ลิขิตรัก
ตอนที่ 10
เปรี้ยวมองสองสาวรุ่นใหญ่คุยกันงงๆก่อนโพล่งแบบไม่คิดมากว่าอลิซคือเจ้าหญิงรัชทายาทจากฮรีสอซ เสาวณีตาลุก ลางสังหรณ์ที่กลัวมาตลอดทำให้พูดไม่ออกพักใหญ่ก่อนจะตั้งสติได้ผลุนผลันไปเอาเรื่องศักดิ์ชายทันที
“ทำไม...ทำไมต้องให้ดวินมาทำงานนี้ทั้งที่รู้อยู่แล้วว่าฮรีสอซเคยทำอะไรไว้กับครอบครัวของเรา”
“คุณเสาใจเย็นๆนะ อย่าเพิ่งคิดมาก พรุ่งนี้เจ้าหญิงจะเสด็จกลับแล้ว ภารกิจของดวินก็จบ ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง”
“แน่ใจเหรอว่าไม่มีอะไร”
“ก็...มันไม่น่าจะมีอะไร ดวินก็เป็นทหารอยู่ประเทศไทยต่อ ส่วนเจ้าหญิงก็เสด็จกลับ สองคนนี้อาจจะไม่ได้เจอกันอีกเลยตลอดชีวิตก็ได้ มันก็เป็นเหมือนภารกิจอื่นๆที่ดวินเคยทำ”
“แน่ใจจริงๆเหรอว่าสองคนนั้นไม่ได้รักกันจริงๆ”
คำถามของเสาวณีทำให้ศักดิ์ชายอึ้งบ้าง ท่าทีระหว่างดวินกับอลิซในระยะหลังทำให้นายพลหนุ่มใหญ่อึกอัก เสาวณีคิดว่านั่นเป็นคำตอบ ในที่สุดสิ่งที่เธอกลัวก็เป็นจริงจนได้
“แน่ใจเหรอว่าทุกอย่างเป็นแค่บทบาทสมมติ การแต่งงาน การเป็นสามีภรรยา...มันเป็นงาน...แน่ใจเหรอว่ามันแค่นั้น...อย่าบอกนะว่าท่านนายพลดูไม่ออก”
“ผมเชื่อมั่นในตัวดวิน เขาเป็นคนมีความรับผิดชอบ ไม่ว่ายังไงเขาต้องเลือกทำตามหน้าที่แน่นอน”
“ใช่...ถ้าหน้าที่กับหัวใจมันไปในทางเดียวกัน แต่ถ้าหน้าที่กับหัวใจมันสวนทางกัน เราไม่รู้หรอกว่าเราจะเลือกอะไรจนกว่ามันจะถึงเวลาที่ต้องเลือกจริงๆ ผู้หญิงคนนั้นอยู่ในอันตราย ถึงแม้จะแยกจากกัน ฉันจะแน่ใจได้ยังไงว่าดวินจะไม่แอบไปช่วยเหมือนที่พ่อเขาเคยทำ”
“แต่ผมมั่นใจ ดวินไม่มีทางถลำลึกลงไปอย่างแน่นอน พรุ่งนี้เจ้าหญิงเสด็จกลับ...ทุกอย่างก็จบ!”
ooooooo
ศักดิ์ชายเชื่อมั่นในตัวดวินว่าแยกแยะระหว่างเรื่องส่วนตัวกับเรื่องงานได้ เสาวณีก็อยากคิดแบบนั้นแต่ภาพความทรงจำตอนเธอโต้เถียงกับพ่อของดวินก็ผุดในหัว...
“คุณจะลาออกไปเป็นองครักษ์ให้คิงเฮนรี่แล้วคุณจะทิ้งฉันกับลูกไว้แบบนี้หรือ ไม่นะ...ฉันไม่ยอม!”
“แต่พระองค์ทรงเอ่ยปากขอความช่วยเหลือและผมก็รับปากไปแล้ว”
“ก็ยกเลิกได้นี่ คุณก็รู้ว่าสถานการณ์ที่ฮรีสอซตอนนี้อันตรายแค่ไหน”
“เพราะรู้ว่ามันอันตรายผมถึงต้องไป คิงเฮนรี่มีความสำคัญต่อฮรีสอซ พระองค์ทรงเป็นกษัตริย์ที่ดี ทุกครั้งที่พระองค์เสด็จมาไทยผมเป็นคนดูแลและพระองค์ทรงมีเมตตากับเรามาก วันนี้ที่พระองค์ทรงมีอันตราย...ผมปฏิเสธไม่ได้”
“คุณบอกว่าคิงเฮนรี่ทรงเอ่ยปากขอให้คุณไป แล้วถ้าฉันที่เป็นภรรยาของคุณเอ่ยปากขอร้องให้คุณอยู่เพื่อครอบครัวของเราและเพื่ออนาคตของคุณเอง...คุณจะยอมหรือเปล่า”
“คุณเสา...คุณก็รู้ว่าผมรักครอบครัวมากแค่ไหน แต่ที่ผมยอมรับงานนี้เพราะมันหมายถึงชีวิตประมุขของประเทศที่มีผลต่อคนทั้งประเทศ เข้าใจผมนะ...ผมคิดว่าคงไปไม่นาน พอจับตัวพวกกบฏได้หมดผมจะรีบกลับมา”
