีทุกประการ ตนเป็นพยานได้ ถามเธอว่ามีอะไรสงสัยอีกไหม ลดาตอบเสียงอ่อยว่าไม่มี

ทนายความเห็นว่าไม่มีใครคัดค้านอะไรอีกจึงขออ่านพินัยกรรมต่อ “นายดล รักษาไพร จะได้สมบัติทุกอย่างที่ข้าพเจ้ากล่าวมาทั้งหมดโดยมีข้อแม้ว่า ภายในหนึ่งปี นายดลจะต้องมีทายาทให้กับตระกูลรักษาไพร ถ้าไม่เช่นนั้น ทุกสิ่งทุกอย่างที่นายดลได้จะถูกโอนไปให้นายพิธาน รักษาไพร ทันที”

ลดาสะใจหัวเราะลั่น “ดาเชื่อแล้วค่ะว่าคุณพ่อมีสติครบถ้วนตอนที่ทำพินัยกรรมจริงๆ”...

หลังฟังทนายความอ่านพินัยกรรมเสร็จ ต่างฝ่ายต่างแยกย้ายกันกลับบ้านใครบ้านมัน ลดาเดินยิ้มสะใจเข้าบ้านมากับพิธานและพัฒน์ เชื่อล้านเปอร์เซ็นต์ว่าดลไม่มีทางทำได้อย่างที่คุณพ่อต้องการ

“จริงครับคุณแม่ เพราะชาตินี้ไอ้ดลมันไม่มีวันแต่งงานแน่นอน แม่วางใจได้เลยว่าฟาร์มรักษา

ต้องเป็นของผม เพราะไอ้ดลมันไม่มีทางรักใครได้อีกแล้ว ผมก็แค่นั่งชิลๆรอให้เวลาผ่านไป ครบหนึ่งปีเมื่อไหร่ ผมจะเขี่ยไอ้ดลให้พ้นไปจากฟาร์ม” พิธานหัวเราะอย่างมั่นใจ ลดายิ้มเห็นด้วยกับลูก พัฒน์มองหน้าแม่กับพี่ชายแล้วส่ายหน้า ทั้งคู่หันมาเห็นพอดีถามว่าทำอย่างนั้นทำไม

“ผมไม่นึกว่าแม่กับพี่พิจะโลภมากอย่างนี้น่ะสิครับ”

“ฉันกับพี่ชายแกโลภตรงไหน ในเมื่อมันเป็นสิ่งที่เราควรจะได้”

พัฒน์ฟันธงหากพิธานได้ดูแลฟาร์มแห่งนี้เมื่อไหร่รับรองไม่ถึงเดือนเราล้มละลายแน่ แล้วเดินหนี พิธานตะโกนไล่หลังอย่างไม่พอใจตกลงเขาเป็นน้องของตนหรือเป็นน้องของไอ้ดลกันแน่

ooooooo

อรไม่สบอารมณ์นักกับคำสั่งเสียสุดท้ายของพ่อเดินบ่นมาตลอดทางจนถึงบ้าน ดลเองก็รู้สึกไม่ต่างจากแม่ หากจะให้เขาหาเมีย ให้ไปผสมพันธุ์วัวยังจะง่ายกว่า อรของขึ้น

“ตาดล...นี่ใช่เวลามากวนประสาทแม่ไหม ถึงอย่างไรลูกต้องมีเมียและมีลูกให้ได้ภายในปีนี้”