ลิขิตรัก

อลิซเป็นห่วงอลันเช่นกันแต่สถานการณ์ในวังน่าวิตกกว่า ราชนิกุลสาวสั่งให้คนอารักขาเคธให้มากขึ้นรวมถึงบริเวณวังเพราะไม่อยากให้ใครบาดเจ็บล้มตายเพราะเธออีก

เคธเฝ้ามองสถานการณ์ในวังด้วยแววตาครุ่นคิดก่อนตัดสินใจเรียกเฮเดสมาพบที่จุดนัดพบ

“เราจะหาทางทำให้อลิซออกจากวัง การอารักขาไม่แน่นหนาเท่าข้างใน โอกาสจะจัดการน่าจะง่ายกว่า”

“กระหม่อมเห็นด้วย ตอนนี้ทุกคนระวังตัว โอกาสที่จะพลาดมีมาก กระหม่อมไม่อยากให้พระองค์ผิดหวังอีกแล้ว”

“บอกแล้วไงว่าจะไม่พูดเรื่องที่ผ่านมา ท่านทำดีที่สุดแล้ว ความผิดพลาดเกิดขึ้นได้ เราก็แก้ไขได้ในครั้งต่อไป”

“กระหม่อมสัญญาจะไม่ทำพลาดอีก”

“ขอบคุณมาก...ท่านคือคนเดียวที่รู้ว่าเรายังมีตัวตนอยู่บนโลกใบนี้ คนเดียวที่เห็นคุณค่าของเรา เราขอฝากชีวิตและความหวังทั้งหมดไว้ในมือของท่าน”

เฮเดสคว้ามือเธอมาจูบ “พระองค์คือดวงใจ คือชีวิตของกระหม่อม...กระหม่อมยอมทำทุกอย่างเพื่อพระองค์”

เคธยิ้มบางๆเบี่ยงหน้าหนีเมื่อเขาจะจูบ เฮเดสหน้าเจื่อน เธอเลยปลอบใจแบบขอไปทีด้วยการจูบแก้มเขาแผ่วเบาและกล่อมด้วยอำนาจเย้ายวนที่เธอจะยกให้หากเขาทำงานสำเร็จ

“ถ้าทุกอย่างเรียบร้อยเราจะอยู่ด้วยกันชั่วนิรันดร์ ถ้าเราได้นั่งบนบัลลังก์ ท่านคือคนเคียงคู่บัลลังก์ของเรา”

เฮเดสฝันหวาน...พาตัวเองดิ่งสู่อดีตเมื่อปีก่อนตอนเขายังเป็นคนสนิทของอังเดรรับหน้าที่เป็นองครักษ์ประจำตัวเคธ ความใกล้ชิดและสนิทสนมทำให้เขาหลงรักเจ้านายสาวอย่างจริงจังและเคธก็รู้ดี...เธอใช้ความอ่อนหวานและใบหน้าอมโศกของตัวเองทำให้เขายิ่งหลงใหลและร้อยไว้ใช้งาน

เคธเริ่มแผนร้ายลึกของตัวเองโดยมีเฮเดสเป็นผู้ช่วยเมื่อหนึ่งปีก่อนตอนคิงเฮนรี่ประกาศแต่งตั้งอลิซเป็นรัชทายาทอันดับหนึ่งของฮรีสอซ ราชนิกุลสาวจำได้ดีว่าร้องไห้จะเป็นจะตายที่ปู่ไม่เคยเห็นเธอในสายตา

“เราไม่เข้าใจ...ทำไมท่านปู่ถึงแต่งตั้งอลิซเป็นองค์รัชทายาททั้งที่จริงแล้วมันต้องเป็นเรา หรือว่าเราไม่ดีพอ เราไม่มีความสามารถ เราสู้อลิซไม่ได้ หรือเพราะว่าเราเป็นลูกท่านพ่อที่ประชาชนไม่ยอมรับ ท่านพ่อคบชู้กับน้องสะใภ้และทำให้น้องชายตัวเองต้องตาย มันไม่ใช่ความผิดของเราสักหน่อย ทำไมเราต้องมารับตราบาปนี้ด้วย”