ปีกหงส์
ตอนที่ 12
ลินินที่แอบฟังอยู่ได้ยินเต็มสองหูว่าทินภัทรเกลียดเธอ รู้สึกเหมือนถูกฟ้าผ่าโดยที่ฝนไม่ตั้งเค้า ปรางทิพย์ยืนยันว่าลินินดีกับตนมากและตนมั่นใจว่าเธอจริงใจ ทินภัทรหาว่าปรางทิพย์มองโลกในแง่ดี มองผู้หญิงคนนั้นแต่ในแง่ดี เธอคือมารผจญชีวิตเขา ลินินที่แอบฟังอยู่งงมากตัวเองไปเป็นมารผจญอะไรกับชีวิตเขา
“ปรางว่าเธอไม่รู้เรื่องอะไรทั้งสิ้นนะคะ เรื่องมันไปสอดคล้องกันเอง”
“หยุดแก้ตัวและเข้าข้างนางมารนั่นซะ ถ้าต้องการแยกทางจากแมคถ้าไม่มีใจกับเขา ถ้าเขาไม่มีเมตตาถือโอกาสถอยออกมาตอนนี้ กลับไปหาคุณน้ามยุรี ตอนนี้แม่ของปรางไม่ใช่คนเดิมแล้ว” คำพูดแต่ละคำของทินภัทรบาดใจลินินมาก ความสุขเมื่อคืนมลายไปสิ้น
ooooooo
ทินภัทรยังคงก่นด่าลินินไม่หยุด จนปรางทิพย์ต้องเตือนเขาว่าด่าว่าเธอรุนแรงเกินไปแล้ว เขากลับบอกว่านี่ยังน้อยไปเมื่อเทียบกับสิ่งที่เธอทำไว้ ตอนนี้แม่ของเขาใกล้ตายเพราะหมดกำลังใจจะอยู่ต่อ
“โธ่ คุณป้า ปรางขอโทษปรางเสียใจปรางเหมือนคนใจดำ ปรางอับอายที่จะไปสู้หน้าท่าน”
“ไม่เป็นไร เรื่องของปรางก็หนักหนาอยู่แล้ว ปรางแยกทางกับนายแมคได้ก็ทำเถอะ ส่วนลูก ถ้ามันไม่ยอมรับ พี่ยอมรับเป็นพ่อเองได้”
“พี่ทินขาปรางเลี้ยงลูกของปรางได้ค่ะ พี่ทินต้องมีใครสักคนเข้าสักวันอย่าเอาลูกปรางไปเป็นภาระเลยค่ะ”
“แล้วแต่ปราง แต่พี่จะไม่มีใครเพราะพี่จะไม่รักใครยกเว้นปรางกับน้องนุช กลับไปหาแม่ปรางเถอะ ถ้านายแมคกับผู้หญิงคนนั้นเขาพึงพอใจกันก็ปล่อยเขาไป”
ปรางทิพย์ยอมรับว่าแมคพึงพอใจในตัวลินินแต่ลินินไม่ได้คิดแบบนั้น ทินภัทรไม่เชื่อตบมือข้างเดียวจะดังได้อย่างไร สองคนนั่นคือวัวเคยค้าม้าเคยขี่กันและกัน ป่วยการที่จะแก้ตัวแทนลินินเพราะเขาไม่ฟังอะไรทั้งนั้น ปรางทิพย์ก็เลยตัดบท ขอบคุณเขาสำหรับคำแนะนำ แล้วขอตัวกลับก่อนพี่แม้นรออยู่ข้างล่าง ทินภัทรดึงเธอมากอดแบบพี่กอดน้อง อวยพรให้เธอโชคดี ปรางทิพย์นึกอะไรขึ้นมาได้
“พี่ทินคะปรางรู้สึกว่าคุณลินินเธอกำลังอกหักนะคะวันก่อนที่โรงพยาบาล เธอละเมอว่าฉันรักคุณ” พูดจบปรางทิพย์เดินจากไป ทินภัทรรู้ดีว่าลินินหมายถึงตัวเขาแต่พยายามไม่คิดอะไร เดินกลับเข้าตัวบ้านมองหาลินินแต่ไม่เห็น ข้าวของของเธอก็หายไปหมด อดเป็นห่วงไม่ได้...
ทางฝ่ายลินินเดินน้ำตาร่วงลงจากเขาด้วยความช้ำใจ ในหัวมีแต่เสียงก่นด่าของทินภัทร พยายามเร่งฝีเท้าหวังจะกลับพร้อมกับปรางทิพย์ เนื่องจากร่างกายยังไม่ฟื้นเต็มที่ แถมไม่ชินทางทำให้เธอมาไม่ทัน เห็นแค่ท้ายรถที่แม้นขับออกไปกับปรางทิพย์ไวๆ ครุ่นคิดหนักจะกลับบ้านเชิงดอยอย่างไรดี
พลันเห็นคนเลี้ยงม้าคนหนึ่งจูงม้ามาผูกไว้ใต้ต้นไม้ ปรี่เข้าไปตีสนิทด้วย ชวนคุยนั่นคุยนี่ ทำให้รู้ว่าเขาเอามาผูกตรงนี้รอทินภัทรมาขี่กลับไร่บนดอย เธอแอบยิ้มเจ้าเล่ห์ รอจนคนเลี้ยงม้าไปแล้ว เก็บหญ้ามาให้ม้ากิน หวังทำความคุ้นเคย...
ในเวลาไล่เลี่ยกัน สิโรจน์โผกอดแม่ด้วยความดีใจ ที่ท่านสืบจนรู้ว่าลินินอยู่เชียงใหม่ เร่งให้รีบกลับ เทวียังกลับตอนนี้ไม่ได้ต้องรอจัดการเรื่องคืนบ้านให้เรียบร้อยก่อน เขาถึงกับถอนใจเซ็ง
ooooooo
