เพลิงเสน่หา
ตอนที่ 1
“แต่ตอนนี้...เรายังไม่คู่ควร”
ท่าทางซึมๆของขุนสักทำให้หมื่นมะหวดอดเห็นใจไม่ได้ ตัดสินใจเล่าเรื่องที่ได้ยินเมื่อวันก่อน “คิดได้อย่างนี้ก็ดีนะท่านขุน นี่ฉันได้ยินมาว่าคุณหญิงกุหลาบ แม่ของขุนไพรมาทาบทามสู่ขอคุณเทียนให้ลูกชายแล้ว ฉันได้ยินมาสักพักแล้ว ขุนไพรคุยโวโอ้อวดกับพรรคพวกใหญ่ อีกไม่นานเขาก็คงตบแต่งกัน ท่านขุนตัดใจจากคุณเทียนเสียได้ก็ดี”
คุณหญิงมณฑาจัดงานเลี้ยงเล็กๆตามที่ประกาศ เชิญครอบครัวขุนไพรและครอบครัวคุณเฟื่องมาร่วมงาน คุณเทียนจำต้องต้อนรับและเตรียมอาหารรับแขกเต็มที่ ไม่ให้พ่อกับแม่เสียหน้าที่เป็นลูกสาวคนเดียวของพระยาขุนไพรเอาอกเอาใจคุณเทียนเต็มที่ โดยมีคุณหญิงมณฑาช่วยเปิดทาง คุณเทียนอึดอัดมาก สุดท้ายก็ทนไม่ไหวเปิดอกคุยกับขุนไพรตรงๆ
“ฉันขอบใจท่านขุนที่ดีกับครอบครัวฉันมาตลอด แต่...ฉันขอโทษ...ฉันไม่รู้สึกกับท่านขุนมากไปกว่ากัลยาณมิตร ได้โปรดอย่าบีบบังคับฉันด้วยวิธีนี้เลย อย่าให้มิตรภาพของเราจบลงด้วยความเกลียดชังเลยนะท่านขุน”
คุณเทียนพูดทั้งน้ำตาคลอ ขุนไพรอกหักโครมใหญ่แต่ต้องข่มใจยอมรับความจริง
“คุณเทียนคงลำบากใจมาก แต่กระผมห้ามใจรักไม่ได้ ตราบจนนิรันดร์กระผมก็จะจงรักต่อคุณเทียน”
“ท่านขุนหมายความว่าอย่างไร”
“ขออภัยที่ทำให้คุณเทียนต้องทุกข์ใจ แต่ตราบที่คุณเทียนไม่เต็มใจ จะไม่มีการแต่งงานของเราเกิดขึ้นอย่างเด็ดขาด ถ้าคุณเทียนอยากให้กระผมเป็นแค่กัลยาณมิตร กระผมก็จะเป็นกัลยาณมิตรของคุณเทียนตลอดไป”
ooooooo
คำขอร้องของคุณเทียนทำให้ขุนไพรช้ำใจ ตัดสินใจไปเรียนต่อต่างประเทศโดยเร็วที่สุด เมื่อคุณหญิงกุหลาบ แม่ของเขารู้เรื่องก็ใจหาย
“เพราะคุณเทียนใช่ไหม ลูกถึงคิดไปเรียนต่อต่างประเทศ”
“จะว่าใช่ก็ใช่...จะว่าไม่ใช่ก็ไม่ใช่ขอรับ”
คุณหญิงกุหลาบค้อนเบาๆ “ลูกคนนี้พูดจายอกย้อน”
“ที่กระผมอยากไปเพราะตั้งใจศึกษาหาความรู้ใส่ตัวเอง อีกประการ...เผื่อจะมีค่าในสายตาคุณเทียนขึ้นมาบ้าง”
ถ้อยคำตัดพ้อของลูกชายทำให้คุณหญิงกุหลาบสงสารจับใจแต่ก็ทำได้แค่ปลอบ ขุนไพรเห็นแม่เศร้าก็แกล้งทำตลกกลบเกลื่อน “กระผมเย้าเล่นขอรับคุณแม่ เป็นลูกผู้ชาย มีวิชาความรู้ติดตัวมากๆก็เป็นผลดีต่อครอบครัวและวงศ์ตระกูล กระผมอยากสร้างความภูมิใจให้วงศ์ตระกูลของเราขอรับ”
“ได้ยินอย่างนี้แม่ทั้งโล่งใจและภูมิใจ จะทำอะไรก็ตามที่ลูกเห็นสมควรเถิด แม่จะอยู่ตรงนี้คอยเป็นกำลังใจให้”
“กราบขอบพระคุณครับคุณแม่”
ข่าวการไปเรียนต่อต่างประเทศของขุนไพรรู้ถึงหูครอบครัวคุณเทียนไม่นานต่อมา คุณหญิงมณฑาเสียดายมาก ไม่อยากให้ลูกสาวคนเดียวเสียโอกาสได้ตกล่องปล่องชิ้นกับคนดีๆ ต่างจากพระยาราชพฤกษ์–ไมตรีที่ไม่รู้สึกอะไร นอกจากคิดว่าเป็นเรื่องของโชคชะตาที่คนสองคนจะได้รักหรือชังกัน
ขุนสักก็ได้ข่าวเรื่องขุนไพรจะไปเรียนต่อต่างประเทศ ใจมาเป็นกองเมื่อคิดได้ว่าศัตรูหัวใจจะไม่อยู่ขัดขวาง และเพื่อให้แผนของเขาสมหวังพิชิตใจคุณเทียนได้เร็วขึ้น ขุนนางหนุ่มจึงสร้างสถานการณ์แสดงความเป็นสุภาพบุรุษ โดยฉวยจังหวะคืนที่พระยาราชพฤกษ์ไมตรีไม่อยู่ไปราชการต่างเมือง
ooooooo
