ตอนที่ 1
“วันที่กระผมได้รับข่าวดีของคุณเทียน เป็นวันที่กระผมได้รับจดหมายตอบรับการไปศึกษาต่อต่างประเทศ ซึ่งมันควรเป็นเรื่องน่ายินดีทั้งคู่ แต่กระผมกลับใจหาย”
คุณเทียนมองมาด้วยความสงสารและเห็นใจ ขุนไพรจึงยิ้มบางๆให้เธอ
“กระผมใจหายที่ต้องจากบ้านเกิดเมืองนอน ใจหายที่ต่อไปคุณเทียนจะมีคู่ครอง แต่ไม่ว่ากระผมจะรู้สึกอย่างไร...ในฐานะกัลยาณมิตร กระผมควรมีแต่ความยินดีต่อคุณเทียน...ยินดีด้วยขอรับกับการเริ่มต้นชีวิตใหม่”
“ฉันก็ยินดีกับอนาคตของท่านขุนด้วยนะ... ขอบคุณสำหรับทุกอย่าง ท่านขุนต้องมาวันงานของฉันให้ได้นะ”
“ถึงจะเจ็บปวดแทบแดดิ้น แต่กระผมตั้งใจไว้แล้วจะมาแสดงความยินดีต่อคุณเทียนและขุนสัก ถึงแม้กระผมจะเกลียดชังหมั่นไส้เขามากแค่ไหน แต่สุดท้ายแล้วขุนสักก็คือผู้ชนะ เขาได้รับความรัก... ได้หัวใจของคุณเทียน”
ขุนสักลำพองใจมากที่พิชิตใจคุณเทียนได้ รีบจัดแจงธุระเพื่อสู่ขออย่างเป็นทางการ รวมทั้งปิดปากกิ่งกับสมุน โจรป่าที่เขาจ้างวานให้ช่วยสร้างสถานการณ์ล่อลวงคุณเทียนเมื่อคืนก่อนด้วย
กิ่งกับสมุนได้ค่าจ้างก็หนีไปกบดาน ขุนสักคิดว่าทุกอย่างเรียบร้อยจึงกราบเรียนผู้ใหญ่ที่เคารพไปสู่ขอคุณเทียน คุณหญิงมณฑาไม่เต็มใจนัก ออกอาการกระฟัดกระเฟียดจนคุณเทียนอดโอดไม่ได้
“ลูกทราบว่าคุณแม่ไม่ชอบใจขุนสัก แต่เขาคือคนที่ช่วยปกป้องเกียรติยศของลูก”
“ก็เรื่องนี้แหละที่มันค้ำคอค้ำปากแม่อยู่ ไม่อย่างนั้นแม่ไม่มีทางยอมให้ลูกแต่งงานกับขุนสักอย่างเด็ดขาด!”
ooooooo
ขณะที่ฝั่งพระนคร เรือนเทียนหยดฟ้า...วุ่นวายเตรียมงานแต่งระหว่างขุนสักกับคุณเทียน ทางฝั่งธนบุรี...ชบา เมียแรกของขุนสัก หลานสาวของอังกาบ อาละวาดเรือนแทบพังเพราะฝันร้ายว่าผัวมีเมียน้อย
พวงแสดกับพวงชมพู ลูกสาวของชบากับขุนสักมองหน้ากันงงๆ ไม่เชื่อว่าพ่อจะมีเมียน้อยเพราะรู้ฤทธิ์แรงหึงของแม่ดี อังกาบเห็นอาการชบาแล้วอยากจะบ้า เอ็ดให้ตั้งสติ
“ก็แค่ฝัน...เอ็งจะเอามาคิดให้จิตวิปลาสทำไมล่ะ”
“ข้าไม่ได้จิตวิปลาส ครั้งนี้ข้ารู้สึกสังหรณ์ใจยังไงไม่รู้ป้าอังกาบ”
“อย่าบอกนะว่าเอ็งจะพาข้าบุกไปตบเมียน้อยในฝันของเอ็งน่ะ ข้าไม่ไปนะ” พูดจบก็เดินหนี ชบาปรี่ไปดึงเสื้อ อังกาบไม่ชอบกิริยานี้ของหลานสาวปรามเสียงเข้ม
“ข้าเป็นป้า เป็นเจ้าของเรือนหลังนี้ มิใช่บ่าวไพร่ที่เอ็งจะมาทำกิริยาหยาบคาย”
น้ำเสียงจริงจังของป้าทำให้ชบารู้สึกตัว ลดท่าทีขึงขังลง
“ก็ข้าร้อนใจ...ป้าอังกาบ...คนพะเยาที่ย้ายมาอยู่แถวบ้านเรา ร่ำลือกันว่ามีวิชาทำนายเสี่ยงทายมิใช่รึ...ที่เรียกผีย่าหม้อนึ่งน่ะ ข้าอยากให้ท่านเสี่ยงทายให้ ป้าพาข้าไปหน่อยสิ”
“ก็ข้าร้อนใจ...ป้าอังกาบ...คนพะเยาที่ย้ายมาอยู่แถวบ้านเรา ร่ำลือกันว่ามีวิชาทำนายเสี่ยงทายมิใช่รึ...ที่เรียกผีย่าหม้อนึ่งน่ะ ข้าอยากให้ท่านเสี่ยงทายให้ ป้าพาข้าไปหน่อยสิ”
อังกาบกลัวชบาตีโพยตีพายไม่เลิกเลยยอมพาไปหาผีย่าหม้อนึ่ง กระทั่งผลทำนายออกมาว่าขุนสักมีเมียน้อยแน่ อังกาบจึงรู้ตัวว่าคิดผิด เพราะชบาประสาทเสียมาก ประกาศกร้าวจะเข้าพระนครไปตามล่าผัว!
ooooooo