ปีกหงส์
ตอนที่ 12
“อย่ามาอ้างคำนี้กับผมเพราะผู้หญิงอย่างคุณสามารถนอนกับผู้ชายได้ทั้งโลก แค่นอนกันสองครั้งจะเต็มใจหรือไม่เต็มใจ ผมไม่มีวันนับว่าคุณคือเมีย หรือว่าที่ผ่านมาไม่มีใครนับคุณเป็นเมียนอกจากพ่อเลี้ยงกับพี่พงษ์ที่หลงกลคุณเลยต้องมาตอแยผม”
“ทินภัทร...คุณใจร้ายมาก” ลินินตัดพ้อใจแทบสลาย
“ร้ายน้อยไปด้วยซ้ำ กลับไป...กลับไปซะ คุณกับผมเหมือนทางขนาน ไม่มีวันมาบรรจบกันได้ไม่ว่าชาตินี้หรือชาติไหน ไปให้พ้นทางชีวิตของผมอย่ามาให้เจอะเจอกันอีก ไป...ไป”
“ฉันทำอะไรให้ บอกมา บอกมาสิ ฉันจะได้รู้ตัว” ลินินพูดไปร้องไห้ไปเสียใจสุดๆ
“มารยาสาไถยใช้ไม่ได้กับผม จะไปดีๆหรือให้โยนลงเขาไป”
“ลาก่อน จำคำพูดของคุณให้ดี” ลินินหันหลังจะไป พลันมีเสียงเจ้าแสงแก้วร้องเรียกทินภัทรดังขึ้น ทั้งคู่ต่างตกใจ ลินินจะเดินหนีแต่สะดุดขาตัวเอง
ล้มลงไปกองกับพื้น พยายามยันตัวเองลุกขึ้นแต่เขากระชากเธอตัวปลิวเหวี่ยงเข้าไปในบ้านปิดประตูขังไว้ เป็นจังหวะเดียวกับเจ้าแสงแก้วเดินมาถึงพอดี เห็นสีหน้าของเขาก็ร้องทักทำไมหน้าตาตื่นๆขนาดนั้น
“เอ่อ ไม่มีอะไรครับ เจ้ามาไม่บอกกล่าว”
“จะมาเซอร์ไพรส์ทินไงคะ ที่พักน่าอยู่มากบรรยากาศดีสุดๆ แสงแก้วจะมาทำสมาธิกับทิน” เจ้าแสงแก้วมองไปที่ประตูห้องพัก ทินภัทรมองตาม
ใจคอไม่ดี รีบแก้ไขสถานการณ์เฉพาะหน้า โกหกว่ากำลังจะกลับพอดี
“อ้าว เสียดายจัง แสงแก้วเลยอดปฏิบัติธรรมสิคะ แล้วแสงแก้วก็ให้คนรถกลับไปแล้ว”
ทินภัทรอาสาจะพาเจ้าแสงแก้วไปส่งที่คุ้มให้เอง ไปกันตอนนี้เลย เธอขอเวลาสักครู่ยังไม่เคยเห็นที่พักของคนที่มาปฏิบัติธรรมว่าหน้าตาเป็นอย่างไร ขอเข้าไปดูหน่อย ลินินที่อยู่ในห้องได้ยินเต็มสองหูก็ตกใจรีบหาที่ซ่อน เจ้าแสงแก้วจะเดินไปเปิดประตู ทินภัทรปราดไปขวางไว้ อ้างว่าห้องรกจะพาไปดูหลังอื่นแล้วคว้ามือเธอเดินไปเลย ลินินคลานมาที่หน้าต่างชะเง้อไปเห็นเขาจูงมือเจ้าแสงแก้วท่าทางมีความสุขก็น้อยใจน้ำตาไหล
เจ้าแสงแก้วรู้สึกเหมือนมีคนมองหันขวับไปดู ลินินตกใจรีบหลบแต่อีกฝ่ายเห็นเงาคนแวบๆก็อุทานออกมา ทินภัทรแปลกใจถามว่ามีอะไร เธอส่ายหน้าไม่มีอะไร สงสัยตาฝาดไปเอง แล้วแกล้งกระเซ้า ที่นี่มีผีมีวิญญาณอะไรหรือเปล่า
“ไม่มีหรอกครับ เจ้าไม่ต้องกลัวครับ เดินทั่วแล้วผมจะพาเจ้าไปส่ง ก่อนที่จะไป ผมขอไปหยิบของในห้องก่อนนะครับ โทรศัพท์ผมอยู่ในนั้น”
ทินภัทรว่าแล้วพาเจ้าแสงแก้วเดินชมสถานที่ ส่วนลินินนั่งพิงผนังห้อง น้ำตานองหน้า จะกลับห้องพักตัวเองก็ไปไม่ถูก แถมขาแข้งขัดยอกไปหมด เสียงก่นด่าของทินภัทรยังดังก้องอยู่ในหูยิ่งน้อยใจซบหน้ากับท่อนแขนตัวเองร้องไห้
ooooooo
หลังจากพาเจ้าแสงแก้วเดินทัวร์รอบสถานที่ปฏิบัติธรรม ทินภัทรนึกเป็นห่วงลินินขึ้นมา พาเจ้าแสงแก้วไปที่สำนักงานขอให้นั่งรอที่นี่ก่อน เขาขอกลับไปเอามือถือที่ห้องพัก สักครู่เจ้าหน้าที่นำน้ำผลไม้มาเสิร์ฟให้เธอ
“ขอบใจมาก เอ่อ มีคนมาปฏิบัติธรรมเยอะไหม”
“น้อยมากครับผม เพราะที่นี่เป็นส่วนตัวมากกว่าเปิดทั่วไปไม่ค่อยมีใครรู้จักด้วยครับ”
“ตอนนี้มีกี่คน”
เจ้าหน้าที่แจ้งว่ามีหนึ่งท่านชื่อคุณปรางทิพย์ เจ้าแสงแก้วถึงบางอ้อทันที ที่ทินภัทรมีท่าทางแปลกๆ เพราะเหตุนี้นี่เอง มั่นใจว่าเงาคนแวบๆในห้องพักของเขาจะต้องเป็นปรางทิพย์แน่นอน...
