ปีกหงส์

“ค่ะ มาคนเดียว แต่กำลังจะหาใครสักคนให้มาหาค่ะ” ลินินตั้งใจประชดทินภัทร

“ทินคะ ไม่ทักคุณลินินเหรอคะ”

“ไม่ต้องทักหรอกค่ะ เกรงว่าคนที่กำลังจะโทร.หาจะเข้าใจผิด คุณบัณฑูรไงคะ เจ้ารู้จักนี่คะ”

ทินภัทรหึงไม่รู้ตัวตวาดใส่ลินินว่าปรางทิพย์อยู่ไหน เธอตอบอย่างไม่ยี่หระว่าใช้ให้ไปซื้อของ เขายิ่งโมโหต่อว่าเธอฉอดๆว่าปรางทิพย์กำลังท้องกำลังไส้แต่ใช้เหมือนทาส จะแกล้งกันใช่ไหม เจ้าแสงแก้วเห็นท่าไม่ดีพยายามปรามเขา ลินินร้องห้ามว่าไม่ต้องไปปรามให้ยาก คนอย่างเขาทั้งใจดำใจแคบแต่ไม่รู้ตัวเอง

“ผมใจดำใจแคบแต่คงน้อยกว่าคุณ ก็แค่อีกาเอาปีกหงส์มาสวม หลงตัวเอง”

ลินินฟิวส์ขาดปรี่ไปตบทินภัทรหน้าหัน เขาจับแขนเธอสองข้างเขย่าแรงๆ เตือนว่าสักวันปีกหงส์จะหลุด แล้วน้ำตาจะเช็ดหัวเข่า เธอสะบัดมือเขาออกจะตบซ้ำ ขณะที่เจ้าแสงแก้วได้แต่ยืนตะลึง