สะใภ้อิมพอร์ต

อรลงมาจากห้องนอนกับรินเห็นดลและลิซ่าเดินจับมือกันเข้ามาในบ้าน แซวว่านี่ท่านตาฝาดไปหรือเปล่า เขาชูมือที่จับมือลิซ่าขึ้นมาอวดบอกว่าท่านไม่ได้ตาฝาดเขากับเธอกำลังทำความรู้จักกัน

“ใช่ค่ะคุณน้า ไม่น่าเชื่อเลยนะคะว่าเราสองคนจะเข้ากันม้ากมาก” ลิซ่าฝืนยิ้มแบบฝืดสุดๆ

“ดีแล้ว แม่มั่นใจว่าแม่เลือกคนให้ลูกไม่ผิด ส่วนหนูลิซ่า น้าก็ขอให้สบายใจได้ว่าตาดลจะดูแลหนูได้ดีอย่างแน่นอน เฮ้อ เหมือนยกภูเขาออกจากอก”

ครั้นทำให้อรเห็นว่าเข้ากันได้ ต่างฝ่ายต่างชิ่งหนีไปคนละทาง ลิซ่าขอตัวไปเข้าห้องน้ำขณะที่ดลผละไปทำงานในฟาร์มต่อ ทั้งคู่ยังคิดไปในทางเดียวกัน ว่าการรับปากแต่งงานกันน่าจะเป็นความคิดที่แย่สุดๆ

ooooooo

เมื่อแผนจับคู่ให้ลูกชายสำเร็จด้วยดี อรจึงแวะไปบอกข่าวนี้ให้แม่รับรู้ บังเอิญลดาอยู่ที่นั่นพอดีก็พลอยรับรู้ไปด้วยว่าดลจะแต่งงานอาทิตย์หน้า ลดาหาว่าเธอโกหกแค่อาทิตย์เดียวดลจะหาเมียทันได้อย่างไร

“นั่นสิ เธอวางแผนอะไรอยู่กันแน่” ทับทิมมองเหล่อรซึ่งยืนยันไม่ได้มีแผนอะไรทั้งนั้น เพียงแต่เธอไม่มีเวลาเพราะป่วยเป็นมะเร็งตับระยะสุดท้ายอยู่ได้แค่หกเดือนเท่านั้น ถึงได้ให้ดลรีบแต่งงานให้เร็วที่สุด ลดาไม่เชื่อว่าพี่สาวเป็นมะเร็ง หาว่าเล่นละครตบตา อรท้าให้โทร.ถามหมอได้เลยถ้าไม่เชื่อ ลดาแบมือขอเบอร์ทันที

ทับทิมเอ็ดลดาให้พอได้แล้วไม่มีใครเอาความตาย มาล้อเล่น แล้วต่อว่าอรว่าเรื่องใหญ่ขนาดนี้ทำไมเพิ่งมาบอก ถึงเราสองคนจะชอบเถียงกันแต่ท่านก็ยังเป็นแม่ของเธอ อรรู้สึกผิดที่โกหกแม่แต่จำเป็นต้องเล่นละครต่อ ขอโทษท่านด้วยที่เพิ่งมาบอก เนื่องจากไม่อยากให้ท่านเป็นห่วง ทับทิมสงสารลูกจับใจดึงตัวมากอด

“เราทนกับความเจ็บปวดคนเดียวได้ยังไง แม่ขอโทษที่แม่ไม่ได้ช่วยอะไรเราเลย”

อรบอกแม่ว่าไม่ต้องขอโทษเธอหรอกเธอสู้กับมันได้ ทับทิมเชื่อว่าอรป่วยจริง แต่ลดาไม่เชื่อเพราะทุกอย่างบังเอิญเกินไป พอป่วยพี่อรก็หาผู้หญิงมาให้ดลแต่งงาน อรแก้ต่างว่ารู้จักลิซ่าผู้หญิงที่ดลจะแต่งงานด้วยมานานแล้ว ลิซ่าทั้งสวย รวยและเก่งมาก เรียนจบปริญญาโทจากอังกฤษ เธอเห็นว่าเหมาะสมกับดลก็เลยแนะนำให้รู้จักกัน ที่สำคัญเธออยากเห็นดลแต่งงานก่อนที่เธอจะตาย ลดาด่าพี่สาวตัวเองว่าโกหก

“พอได้แล้วยัยดา เลิกสงสัยแม่อรสักที...อรพาผู้หญิงคนนั้นมาเจอแม่ เชิญพ่อกับแม่ของเขามาด้วย ไหนๆตาดลก็ต้องแต่งงาน แม่อยากทำความรู้จักพวกเขาเอาไว้”

“ได้สิคะ แต่พ่อแม่หนูลิซ่าทำธุรกิจอยู่ต่างประเทศยังไม่มีกำหนดเดินทางกลับ แต่อรคุยกับพวกเขาแล้ว พวกเขาน่ารักมากเข้าใจดีทุกอย่าง แล้วก็ไม่ขอสินสอดอะไรเลยค่ะขอแค่เรารักลูกสาวเขาก็พอ”

ลดาฟังแล้วทะแม่งๆชอบกล มองพี่สาวอย่างสงสัยไม่หาย...

ด้วยความกลัดกลุ้มเรื่องดลจะแต่งงานเพราะนั่นอาจทำให้ฟาร์มรักษาหลุดมือ ลดานอนไม่หลับมานั่งรอพิธานกลับจากเที่ยวกลางคืน ทันทีที่เขาก้าวเท้าเข้าบ้าน เธอต่อว่าไม่ยั้งว่าหายไปไหนมา เกิดเรื่องใหญ่แล้ว ตาดลกำลังจะแต่งงาน เขาอึ้งไปชั่วขณะก่อนถามว่าผู้หญิงเป็นใคร เธอเองก็ไม่รู้เหมือนกัน

“แกแพ้แล้วแพ้ราบคาบ เลิกหวังได้เลยว่าจะได้เป็นเจ้าของฟาร์ม”

ooooooo

หนึ่งอาทิตย์ถัดมา บ้านดลถูกตกแต่งอย่างสวยงามเพื่อเป็นสถานที่จัดงานแต่งงานระหว่างดลกับลิซ่า มีการจัดพิธีต่างๆตามประเพณีทุกอย่างทั้งแห่ขันหมากทั้งพิธีหมั้นในช่วงเช้า

แหวนหมั้นเป็นแหวนแต่งงานที่พ่อของดลให้อรเอาไว้ ท่านตั้งใจมอบให้ลิซ่าโดยเฉพาะ

ส่วนงานเลี้ยงฉลองสมรสจัดขึ้นในตอนเย็นที่สวนสวยข้างบ้านดล เป็นงานสบายๆกลางแจ้ง ช่วงสำคัญของงานคือมีการจดทะเบียนบนเวทีต่อหน้าแขกเหรื่อ เมื่อคู่แต่งงานลงลายมือชื่อเสร็จ นายอำเภอโชว์ใบทะเบียนสมรสให้แขกเหรื่อดู ทุกคนตบมือแสดงความยินดี รินตะโกนให้เจ้าบ่าวจูบเจ้าสาว ลิซ่ากับดลมองรินขวับเป็นทำนองไม่ให้พูดอะไรอีก แต่เธอไม่สนใจยังคงเป็นต้นเสียงตะโกนให้จูบกันเลย

แขกในงานช่วยกันตะโกนสนุกสนาน ทั้งคู่กระอักกระอ่วนมากโดยเฉพาะลิซ่าทำท่าจะไม่ยอมจูบ ดลก็เลยดึงตัวเข้ามาประกบปากด้วย เธอตกใจแอบหยิกก้นเขาสะดุ้งโหยงรีบปล่อยเธอแทบไม่ทัน

เจ้าสาวไม่เต็มใจแต่งงานก็เลยดื่มจนเมา ตอนอรส่งตัวเข้าห้องหอลิซ่าเมาไม่รู้เรื่อง ท่านอวยพรทั้งคู่เสร็จดลเดินมาส่งที่ประตูห้อง หันกลับไป

มองอีกทีลิซ่าเมาหลับไปทั้งชุดแต่งงาน เขาพยายามดึงเธอให้ลุกขึ้นไปอาบน้ำ เธอกลับกระชากแขนเขาจนหน้าคะมำเกือบจูบกันรอบสอง แล้วเอาแขนคล้องคอเขาทำตาเยิ้ม

“จะทำอะไร จะปล้ำผมเหรอ”

“ถ้าอยากปล้ำแล้วจะให้ปล้ำหรือเปล่าล่ะ” ลิซ่าหัวเราะชอบใจแล้วหมดสติไป ขณะที่ดลส่ายหน้าระอาใจ

ooooooo