เพลิงเสน่หา
ตอนที่ 1
คุณเทียนพยายามร้องห้ามแต่ไม่มีใครสนใจฟัง ขุนสักเห็นว่าเป็นโอกาสเรียกความสงสารจากคุณเทียนเลยไม่ยอมสู้กลับขุนไพร “ท่านขุนไพรรักและเทิดทูนคุณเทียนอย่างไร ข้าก็รักและเทิดทูนคุณเทียนเยี่ยงนั้น ข้าไม่มีวันทำลายเกียรติยศศักดิ์ศรีของคุณเทียนอย่างเด็ดขาด”
คำประกาศอย่างสุภาพบุรุษของขุนสักทำให้คุณเทียนซึ้งใจมาก รีบหันบอกขุนไพร
ขุนสักเล่าเรื่องที่ตนบังเอิญผ่านมาช่วยคุณเทียนไว้ คุณหญิงมณฑาไม่เชื่อและไม่เห็นเหตุผลที่อีกฝ่ายต้องพาลูกสาวหนีไปค้างอ้างแรมถึงกระท่อมกลางป่า แต่พระยาราชพฤกษ์ไมตรีกลับไม่ติดใจเพราะเชื่อใจขุนสักว่าเป็นคนดีไว้ใจได้
ขุนไพรก็คิดไม่ต่างจากคุณหญิงมณฑา แต่เรื่องคนร้ายบุกเรือนเทียนหยดฟ้านั้นสำคัญกว่าจำต้องพักเรื่องที่สงสัยขุนสักไว้แล้วอาสาออกตามล่าคนร้ายด้วยตัวเอง
ooooooo
ตาใบอดรนทนไม่ไหวเล่าเรื่องข่าวลือเกี่ยวกับคุณเทียนให้คนที่เรือนเทียนหยดฟ้าฟัง ขนมกล้วยกับคะน้าไม่เชื่อว่าคุณเทียนจะทำแบบนั้น โดยเฉพาะเรื่องที่ว่าคุณเทียนเช่ากระท่อมของตาหมากไปเป็นวิมานพลอดรักกับผู้ชายทุกคนบนเรือนเทียนหยดฟ้าก็ไม่มีใครเชื่อ กระนั้นข่าวลือก็แพร่สะพัดทั่วหมู่บ้านละแวกนั้นภายในเวลาไม่นาน ร้อนถึงคุณเทียนต้องแก้ต่างให้ตัวเองกับพ่อแม่
“ไม่จริงนะเจ้าคะเจ้าคุณพ่อ คุณแม่ ลูกไม่เคยทำเรื่องบัดสีบัดเถลิงเยี่ยงนั้น”
คุณเฟื่องที่ได้ยินเรื่องข่าวลือก็ร้อนใจ ตามมาหาคุณเทียนที่เรือนด้วยวันนี้ พยักหน้าเห็นด้วย
“ฉันก็มั่นใจว่าคุณเทียนไม่มีทางทำอะไรที่อับอายน่ารังเกียจเช่นนั้น แต่เรื่องมันไปถึงไหนต่อไหนแล้ว”
คุณหญิงมณฑาเครียดมาก ไม่ต่างจากพระยาราชพฤกษ์ไมตรีที่นั่งไม่ไกลกันนั้น
“อิฉันไม่ยอมนะเจ้าคุณพี่ ลูกของเราเสียหาย”
“ฉันรู้ว่าลูกเราเสียหาย แต่ชาวบ้านทุกคนล้วนปักใจเชื่อไปแล้ว”
“ทำไมถึงได้เชื่ออะไรง่ายดายเพียงนั้น”
พระยาราชพฤกษ์ไมตรีถอนใจยาว หันหน้าหาลูกสาวและเอี้ยวตัวไปหยิบต่างหูมาคืนให้
“ของลูกใช่หรือไม่ พ่อให้คนไปซื้อคืนมาจากตาหมาก”
คุณเทียนน้ำตาร่วง รู้โดยไม่ต้องถามว่าข่าวลือนั้นมาจากไหน แถมโต้เถียงใครไม่ได้เพราะต่างหูคู่นี้เป็นหลักฐานมัดตัวได้ดีว่าเธอไปค้างคืนที่กระท่อมของตาหมากจริง
ข่าวคุณเทียนไปค้างอ้างแรมกับผู้ชายที่กระท่อมของตาหมากทำให้ทุกคนในบ้านเทียนหยดฟ้าเครียดจัด ขุนสักเฝ้ารอเวลานี้อยู่แล้ว ถือโอกาสบุกไปสู่ขอคุณเทียนด้วยตัวเอง
คุณเทียนเบิกตาโพลง ตกใจมากกว่าดีใจ แต่ไม่ทันได้พูดอะไร คุณหญิงมณฑาก็แหวลั่น
“ท่านขุนนี่ลามปามยิ่งกว่าขี้กลาก”
พระยาราชพฤกษ์ไมตรีรีบหันไปปรามภรรยา “คุณหญิง! ไปว่าอะไรท่านขุน ในเมื่อเรื่องมันบานปลายมาจนถึงขนาดนี้แล้ว...ลูกจะว่าอย่างไรเทียนหยดฟ้า”
คำถามของพ่อทำให้คุณเทียนสะเทิ้นอาย พระยาราชพฤกษ์ไมตรีเดาใจลูกสาวได้ ถือวิสาสะตัดสินใจแทน
“เอาล่ะ...เพื่อปกป้องเกียรติยศและศักดิ์ศรีของลูก พ่อเห็นสมควรให้ขุนสักส่งผู้ใหญ่มาสู่ขอเทียนหยดฟ้าได้เลย”
ขุนสักดีใจเนื้อเต้น ก้มตัวกราบ “ขอบพระคุณขอรับใต้เท้า...ขอบพระคุณขอรับ”
ooooooo
ข่าวการแต่งงานระหว่างขุนสักกับคุณเทียนแพร่กระจายอย่างรวดเร็ว หลายคนที่ทราบก็แสดงความยินดี คงมีเพียงขุนไพรที่ช้ำรักต้องหนีไปเรียนต่อต่างประเทศ กระนั้นก็อยากแวะมาเจอคุณเทียนอีกครั้ง
