ปีกหงส์
ตอนที่ 12
“โดยมีฉันเป็นเหยื่อ ตอนที่เขามาขอโทษ ฉันไม่ควรให้อภัยพวกเขาไม่ควรยอมให้เขามาพบฉันอีก แล้วตอนนี้เธอคนนั้นหายไปไหน”
“แม้นก็ไม่ทราบค่ะ แต่ที่แน่ๆเธอเห็นภาพที่คุณสิโรจน์กำลังลวนลามคุณลินินแล้วปรี๊ดแตกเธอไม่รู้หรอก ว่าคุณลินินโดนวางยา”
“ฉันไม่รู้ตัวเลย เธอน่าสงสารจริงๆฉันอยากพบเธอมาก ฉันอยากไปขอโทษเธอคนนั้น”
ooooooo
สายวันถัดมา ระหว่างปรางทิพย์จัดอาหารมื้อกลางวันให้กิน ลินินบอกให้แม้นออกไปก่อน ขอคุยกับปรางทิพย์ตามลำพัง พอแม้นออกไปแล้ว ลินินต่อว่าเธอว่าทำไมไม่เห็นบอกเรื่องน้องสาวของทินภัทรยิงตัวตาย
“เอ่อ คือ พี่ทินไม่อยากให้ใครทราบเรื่องนี้ค่ะ” ปรางทิพย์เองก็ไม่อยากพูดเรื่องนี้เช่นกัน
“ฉันเคยพบเธอกับน้องสาวเขาที่แอร์พอร์ตครั้งหนึ่ง น่ารักมากเธอสองคนคงเป็นเพื่อนที่รักกันมาก”
“ค่ะ เรารักกันมาก รักกันตั้งแต่จำความได้
เรียนด้วยกัน ไปไหนด้วยกัน ยกเว้นไปเรียนต่อ”
“ทำไมเธอไม่ไปเรียนต่อกับพวกเขา ก็หมั้นกันแล้วนี่นา”
ปรางทิพย์ขอเรียนต่อที่เมืองไทยและที่พี่ทินหมั้นกับตนก็เพื่อที่ตนจะได้ดูแลแม่ของพี่ทิน ลินินถึงบางอ้อที่เขารักปรางทิพย์มากเพราะแบบนี้นี่เอง รู้สึกเสียดายแทนเธอจริงๆอยากให้เธอได้เขากลับคืน เธอไม่คิดว่าจะเป็นไปได้ เพราะแมคคงไม่ยอม ที่สำคัญพี่ทินคงไม่ทำ ลินินยุส่งให้เธอเลิกกับแมค อย่าไปทนให้เขาทำร้าย เพราะถ้าเธออยากเลิกจริงๆตนจะช่วยลุ้นให้ แล้วถามถึงสาเหตุที่ทำให้น้องของทินภัทรยิงตัวตาย
“เอ่อ มันไม่ใช่เรื่องน่าบอก คุณลินินเคยเห็นคู่หมั้นสิโรจน์ไหมคะ” ปรางทิพย์รีบเปลี่ยนเรื่องพูด
“ถามทำไม เรากำลังพูดกันถึงเพื่อนสนิทของเธอ เกี่ยวอะไรกับคู่หมั้นของสิโรจน์” คำตอบของลินินทำให้ปรางทิพย์เดาได้ทันทีว่าลินินไม่รู้เรื่องที่อรนุชน้องสาวของทินภัทรคือคู่หมั้นของสิโรจน์ จึงไม่พูดอะไรอีกบอกแค่ว่าเปล่าไม่เกี่ยวอะไรกัน ลินินไม่ได้ติดใจสงสัยก็เลยไม่ซักอะไรเธออีก
“ฉันอยากไปทำใจให้สงบ เธอรู้บ้างไหมว่ามีที่ไหนบ้าง ไม่ใช่วัดนะฉันกลัวผี”
“ค่ะ ปรางพอทราบค่ะ”
“พาฉันไปหน่อยสิ”
ooooooo
วันรุ่งขึ้น แม้นขับรถพาลินินกับปรางทิพย์มายังสถานปฏิบัติธรรมที่ทินภัทรเป็นเจ้าของ ซึ่งตั้งอยู่บนเขาท่ามกลางต้นไม้ร่มรื่น สถานที่นี้ รถขึ้นไม่ได้ สามสาวต้องจอดรถไว้ที่ลานจอดรถตีนเขาแล้วเดินเท้าขึ้นไป
เจ้าหน้าที่แจ้งกับสามสาวว่าเชิญเลือกที่พักปฏิบัติธรรมได้ตามสบาย มีที่พักว่างหลายที่ แม้นกระซิบกับลินินจะอยู่ไหวหรือ ไม่ได้สะดวกสบายอย่างบ้านเชิงดอย เธอยืนยันจะอยู่ปฏิบัติธรรมที่นี่ แม้นอาสาจะไปดูที่พักให้ล่วงหน้าก่อน เธอเห็นดีด้วยส่วนเธอกับปรางทิพย์จะเดินดูอะไรแถวนี้ แล้วเดินแยกกันไปคนละทาง คลาดกับทินภัทรที่เดินมาที่แผนก ต้อนรับเฉียดฉิว เจ้าหน้าที่ถามเขาว่าจะกลับแล้วหรือ
“ยังไม่มีกำหนด”
“วันนี้มีผู้มาปฏิบัติธรรมเพิ่มหนึ่งท่านครับ”
ทินภัทรพยักหน้ารับรู้ไม่ได้สนใจอะไร ไม่ได้ถามด้วยซ้ำว่าเป็นชายหรือหญิง...ระหว่างเดินสำรวจรอบๆสถานที่ ลินินเห็นปรางทิพย์ดูคุ้นเคยกับที่นี่ถามว่าเคยมาแล้วใช่ไหม เธอยอมรับว่าเคยมา ลินินซักอีกว่าเคยมากับใคร เธอนิ่งอึ้งไปชั่วขณะ ก่อนเล่าให้ฟังว่าพี่ทินเคยพาเธอกับน้องสาวของเขามาฉลองวันเกิดของเขาด้วยการมาปฏิบัติธรรมที่นี่
“ฉันดีใจแทนเธอนะที่มีโอกาสได้มาปฏิบัติธรรมและสงสารน้องสาวของเขามาก เธอคงสุดคับแค้นในชีวิตจนต้องตัดสินใจแบบนั้น” คำพูดของลินินยิ่งทำให้ปรางทิพย์มั่นใจว่าเธอไม่รู้อะไรเลย สิโรจน์กับเทวีต่างหากที่ร้ายกาจและเจ้าเล่ห์ แต่ไม่อยากพูดอะไรเพราะไม่อยากให้เรื่องยาว จึงเปลี่ยนเรื่องพูด
