เพลิงเสน่หา

ขุนสักยังไม่รู้ตัวว่าถูกเมียแรกอย่างชบาหมายหัว วุ่นวายเตรียมหาสินสอดให้สมฐานะลูกสาวพระยาอย่างคุณเทียน และเพื่อการนี้ขุนนางหนุ่มจึงตัดสินใจกลับบ้านที่ธนบุรี

คุณเทียนตกในห้วงรัก ร่ำลาขุนสักอย่างอาลัย รู้สึกใจหายแปลกๆกับการลากลับไปทำธุระต่างเมืองครั้งนี้ของเขา แต่ก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากรอคอยอย่างอดทน

บรรยากาศเตรียมงานแต่งอึมครึมมาก ไม่ได้สนุกสนานอย่างที่คุณเทียนวาดฝันไว้ เพราะคุณหญิง มณฑากับคุณเฟื่อง สองแม่งานไม่ปลื้มขุนสัก คุณเทียนน้อยใจมาก ตัดพ้อกับขนมกล้วยและคะน้า

“ทั้งคุณแม่ ทั้งคุณเฟื่อง ไม่มีใครชอบขุนสักเลยสักคน”

คุณหญิงมณฑากับคุณเฟื่องประท้วงการ ตัดสินใจของคุณเทียนด้วยการไม่ไยดีงานแต่ง ไม่มา เลือกผ้ายกผ้านุ่งเพื่อใส่ในงาน ขนมกล้วยกับคะน้าเห็นใจคุณเทียนมาก กระนั้นก็อดพูดสิ่งที่ค้างคาใจ ไม่ได้

“ถ้าให้น้องพูดจริงๆ...ฐานะชาติตระกูลขุนสัก...

ไม่มีอะไรทัดเทียมกับคุณพี่ขุนไพรได้เลย คุณหญิงกับคุณเฟื่องคงเป็นห่วงเกรงคุณพี่จะลำบาก อีกอย่าง...ไม่มีใครรู้จักหัวนอนปลายเท้าขุนสัก มันแปลกพิลึกคนไหมคะคุณพี่ ที่คนเรา...ญาติพี่น้องจะไม่มีเลยสักคน”

คำพูดของขนมกล้วยกับคะน้าทำให้คุณเทียนฉุกใจคิด พยายามหาข้อแก้ต่างให้ขุนสักแต่ก็หาเหตุผลมาแย้งไม่ได้ ขนมกล้วยกับคะน้าเห็นใจความรักของคุณเทียน ต้องปลอบให้คลายใจ

“ในเมื่อขุนสักเป็นคนที่คุณพี่เลือก น้องก็ยินดีกับคุณพี่ คุณพี่รักใคร เราสองคนก็พร้อมจะรักด้วยเจ้าค่ะ”

คุณหญิงมณฑาเป็นกังวลเรื่องคุณเทียน พาพระยาราชพฤกษ์ไมตรีผู้เป็นสามีไปหาผีย่าหม้อนึ่งเพื่อตรวจดวงชะตาของลูกสาว และคำทำนายก็ทำให้ท่านเจ้าคุณกับคุณหญิงพูดไม่ออก

“ดวงชะตานี้ต้องคำสาป...แต่งกับคนที่รักก็ทุกข์...แต่งกับคนที่ไม่รักก็ทุกข์...ไม่ต้องรักใครเลยแล้วชีวิตจะมีสุข”

คำทำนายผีย่าหม้อนึ่งทำให้คุณหญิงมณฑาร้อนใจ รบเร้าให้สามียกเลิกงานแต่งระหว่างคุณเทียนกับขุนสัก พระยาราชพฤกษ์ไมตรีไม่เชื่อเรื่องพวกนี้ ส่ายหน้าปฏิเสธ

“แล้วถ้าเจ้าบ่าวของแม่เทียนเป็นขุนไพรล่ะ คุณหญิงยังจะให้ฉันล้มเลิกงานแต่งของลูกอยู่หรือไม่”

คุณหญิงมณฑาผงะ เถียงไม่ออก พระยา ราชพฤกษ์ไมตรีเห็นดังนั้นก็เอ่ยเสียงอ่อน “ฉันรู้... คุณหญิงเกลียดขุนสัก แต่ในเมื่อแม่เทียนมีใจให้ขุนสัก ฉันว่าคุณหญิงควรปล่อยวางนะ...ปลูกเรือนต้องตามใจผู้อยู่ ผูกอู่ต้องตามใจผู้นอน”

“แล้วถ้าออกเรือนไปแล้วลูกไม่มีความสุขเหมือนอย่างที่ผีย่าบอกล่ะเจ้าคะ”

“ก็เป็นหน้าที่ของเราพ่อแม่จะต้องประคับ ประคอง ฉันไม่อยากให้คุณหญิงกังวลใจมากไป โดยเฉพาะ...ฝังจิตฝังใจว่าถ้าลูกออกเรือนไปกับขุนสักแล้วมันจะไม่ดี เพราะมันเหมือนกับว่าเราแช่งลูก”

“อิฉันไม่ได้แช่งเจ้าค่ะ แต่อิฉันกลัวว่าคำทำนายของผีย่าจะเป็นจริง”

“งั้นถ้าคุณหญิงเชื่อคำทำนายของผีย่า แม่เทียนจะต้องไม่แต่งงานกับใครเลย รวมทั้งขุนไพรด้วย ลูกต้องอยู่คนเดียวตลอดชีวิต คุณหญิงยินดีอย่างนั้นหรือ” คุณหญิงมณฑาชะงัก พระยาราชพฤกษ์ไมตรีติงเสียงอ่อนเพราะเข้าใจความรู้สึกของลูก “ฉันรู้ว่าที่คุณหญิงทำไปเพราะไม่อยากให้แม่เทียนแต่งงานกับขุนสัก แต่เห็นแก่หัวใจรักของลูกเถอะ ฉันรู้...ลูกรักขุนสัก”

“แต่อิฉันเกลียดมัน!”

ooooooo