ลิขิตรัก

“ช่างเถอะ...อลันอยากทำอะไรก็ให้เขาทำไปเถอะ ปู่หมดแรงจะบังคับจะจัดการอะไรกับใครแล้ว”

“ท่านปู่คะ...ท่านปู่อย่าโทษตัวเองแบบนี้สิคะ สิ่งที่เกิดขึ้นกับท่านพ่อมันเป็นเพราะความไม่เอาไหนของ อลัน ถ้าคนที่อยู่บนรถคืออลันท่านพ่อก็ไม่ต้องตาย”

“ไม่ว่าใครต้องตายปู่ก็เสียใจทั้งนั้น บางครั้งปู่ก็ไม่เข้าใจทำไมพวกกบฏต้องต่อต้านเรามากขนาดนี้ เราทำอะไรผิด เราทำให้ประชาชนเดือดร้อนทำให้ประเทศตกต่ำอย่างนั้นรึ ทำไมถึงคิดเข่นฆ่าพวกเราขนาดนี้”

“บางทีพวกนั้นคงไม่ได้คิดร้ายกับท่านปู่แต่เขาอาจไม่เห็นด้วยกับคนที่จะขึ้นเป็นองค์รัชทายาทก็ได้นะคะ”

“แต่งตั้งอลิซก็ไม่เห็นด้วย แต่งตั้งอลันก็ไม่เห็นด้วย แล้วปู่ต้องแต่งตั้งใครพวกนั้นถึงจะพอใจ”

คิงเฮนรี่รำพึงด้วยความกลุ้มใจ เคธเฝ้ามองอย่างอดทน หวังสุดหัวใจว่าปู่จะคิดถึงเธอบ้าง...แต่สุดท้ายก็ไม่มีแม้แต่ชายตามอง เคธช้ำใจมากและตัดสินใจเดินแผนขั้นต่อไปทันที!

วิลรู้ข่าวอังเดรกับโมนาจึงรุดมาเยี่ยมเคธถึงฮรีสอซ เคธซึ่งกำลังหัวเสียเพราะคิงเฮนรี่ไม่เห็นความสำคัญโผกอดเขาอย่างลืมอาย คร่ำครวญไม่หยุดปากที่ต้องสูญเสียพ่อแท้ๆ...หลักเดียวในชีวิตของเธอ

“เคธใจเย็นๆ พี่ยังอยู่ตรงนี้ เคธยังมีพี่อีกคน ฟังพี่ดีๆ...โยนความกลัวทิ้งแล้วตั้งสติ”

น้ำเสียงปลอบโยนหวานหูของวิลทำให้เคธสงบขึ้น เงยหน้าฟังเขาอย่างตั้งใจ

วิลมองซ้ายขวาเห็นว่าปลอดคนจึงเล่าแผนของตน “พี่ได้ยินข่าวลือไม่ค่อยดีเกี่ยวกับในวัง ทางข้าราชการผู้ใหญ่เลยอยากสร้างความมั่นใจให้ประชาชนเพื่อกลบข่าวลือพวกนั้นจึงอยากเสนอชื่อรัชทายาทองค์ใหม่”

“แล้ว...พี่วิลรู้เรื่องนี้ได้ยังไงคะ”

“เพราะพี่เป็นคนให้คำแนะนำเอง” วิลแสยะยิ้มเจ้าเล่ห์ “บังเอิญว่ามีข้าราชการผู้ใหญ่ที่นี่ไปทำธุรกิจที่ประเทศของพี่ พี่ก็แค่ยื่นข้อเสนอบางอย่างเพื่อให้ธุรกิจเขาดีขึ้นแลกกับการเสนอชื่อรัชทายาทองค์ใหม่ซึ่งเป็นคนที่พี่คิดว่าเหมาะสมที่สุดและคนนั้นก็คือ...ผู้หญิงที่ยืนอยู่ตรงหน้าพี่”

เคธตะลึงมากแต่ก็สะใจยิ่งนัก ต้องพยายามข่มสติไม่ให้แสดงอาการดีใจออกไป วิลตามมารยาของเธอไม่ทัน โอ้โลมเธอด้วยคำพูดชื่นชมและหลงใหลเพราะคิดว่าเธอหลอกใช้ง่าย

“เคธคือคนที่พี่คิดว่าเหมาะสมที่สุดจะเป็นรัชทายาทของฮรีสอซในเวลานี้”

“เคธ...จะเป็นได้เหรอคะ เคธจะทำหน้าที่นี้ได้เหรอคะ”

“ได้สิ...เคธทำได้ทุกอย่างถ้ามีพี่อยู่ข้างๆและไม่ต้องกลัว...พี่จะอยู่เคียงข้างเคธเสมอ”