สะใภ้อิมพอร์ต
ตอนที่ 1
จังหวะนั้นมีเสียงดังขึ้นจากด้านหลัง “ออกห่างจากลูกชายฉันเดี๋ยวนี้”
รตีหันมองตามเสียงเห็นอรเดินมากับริน รีบยกมือไหว้ “สวัสดีค่ะคุณแม่”
อรเสียงเข้มใส่ตนไม่ใช่แม่ของรตีไม่ต้องมาเรียก แล้วดึงดลออกห่าง สั่งให้กลับบ้าน รตีขอร้องให้ฟังกันก่อน เธอรู้ดีว่าท่านโกรธแต่เรื่องนั้นผ่านมานานหลายปีแล้ว ท่านควรจะลืมได้แล้ว อรไม่มีวันลืมคนที่ทำร้ายลูกชายตัวเองเด็ดขาด เมื่อก่อนท่านไม่ไว้ใจเธออย่างไรตอนนี้ก็ยิ่งไม่ไว้ใจเธอมากขึ้น
“แล้วรตีต้องทำยังไงถึงจะทำให้คุณน้าไว้ใจว่ารตีไม่ใช่รตีคนเดิมอีกแล้ว”
“ไม่ต้องทำอะไรเพราะทำไปก็เสียเวลาเปล่า ฉันมองเธอปราดเดียวก็รู้แล้วว่าคนอย่างเธอไม่มีวันเปลี่ยนได้ อย่าคิดว่าคุณแม่ของฉันถือหางแล้วจะได้กลับมาใกล้ชิดลูกชายฉันอีกครั้ง ฉันบอกเลยว่า
ไม่มีวัน” อรดึงแขนดลกลับ รตีตีหน้าเศร้าหันมองรินซึ่งสะดุ้งโหยง ยังกลัวฤทธิ์เดชของเธอไม่หาย รีบเดินตาม แม่กับพี่ชาย...
เมื่อกลับถึงบ้านตัวเองซึ่งอยู่ไม่ไกลกันนัก ดลถามแม่กับน้องรู้ได้อย่างไรว่าเขาไปบ้านคุณยาย รินรู้จากพี่หมอว่าเขาอยู่ที่นั่นก็เลยรีบไปบอกคุณแม่
“แม่รู้ทันทีว่ายายเราเรียกยัยรตีมาทำไม คงอยากได้แม่รตีเป็นหลานสะใภ้ เฮอะ ฝันไปเถอะยังไงแม่ก็ไม่มีวันยอมแน่ๆ ตาดลรับปากแม่ว่าเราจะไม่แต่งงานกับยัยรตี”
“ผมจะไม่แต่งงานกับรตี แล้วก็จะไม่แต่งงานกับใครทั้งนั้นด้วยครับ” พูดจบดลเดินหงุดหงิดจากไป
“ดูพี่ชายเรานะยัยริน ดักทางแม่ถูกเรื่อยเชียว”...
ทางด้านทับทิมรู้จากรตีว่าอรมาพาดลกลับบ้านก็หัวเสีย ตำหนิลูกสาวตัวเองที่เป็นผู้ใหญ่แต่กลับรังแกเด็ก รตีสวมบทนางเอกแสนดี ขอร้องทับทิมอย่าไปว่าคุณน้า เธอเข้าใจว่าทำไมท่านถึงทำแบบนั้น คงต้องให้เวลาทั้งท่านและดลสักหน่อย ทับทิมกลัวจะไม่มีเวลา รตีนิ่วหน้าแปลกใจทำไมถึงพูดแบบนั้น
“หนูรอยายอยู่ที่นี่เดี๋ยวยายกลับมาคุยด้วย... แหวน พาฉันไปหาแม่อรที”
ครู่ต่อมา ทับทิมมายืนประจันหน้ากับอรโดยมีรินกับแหวนยืนอยู่ข้างหลังฝ่ายของตัวเอง ทับทิมประกาศลั่นว่าคนที่จะมาเป็นหลานสะใภ้ของตนคือรตีคนเดียวเท่านั้น จะไม่มีวันยอมรับผู้หญิงอื่น อรประกาศบ้างว่าจะไม่ยอมรับรตีเป็นสะใภ้ และคนที่จะมาเป็นเมียของดลจะต้องเป็นคนที่เธอเลือกเอง ทับทิมเชียร์รตีอย่างออกนอกหน้าว่าเป็นคนดี ทั้งสวยทั้งเก่ง ฐานะดี ฉลาด ผู้ชายคนไหนไม่เลือกก็ตาบอดแล้ว
“คุณแม่ขาในโลกนี้ไม่ได้มีผู้หญิงที่สวย เก่งฐานะดีและฉลาดอยู่คนเดียวนะคะ”
“อย่าบอกนะว่าเธอหาเมียให้ตาดลได้แล้ว”
อรไม่ตอบได้แต่ยิ้มอย่างมีเลศนัย ขณะที่รินมองแม่อย่างสงสัยใคร่รู้
ooooooo
เมื่อได้อยู่ลำพังแม่ลูก รินถามแม่ว่าจริงอย่างที่คุณยายพูดหรือเปล่าว่าแม่หาภรรยาให้พี่ดล ได้แล้ว อรพยักหน้ายอมรับว่าใช่ รินหน้าเสียทันทีถามว่าเป็นใคร อรยิ้มเจ้าเล่ห์ก่อนเฉลยว่าลูกเพิ่งเจอเธอไปเอง
“คุณแม่หมายถึงพี่ลิซ่า” รินมองแม่อย่างรอคำตอบ อรพยักหน้ารับคำ...
ทางฝ่ายทับทิมไม่ยอมแพ้ง่ายๆยังคงเดินหาเพื่อเอาตัวรตีมาเป็นหลานสะใภ้ของตัวเองให้ได้ เจ้าตัวรู้จุดประสงค์ที่ท่านตามตัวมาบ้านครั้งนี้ถึงกับอึ้งไปชั่วขณะ ไม่นึกฝันมาก่อนว่าจะมีวันนี้วันที่ตัวเองจะได้เป็นสะใภ้ของตระกูลรักษาไพร แม้เธอยินดีทำตามที่ทับทิมร้องขอ แต่ดลจะยอมแต่งกับเธอหรือ เขาไม่ได้รักไม่ได้ชอบเธอสักนิด ทับทิมขอแค่เธอรักดลก็พอแล้ว เรื่องที่เหลือท่านจะจัดการเอง แล้วจับมือเธอไว้
“จำเอาไว้นะลูก ยายยอมรับเราเป็นหลานสะใภ้ของครอบครัวรักษาไพรคนเดียวเท่านั้น”
“ขอบคุณคุณยายมากนะคะที่รักและเอ็นดูรตี ถึงรตีจะขาดพ่อขาดแม่ รตีก็รู้สึกอบอุ่นเพราะมีคุณยายค่ะ” รตีว่าแล้วโผกอดทับทิม ก่อนจะนึกอะไรขึ้นมาได้ “คุณยายคะ แต่ถ้าดลลำบากใจที่จะต้องแต่งงานกับรตี คุณยายอย่าไปบังคับดลนะคะ รตีไม่อยากเห็นดลไม่มีความสุข”
“โถลูก ช่างห่วงใยคนอื่น น่ารักจริงๆ” ทับทิมลูบหัวรตีด้วยความรักและเอ็นดู...
เช้าวันถัดมา ลิซ่าถูกอรโทร.ตามตัวให้มาพบที่ฟาร์มรักษา ครั้นเห็นสีหน้าของท่าน เธอร้องทักว่าไม่สบายหรือทำไมหน้าซีดๆ อรยอมรับว่าป่วยถึงอยากเจอเธอเร็วๆแล้วถามว่าตัดสินใจเรื่องแต่งงานกับดลได้หรือยัง เธอท้วงนี่แค่วันที่สองเอง ก็เลยยังไม่ได้ตัดสินใจอะไร อรกุมมือเธอไว้
“น้าไม่มีเวลาแล้ว น้าอยากให้หนูตอบน้าตอนนี้ว่าหนูจะแต่งงานกับลูกชายของน้าได้ไหม”
ลิซ่าตัดสินใจปฏิเสธการแต่งงาน ขอโทษด้วยที่ทำตามความต้องการของอรไม่ได้ ท่านไม่โทษเธอเรื่องนี้โทษตัวเองที่ยื่นข้อเสนอที่ทำให้เธออึดอัด
“เอาเป็นว่าเราจะไม่พูดเรื่องนี้กันอีกแล้ว ส่วนเรื่องเงินสิบล้านถือซะว่าน้าให้หนูก็แล้วกัน”
“ขอบคุณคุณน้ามากค่ะ ลิซ่าไม่นึกเลยว่าลิซ่าจะโชคดีได้เจอคนดีๆอย่างคุณน้า” ลิซ่าโผกอดอรไว้ แต่อีกฝ่ายกลับนิ่งไป เธอเอะใจผละออกห่างเห็นอรเหงื่อผุดเต็มใบหน้าก็ตกใจถามว่าเป็นอะไร ท่านโงนเงนจะล้ม เอามือกุมท้องด้านขวาสีหน้าเจ็บปวด ลิซ่ารีบประคองไว้แต่ทานแรงอีกฝ่ายไม่ไหวพากันล้มลง
