ปีกหงส์

ปรางทิพย์ลองโทร.หาลินินอีกครั้ง เหมือนเดิมไม่มีใครรับสายเพราะเจ้าของอยู่คนละที่กับมือถือ สายเรียกเข้าดังอยู่อย่างนั้นจนตัดไปเอง หลังจากโทร.จนเมื่อยมือปรางทิพย์ตัดสินใจเลิกโทร. ยังไม่ทันวางมือถือลงบนโต๊ะ มีเสียงสายเรียกเข้าดังขึ้น อารามดีใจคิดว่าลินินโทร.กลับรีบกดรับโดยไม่ทันดูว่าใครโทร.มา

“คุณลินิน ปรางดีใจมากที่ได้ยินเสียงคุณ”

“ฉันเอง แสงแก้ว ปรางกลับมาจากกรุงเทพฯแล้วเหรอ” เจ้าแสงแก้วแกล้งถามทั้งที่รู้แก่ใจดี

“ค่ะ เอ่อ เจ้ามีธุระอะไรกับปรางคะ”

เจ้าแสงแก้วรู้นิสัยปรางทิพย์ดีว่าเป็นคนซื่อๆ จึงหลอกถามโน่นนี่จนรู้ว่าเธอมาอยู่กับลินินที่บ้านเชิงดอยของพ่อเลี้ยงอำนาจ เธอไม่ได้ไปปฏิบัติธรรมเพราะท้องอยู่ไม่สะดวกคนที่ไปคือลินิน เธอแค่ไปส่งเท่านั้น เจ้าแสงแก้วถึงกับตาวาวทันที...

ลินินนอนอิงแอบกับทินภัทรอย่างมีความสุขจนหลับไปด้วยความอ่อนเพลีย เขาเห็นเนื้อตัวของเธอเต็มไปด้วยรอยขีดข่วนจากหลงป่าเมื่อคืน จึงค่อยๆ ขยับให้เธอนอนหนุนหมอนแล้วลุกไปหยิบยามาทาให้อย่างรักใคร่ทะนุถนอม

ooooooo

เช้าแล้วลินินยังคงหลับใหลอยู่บนเตียง ทินภัทรนำข้าวของของเธอมาวางบนโต๊ะหัวเตียง มองใบหน้าสวยของเธอแล้วจิตใจหวั่นไหว พลันภาพน้องตาย แม่ป่วยหนักผุดขึ้นมาในความคิดคำนึงของเขา

“น้อง...พี่ขอโทษ คุณแม่ครับผมขอโทษ”พึมพำจบ ทินภัทรผลุนผลันออกจากห้องทิ้งให้ลินินนอนหลับอยู่ตรงนั้น ผ่านไปไม่นาน เธอค่อยลืมตาตื่นขึ้นความสุขเมื่อคืนยังไม่จางหาย เหลียวมองรอบห้องไม่เห็นทินภัทร ลุกขึ้นนั่งเจอข้าวของของตัวเองวางอยู่ หยิบมือถือขึ้นมาจะโทร.หาปรางทิพย์แต่แบตฯหมด...

หลังจากติดต่อเจ้าหน้าที่ให้พามาที่ห้องพักของลินิน ปรางทิพย์กลับพบเพียงห้องว่างเปล่าทั้งคนทั้งข้าวของหายไป เจ้าหน้าที่แจ้งว่าเธอน่าจะกลับไปตั้งแต่เช้าแล้ว เมื่อวานข้าวของของเธอยังอยู่ และมีผู้หญิงอีกคนมาถามหาแล้วให้เขาพามาที่นี่แต่ไม่พบใครเช่นกัน ปรางทิพย์งงว่ามีผู้หญิงที่ไหนอีกคน

“เธอมาพบคุณทินภัทร แล้วกลับไปกับคุณทินภัทรครับ”

“แล้วคุณทินภัทรกลับมาหรือเปล่าคะ”

เจ้าหน้าที่ไม่ทราบเหมือนกันเพราะยังไม่เจอตัว ปรางทิพย์ขอให้เจ้าหน้าที่ช่วยพาไปยังที่พักของทินภัทร ครู่ต่อมา ปรางทิพย์มายืนอยู่หน้าบ้านพักของทินภัทร ร้องเรียกเจ้าของบ้านให้ออกมาหา เขาเปิดประตูออกมาเจอเธอ เข้ามาจับมือทั้งสองข้างของเธอไว้ด้วยความดีใจ เธอมาตามหาลินินซึ่งมาสถานปฏิบัติธรรมเมื่อวันก่อน เขาทำไก๋ไม่รู้เรื่อง เธอแอบจับผิดเขาแต่สีหน้าของเขาไม่มีอะไรผิดปกติ

“เธอบอกว่าอยากทำใจให้สงบ ปรางเลยพามาที่นี่แต่จู่ๆปรางก็ติดต่อเธอไม่ได้”

“ปรางมาอย่างนี้แมคเขาไม่ว่าเอาหรือ ทำไมเขาใจดีปล่อยปรางมากับ เอ่อ...”

“คุณลินินเธอขอให้ปรางมาด้วยค่ะ คุณแมคไม่กล้าขัดใจเธอหรอกค่ะ”

เขาไม่พอใจหาว่าลินินเอาปรางทิพย์มาคอยรับใช้ ปรางทิพย์เถียงแทนว่าไม่ได้เป็นอย่างนั้น เธออยากให้ตนแยกมาจากแมค เขาหาว่าปรางทิพย์ไม่เท่าทันเล่ห์เหลี่ยมผู้หญิงอย่างลินินที่เธอทำแบบนั้นเพราะอยากจะเก็บแมคไว้เป็นคู่ขาของตัวเอง ปรางทิพย์เถียงแทนอีกว่าเขาเข้าใจผิด เขายืนยันตัวเองเข้าใจถูก และอยากให้ปรางทิพย์แยกตัวออกจากลินินให้เร็วที่สุด เขาเกลียดเธอและปรางทิพย์ก็ควรจะเกลียดเธอเช่นกัน