ตอนที่ 10
วิลเช็ดน้ำตาให้ เคธใจเต้นโครมครามด้วยความตื่นเต้น ระงับอาการสั่นด้วยความยินดีไว้อย่างสุดความสามารถ แต่วิลไม่เข้าใจและคิดว่าเธอสั่นเพราะวิตกหรือไม่มั่นใจในตัวเอง
“ตั้งสติให้ดีๆ ลืมความทุกข์ ความเสียใจ แล้วเตรียมตัวเดินขึ้นสู่บัลลังก์ในวันพรุ่งนี้”
ooooooo
หลังการจากไปของอลิซ ดวินก็โหมงานอย่างหนักจนเหล่าลูกทีมอดห่วงไม่ได้ เสาวณีสังเกตอาการลูกชายเช่นกันและมั่นใจว่าท่าทางเปลี่ยนไปของเขาเป็นเพราะอลิซ
“ลูกยังเป็นห่วงเจ้าหญิงอลิซใช่ไหม”
เสาวณีแกล้งลองใจลูกชายด้วยการแกล้งถามถึงอลิซและสถานการณ์ในฮรีสอซ ดวินส่ายหน้าทำไม่สนใจแต่สุดท้ายก็ทนไม่ไหวต้องโพล่งระบายความอึดอัดใจ
“ผมห้ามตัวเองไม่ให้ห่วงไม่ได้ แต่ผมห้ามตัวเองไม่ให้เข้าไปยุ่งได้ เพื่อความสบายใจของแม่”
ดวินหุนหันไปแล้ว ทิ้งเสาวณีให้ยืนอึ้งตามลำพังพลางคิดทบทวน...เธอทำถูกหรือไม่ที่แยกดวินออกมา
แผนเสนอเคธเข้าชิงตำแหน่งรัชทายาทของวิลถูกดำเนินไปอย่างเงียบเชียบแต่จริงจัง ราชนิกุลหนุ่มจากดิออนิซุสเดินหน้ายืนยันข้อตกลงกับเหล่าข้าราชการในฮรีสอซให้ช่วยกันสนับสนุนเคธเป็นรัชทายาทคนใหม่
เคธมั่นใจมากว่าความหวังและความฝันจะเป็นจริง เส้นทางสู่บัลลังก์ที่เฝ้ารอจะมาถึง แต่กลับต้องฝันค้างกลางอากาศเมื่อคิงเฮนรี่ประกาศกลางห้องประชุมว่าจะไม่มีการแต่งตั้งรัชทายาทคนใหม่เพราะคนเดิมกลับมาแล้ว
“อลิซจะกลับมาทำหน้าที่องค์รัชทายาทตามเดิม ถ้าประชาชนได้เห็นว่าอลิซยังมีชีวิตและปลอดภัยดี ข่าวลือต่างๆคงจะค่อยๆหายไปเอง”
คิงเฮนรี่อ้างเหตุผลเรื่องความปลอดภัยของเคธและการกลับมาโดยไม่มีใครรู้ของอลิซก็ทำให้ความตั้งใจของเขาเป็นจริง อลิซปรากฏตัวท่ามกลางการประชุมของเหล่าข้าราชการ ท่วงท่าสง่างามเหมือนเคยจนเคธอดหมั่นไส้ไม่ได้
“ต่อไปนี้ขอให้ทุกคนทำหน้าที่ของตัวเองอย่างเต็มที่ เราก็จะกลับมาทำหน้าที่ของตัวเองเช่นกัน เราต้องขอโทษทุกท่านที่หายไปนาน ตอนนี้เรากลับมาแล้ว และฮรีสอซจะต้องเดินหน้าต่อไปอย่างเข้มแข็ง เราจะทำทุกอย่างเพื่อดึงความมั่นใจของประชาชนและนักลงทุนกลับคืนมาให้เร็วที่สุด”
อลิซประกาศกร้าวต่อหน้าคิงเฮนรี่และเหล่าข้าราชการจะบริหารบ้านเมืองอย่างเป็นธรรมและเจริญรุ่งเรืองให้เร็วที่สุด เคธมองมาด้วยความคับแค้นใจแต่ต้องทนกัดฟันแน่น วิลลอบมองด้วยความเป็นห่วงแต่ยัง
ปั้นหน้ายิ้มแย้มแสดงความยินดีกับคิงเฮนรี่และอลิซที่ได้กลับมาเจอกัน