ปีกหงส์

แวะมาที่โรงแรมของพงษ์ในกรุงเทพฯเพื่อขอพบกับเธอ แมคแจ้งว่าเธอไม่อยู่ไม่รู้ไปไหนไม่ได้บอกใครไว้ เสี่ยผิดหวังมาก หากเธอติดต่อกลับมาวานเขาช่วยบอกเธอด้วยว่าตนต้องการพบแล้วขยับจะไป แต่ต้องหยุดกึกเมื่อเห็นสิโรจน์ถือช่อดอกไม้เดินเข้ามาขอพบกับลินิน แมคแจ้งว่าเธอไม่อยู่ ไม่ต้องมาถามว่าไปไหนเพราะไม่มีใครรู้

“กันท่า” สิโรจน์โวย

“นายนั่นแหละไม่มีท่าแล้วยังมาทำท่ากร่าง กลับไปได้แล้ว” แมคไล่ตะเพิด สิโรจน์ไม่กลับ จะอยู่รอพบลินินให้ได้ สองคนเปิดศึกน้ำลายกันพักเดียวก็เปลี่ยนเป็นศึกกำปั้นชกต่อยกันอุตลุด...

คนที่ใครๆตามหายังคงถูกขังอยู่ในห้องพักของทินภัทรที่สถานปฏิบัติธรรม ทนหยิ่งต่อไปไม่ไหวกินอาหารที่ทินภัทรเอามาให้จนเกลี้ยง หลังจากอิ่มท้อง เธออยากกลับที่พักแต่มองออกไปข้างนอกฟ้ามืดแล้ว เดินไปที่หน้าต่างตั้งใจจะปีนหนี แต่ต้องตกใจผงะแทบหงายหลังเมื่อทินภัทรโผล่พรวดขึ้นมา

“จะออกไปล่าใครที่ไหนอีกเหรอ เหยื่ออยู่ตรงหน้าแล้วนี่ไง”

“ไปให้พ้น”

“สารรูปแบบนี้ ยกให้ฟรียังอยากเมินหน้าหนี อยากออกไปอีกเดี๋ยวจะเปิดประตูให้ เมื่อคืนเจอช้างคืนนี้อาจเจอเสือเจอหมี” ทินภัทรแกล้งขู่ ได้ผลตามคาด ลินินนิ่งอึ้งไปเลย จากนั้นเขาเปิดประตูบ้านพักเข้าไปล็อกตามหลัง แล้วลากแขนลินินผลักเข้าไปในห้องน้ำ สั่งให้อาบน้ำ เธอดื้อดึงไม่ยอมทำตามเขาขู่ถ้าไม่อาบเองดีๆจะอาบให้ เธอร้องห้ามเสียงหลง

“ถามจริงทีอย่างนี้ทำมาหวงตัว ไอ้ที่เที่ยวไปนอนกับเขาไม่เคยอาบน้ำกับเขาบ้างเลยสักคนเหรอ”

ลินินโมโหผลักประตูห้องน้ำปิดปังโดนหน้าผากทินภัทรเต็มๆ เขาไม่พอใจจะตามเข้าไปเอาเรื่อง แต่ประตูล็อก เมื่อได้อยู่ใกล้เธอทินภัทรอดหวั่นไหวไม่ได้ พยายามสลัดความคิดนี้ทิ้งแต่ไม่เป็นผล

ooooooo

ผ่านไปพักใหญ่ กว่าลินินจะหน้าตาสวยหมดจดในชุดเสื้อคลุมอาบน้ำเปิดประตูห้องน้ำออกมา ทินภัทรใจแทบละลายกับใบหน้าสวยๆนั้น เธอเห็นสายตาของเขาก็เดาได้ว่าเขาพอใจ แอบดีใจแต่ทำเชิดใส่

“หลีก พาฉันกลับไปส่งที่พักของฉันได้แล้ว”

“ยัง” ทินภัทรรวบตัวลินินมาแนบอก

“จะทำอะไร” ลินินถามเสียงแผ่วใจเต้น

ไม่เป็นส่ำ เขาไม่ตอบได้แต่กอดเธอไว้...

ที่คุ้มเจ้า เจ้าแม่เห็นเจ้าแสงแก้วไปไวมาไวก็แปลกใจทำไมกลับเร็วนัก ไหนว่าจะไปปฏิบัติธรรม เธอไม่มีเพื่อนปฏิบัติธรรมด้วยก็เลยกลับ ท่านเห็นทินภัทรมาส่งแล้วทำไมรีบกลับ เธออธิบายว่าเขากำลังจะกลับจากสถานปฏิบัติธรรมเธอเลยติดรถมากับเขา

“แม่ได้ยินว่าทินภัทรอกหักเพราะคู่หมั้นของเขา เลิกราไปมีคนใหม่ใช่ไหม”

“ค่ะ...เอ่อตอนนี้เธอก็อยู่ที่นั่นค่ะ เธอไปปฏิบัติธรรม”

“มันยังไงกัน แล้วสามีหายไปไหน” เจ้าแม่มองลูกสาวงงๆ เธอเองก็ไม่ทราบเหมือนกัน แล้วนึกถึงท่าทางลับๆล่อๆของทินภัทรที่ไม่ยอมให้เข้าไปดูห้องพัก ถึงกับหน้าหมอง เจ้าแม่เห็นท่าทางของลูกสาวก็พอจะเดาใจออกเข้าไปโอบกอดปลอบใจ

“ชีวิตคนมันเปลี่ยนได้เสมอนะลูก”

“ค่ะ เจ้าแม่” เจ้าแสงแก้วเออออไปอย่างนั้นเองเพราะใจมัวแต่คิดถึงทินภัทร...

ด้านสิโรจน์ทำตัวเป็นลูกแหง่ ร้องไห้ฟูมฟายฟ้องแม่ว่าแมคกีดกันไม่ให้พบลินินทั้งๆที่เธอนัดกับเขาไว้แล้ว เทวียืนยันว่าลินินไม่ได้อยู่ที่โรงแรม ให้คนไปสืบมาแล้วสั่งให้เขาเลิกสติแตกท่านจะหาให้เองว่าลินินอยู่ไหน...